Czy ta obsesja na punkcie sprzątania to jakaś przypadłość, którą powinnam leczyć?

Witam, mam 33 lata, mąż dużo pracuje, zajmuję się trójką małych dzieci i dość dużym domem, ostatnio coraz częściej dokucza mi ciągła myśl że w domu jest brudno że trzeba ciągle gdzieś robić porządki, mam wyrzuty sumienia bo nie spędzam czasu z dziećmi bo ciągle coś robię, kiedy mam gorszy dzień i nic mi się nie chce ogarnia mnie straszna złość że nic nie zrobiłam. Mąż nie pomaga w obowiązkach domowych ale próbuje wytłumaczyć mi że przesadzam i żebym dała sobie spokój bo dom jest czysty i jest po to by w nim mieszkać. Czuję się jak w więzieniu. Zastanawiam się czy to nie jest jakaś przypadłość, męczy mnie to coraz bardziej i wpływa na relacje w rodzinie. Czy powinnam się martwić?

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia

Co to jest atrakcyjność?

Mgr Anna Kasprzak Psychologia

46 poziom zaufania

Wychowywanie trójki dzieci, a także odpowiedzialność za dom to coś, co zdecydowanie wymaga sporego wysiłku, zarówno fizycznego jak również psychicznego. Pani zmęczenie, a także wiele emocji, które wiążą się z kwestiami organizowania ogniska domowego są czymś całkowicie naturalnym.

To co jest na pewno ważne, to zauważenie co takiego wydarzyło się w Pani życiu ostatnimi czasy, że ta potrzeba sprzątania jest tak silna? Czy coś się zmieniło? Jeśli tak, to co takiego?

Jeśli pojawiające się myśli o sprzątaniu stają się dla Pani sporym obciążeniem, a dodatkowo powoli utrudniają codzienne funkcjonowanie (np. organizację czasu z dziećmi, zasypianie czy ogólny wypoczynek) wówczas warto skonsultować się z psychologiem lub psychoterapeutą. Niekiedy kilka sesji czy rozmów ze specjalistą jest wstanie pomóc uporządkować swoje myśli, emocje i uczucia, a także umożliwią Pani spojrzenie na pewne sytuacje z życia w zupełnie innej perspektywie.

Komfort i dobre samopoczucie to podstawa, dlatego warto znaleźć czas dla siebie, który dla każdego z nas jest niezwykle ważny i potrzebny.

Serdecznie pozdrawiam.