Dzień dobry,
Abstrahując od szczególnie zajmującego i czasochłonnego kierunku studiów, o którym Pani pisze, wydaje się, że zarówno rodzice, jak i psycholog mogą mieć przynajmniej w części rację. Podjęcie pracy (i zarobkowanie) lokuje Panią niejako symbolicznie w gronie osób dorosłych (którą notabene Pani już jest), mających większą kontrolę nad swoim życiem chociażby poprzez możliwość samodzielnego, a przynajmniej częściowego finansowego utrzymania.
Warto się zastanowić czy Pani upór przed podjęciem pracy nie wiąże się na przykład z lękiem przed dorosłością i zwiększoną odpowiedzialnością za własne życie? Dotychczas, pomimo 21 lat mogła Pani wciąż czuć się dzieckiem, którego najważniejszym obowiązkiem jest nauka, a jak rozumiem rodzice (i psycholog) chcieliby, aby weszła Pani na wyższy poziom rozwojowy, co nawiasem mówiąc, wydaje się zasadne.
Z powyższego powodu chyba bym sugerował rozważenie możliwości połączenia pracy z nauką, tym bardziej, że w dzisiejszych czasach wielu młodych, uczących się ludzi podejmuje pracę zarobkową (niekoniecznie w pełnym wymiarze czasu pracy).
Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Rezygnacja ze studiów - jak powiedzieć rodzicom? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
- Rozmowa z rodzicami o wyborze studiów – odpowiada Mgr Jacek Sochacki
- Czy takie zachowanie rodziców jest właściwe? – odpowiada Mgr Agata Wons
- Czy potrzebuję wsparcia psychologa? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
- Jak powiedzieć rodzicom o rezygnacji z drugiego kierunku studiów? – odpowiada Aleksander Ropielewski
- Czy psycholog szkolny może bez wiedzy rodzica rozmawiać z uczniem? – odpowiada Mgr Katarzyna Fiszer
- Jaką pracę mogę wykonywać, gdy choruję na depresję? – odpowiada Paulina Witek
- Co zrobić, jeśli syn zrezygnował ze studiów i chce grać w gry komputerowe? – odpowiada Mgr Dorota Kotarska
- Jak być szczerym wobec rodziców? – odpowiada Mgr Dominika Wieland-Lenczowska
- Czy rodzic powinien przychodzić z dzieckiem na spotkania z psychologiem? – odpowiada Mgr Agnieszka Galas - Konsor