Czy tkwić dalej w takim związku?
Witam.
Mam 37 lat i 12 letniego syna. Ponad dwa lata temu nawiązałam znajomość internetową z młodszym o rok mężczyzna. Spotkaliśmy się po jakims czasie, pojawiło się też uczucie. Ja byłam ostrożna z deklaracjami,on nie. Snuł wizję przyszłości, kochał. Z racji dzielącej nas odległości(prawie 500km)spotykaliśmy się raz miesiacu na kilka dni. No i stało się, przestałam być ostrożna, zakochałam się. Wiem że go kocham. Ale sielanka trwała pół roku. Po tym czasie powiedział mi że nie ma czasu na wielką miłość, że nie jest związkowy, że się do tego nie nadaje. Że obowiązki pochłaniają lwia część jego czasu. Fakt, ma absorbujący zawód,musi się dokształcać, spędzać czas głównie przed komputerem. Ale nie sądzę by go to tłumaczyło. Kiedyś opowiadał że poznam jego rodzicow, że razem zamieszkamy, że jeśli nie ja, to on się przeprowadzi...Teraz nie ma z tego nic. Rok temu wspomniał że nie wyjedzie na urlop ze mną i moim dzieckiem bo będzie się męczył. Daje mi bardzo sprzeczne sygnały ponieważ w tym roku zabrał mnie i dziecko na wspólne wakacje. Trzy,może cztery miesiące temu przyciśnięty, powiedział że on nie chce z kimś mieszkać, że nasz związek dalej nie pójdzie. Że woli mieć jak ma, nie oczekuje więcej. Spotykamy się nadal raz na miesiąc,na jakiś przedłużony weekend. Pytanie tylko czy w tym tkwić. Kocham go bardzo,niestety. Mogę poczekać jeszcze rok, dwa, trzy aż moje dziecko troszkę jeszcze podrośnie(choć bardzo polubił mojego partnera) ale nie chce przemierzać pół Polski do tzw grobu. Nie wiem czy on się zmieni. Prosiłam by nie wykluczał mojej przeprowadzki do jego miasta, przecież mogę zamieszkać na początek obok niego a nie z nim, powiedział że nie chce żebym układała sobie życie pod niego. Gdybym nic do niego nie czuła, sprawa byłaby prosta. A niestety,oprócz dziecka jest dla mnie najważniejsza osoba w życiu.
