Częsty płacz u 2,5-letniego dziecka

Dziecko- 2,5 roku. Witam, czy takie zachowania mojej córki to objawy buntu dwulatka czy cos innego. Od urodzenia dużo płakała, do tej pory nie wiem z jakich przyczyn, teraz też płacz ma na zawołanie, wystarczy powiedzieć jej że coś "nie wolno", ma takie napady, że mnie uderza, rzuca zabawkami, płacząc przy tym. Sama nie wie czego chce, woła np. że chce jedzenie, jak przynoszę, to płacze, że nie chce, jak zabieram by odnieść to znów płacze, że chce i tak w kółko.

KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Psychologia Dziecko

Rozpoznanie ADHD

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Mogą to być zachowania normalnie rozwijającego się maluszka. Dzieci w tym wiku często nie radzą sobie z rozpoznawanie własnych potrzeb, wyrażaniem ich a także radzeniem sobie z frustracją, gdy nie zostają zaspokojone. Dlatego ich reakcja emocjonalna wydaje się być gwałtowna i "całym ciałem". Jeśli już się "nakręcą" często nie pamiętają o co właściwie szło od początku- sam płacz i złość utrudnia im uspokojenie się. To taki paradoks. Często wykazują go dzieci wrażliwe ( co także potwierdzałby częsty płacz w okresie wczesnoniemowlęcym). A czy poza tym Mała rozwija się prawidłowo? Czy obserwuje Pani jakieś (duże) odstępstwa od norm wiekowych? Warto obserwować córeczkę, zmiany jakie będą zachodzić wraz z rozwojem komunikacji i umiejętności werbalizowania oraz rozwojem umiejętności społecznych. Jeśli trudności będą się utrzymywać- warto porozmawiać z pediatrą.
Jeśli Pani chciałaby skorzystać ze wsparcia i porady dotyczącej możliwości stymulowania rozwoju córeczki, można skorzystać z pomocy psychologa rodzinnego lub dziecięcego.

Mgr Katarzyna Stadejek Psycholog, Lublin

24 poziom zaufania

Witam,
rzeczywiście zachowania, o których Pani pisze mogą być przejawem buntu dwulatka, każde dziecko przechodzi ten okres inaczej. Być może Pani dziecko z jakiegoś powodu zwraca na siebie uwagę, może potrzebuje większego zainteresowania swoją osobą a niestety nie zna innych sposobów, dzięki którym mógłby to osiągnąć. Kolejną hipotezą jest to, że jego zachowania wywołują dużo nerwów i napiętą atmosferę w domu co może wywoływać jego lęk i koło się zamyka. Myślę, że można by tu mnożyć przypuszczenia, a tylko specjalista, który zbierze dokładny wywiad i przede wszystkim będzie miał możliwość obserwacji dziecka i wejścia z nim w kontakt będzie mógł udzielić Pani wyczerpujących odpowiedzi i ewentualnie udzielić wskazówek. Zachęcam do wizyty u psychologa dziecięcego.
Pozdrawiam serdecznie