Czy takie zachowanie rodziców jest właściwe?

Pół roku temu moi rodzice zaczęli chodzić do psychologa dziecięco-młodzieżowego. Od tego czasu dają mi kary, nagrody, motywują mnie do rzeczy, które uważają za ważne (jeden kierunek studiów) i odwodzą od tych, które uważają za niewłaściwe (drugi kierunek). Dostaję kary za bałagan w pokoju i pochwały za jego posprzątanie. Chwalą mnie np. za odbycie samodzielnej podróży pociągiem. Moi koledzy śmieją się ze mnie, czy zachowanie rodziców jest właściwe?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Psychoterapia rodzinna Psychologia

Mgr Agata Wons Psycholog, Katowice

30 poziom zaufania

Nie pisze Pani jaki był powód udania się rodziców po wsparcie psychologa. Intryguje mnie też jak to się stało, że Pani nie uczestniczy wraz z nimi w takich spotkaniach. Z podpisu wynika że jest Pani już osobą pełnoletnią, w związku z tym zalecałabym raczej podjęcie psychoterapii rodzinnej (wspólnie całą rodziną) lub też w zależności od problemu podjęcie przez Panią psychoterapii indywidualnej.

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,
wpływ psychologa na postawy rodziców nie jest sugerowaniem im czegokolwiek,w tym też określonych postaw wobec Pani.Jest jednak pracą nad wprowadzeniem w życie takich zmian,które z jakiegoś powodu były dotychczas dla nich trudne,choć zgodne z rolą osób decyzyjnych w rodzinie,oraz Pani własnymi możliwościami,jako osoby dorosłej a jednocześnie niesamodzielnej.Tak,czy inaczej,rozumiem,iż uczą się oddawać Pani tę samodzielność/np.nie towarzyszyć w jeżdzie pociągiem/ i równocześnie nie wspierać pomysłów nadmiarowych/dwa kierunki studiów/,które w ich doświadczeniu prowadziły wcześniej do konieczności nadmiernego uczestniczenia w Pani problemach i pogłębianiu Pani zależności od nich.To bardzo pozyteczna praca,do której może się Pani włączyć po uzgodnieniu z rodzicami.
Osobiście bardzo zachęcam do wspólnej terapii dla korzystnego przejścia do kolejnego etapu życia rodziny.
Pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Konflikty w małżeństwie rodziców – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska
Jak powiedzieć rodzicom, że jestem gejem? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka
Nadmierna kontrola ze strony rodziców – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak przekonać rodziców i psychologa,że nie mogę łączyć studiów z pracą? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Czy takie zachowanie wynika z tego, że moi rodzice się rozwiedli? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak uniezależnić się od rodziców? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Problemy partnera w relacjach z rodzicami – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak się mogę uwolnić od toksycznych rodziców? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Rezygnacja ze studiów - jak powiedzieć rodzicom? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
Jak rozmawiać z rodzicami, którzy nie pozwalają wyprowadzić się do narzeczonego? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Zmiany dot. zawodu psychoterapeuty. Projekt wywołał kontrowersje

Zakończył się okres zgłaszania uwag do głośno omaw

Nullofobia - objawy, przyczyny i leczenie

Nullofobia to paniczny, nieuzasadniony lęk przed p

Problemy z zachowaniem rodzica

Witam. Moja mama od pewnego czasu bardzo dziwnie się zachowuje. Bardzo dużo się śmieje (np. będąc w sklepie wybierając szampon lub pijąc kawe) śmieje się cały czas. Jest to taki głupawy śmiech. Ciągle nuci jakieś piosenki (jesteśmy u lekarza a ona nuci.. jest mi wtedy bardzo głupio). Zachowuje się bardzo dziwnie. Wychodzi z domu o 22 mówiąc że jedzie do sklepu i potem wraca bez zakupów. Potajemnie pali papierosy. Powoduje wiele awantur i nie daje sobie pomóc. Proszę o pomoc

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Bez osobistego badania nikt nie może diagnozować Pana mamy.
Stąd najlepiej - jak uda się Panu bądź innej bliskiej osobie - namówić mamę na wizytę u lekarza psychiatry (np.: Poradnia Zdrowia Psychicznego, prywatnie) celem konsultacji, czy zachowania mamy są objawem choroby i wdrożenia oddpowiedniego leczenia (o ile).

Mgr Aneta Kopel Psychologia, Warszawa

46 poziom zaufania

Witam,
symptomy, które Pan wymienia rzeczywiście mogą wskazywać na występowanie choroby psychicznej. Trudno jednak diagnozować pana mamę, nie przeprowadzając wywiadu.
Jest kilka chorób, które wykazują tego typu objawy. Proszę w sposób delikatny zasugerować mamie, że zauważył Pan zmianę w jej zachowaniu i zaproponować jej wizytę u lekarza.
Proszę się jednak przygotować na sytuację, kiedy mama nie będzie podzielała Pana zdania, ponieważ jak wynika z opisu czuje się "dobrze", chodzi uśmiechnięta, podśpiewuje.
Niestety, nikt poza mamą, nie może zdecydować o tym, by skonsultować mamę psychiatrycznie.
Nie wiemy jakie to zaburzenie, o jakim podłożu i jak bardzo się rozwinie ( bądź nie).
Proszę jednak pamiętać, że ma Pan prawo zadzwonić na pogotowie, kiedy stan pacjenta zagraża jego zdrowiu lub życiu albo zdrowiu lub życiu innych osób, a wtedy nawet bez zgody pacjenta, zostaje on hospitalizowany.
Jeśli więc mama będzie bardzo agresywna, proszę nie mieć wyrzutów sumienia, tylko zadzwonić na pogotowie.
Czasem niestety, choć jest to bardzo przykry widok z którym wiąże się wiele emocji, jest to jedyne wyjście.

Jeśli będzie Pan miał jeszcze jakieś wątpliwości proszę pytać.

Trzymam kciuki by mama dała się przekonać do wizyty
pozdrawiam serdecznie
Aneta Kaluba
www.zmianamyslenia.pl