Czy afazję u dziecka można pomylić z autyzmem?

czy afazje u dziecka mozna pomylic z autyzmem.chodzi mi o takie objawy :brak mowy,brak nasladowania mowy,kontakt wzrokowy,dziecko nie umie bawic sie z rowiesnikami,nie potrafi sie skupic na czyms dluzej.czy afazja jest uleczalna

MĘŻCZYZNA, 35 LAT ponad rok temu

Neurologia Autyzm Afazja Psychiatria

Mgr Anna Tońska-Szyfelbein Logopedia, Gdańsk

59 poziom zaufania

Witam. Afazja, dysfazja dziecięca typu ekspresyjnego (inaczej - ruchowa, motoryczna) – to niewykształcenie lub zanik mowy spontanicznej, przy z reguły dobrym jej rozumieniu z powodu uszkodzenia mózgu. Występują zaburzenia umiejętności samodzielnego mówienia, nazywania i powtarzania. Dziecko rozumie polecenia i adekwatnie na nie reaguje, wskazuje nazywane przedmioty, może mieć jedynie trudności ze złożonymi zdaniami, natomiast nie mówi w ogóle, lub mówi mało , błędnie i niezrozumiale. Afazja wynika z uszkodzenia mózgu i prowadząc intensywną terapię neurologopedyczną można osiągnąć u dziecka znaczną poprawę mowy. W przypadku autyzmu dziecko często nie tylko nie mówi, nie komunikuje się, nie rekompensuje braku mowy gestami (jak to jest w przypadku afazji), ale też nie reaguje na mowę, na polecenia, unika kontaktu wzrokowego.
Z wyrazami szacunku. Anna Tońska-Szyfelbein

http://www.logo-ped.gda.pl/

Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz

65 poziom zaufania

Tak ostatnio często o tym słyszę podczas szkoleń nauczycieli, którzy zgłaszali wiele przypadków kiedy dziecko miało diagnozę afazji jednak nie było to takie oczywiste. Jeśli macie wątpliwości to należy powtórzyć diagnozę.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Afazja motoryczna u dziecka – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
Jakie są objawy afazji ruchowej u 5-latka? – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
Jak rozpoznać afazję ruchową? – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
Afazja motoryczna u 8-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
Afazja a opóźniony rozówj umysłowy u 5-latka – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska
Czy można w przypadku mojego synka mówić o afazji? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Specyficzne zaburzenie rozwoju mowy i języka SLI a afazja – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
Do jakiego lekarza udać się z 5-letnim dzieckiem, u którego logopeda stwierdził afazję? – odpowiada mgr Aleksandra Karlik
Afazja motoryczna u 3-latka – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Czy to może być afazja u dziecka? – odpowiada Dr n. med. Magdalena Nowaczewska

artykuły

Dysfazja - objawy, przyczyny, typy i leczenie

Dysfazja jest zaburzeniem procesu nabywania zdolno

Opóźniony rozwój mowy

Opóźniony rozwój mowy dziecka to częsta przyczyna

Ośrodek Broki - gdzie jest i za co odpowiada?

Ośrodek Broki to część wieczkowa i trójkątna zakrę

Lek. Jerzy Bajko Neurolog, Szczecin

umów wizytę

prof. dr hab. med. Anna Krygowska-Wajs Neurolog, Kraków

umów wizytę

Dr n. med. Ewa Belniak Neurolog, Modliborzyce

umów wizytę

Lek. Arkadiusz Stawecki Neurologia, Sosnowiec

umów wizytę

Na co choruje moje dziecko? To autyzm czy ADHD?

Mój 3,5-letni synek nie potrafi się bawić z rówieśnikami. Od września chodzi do przedszkola i ciągle słyszę skargi, że albo coś komuś popsuł, albo rzucił klockiem, itp. Panie twierdzą, że nie reaguje na imię i powtarza pytania. W domu rzeczywiście zdarza mu się nie odpowiedzieć, kiedy go wołam, ale jak jest zaaferowany jakąś zabawą. Powtarza pytania, ponieważ mówi jeszcze, niestety, w trzeciej osobie i kiedy go zapytam, chcesz bułeczki, to odpowiada, chcesz bułeczki. Ale jak go poprawię parę razy albo każę odpowiadać jednym słowem, to później tak robi. Ja na to w domu nie zwracałam dużej uwagi, ponieważ go rozumiałam. Niemniej kiedy nie rozumie pytania, które mu zadaję (niestety są takie, np. Dlaczego?), to na początku nic nie powie, a jak zadaję je parę razy, to w końcu powtórzy?

Muszę dodać, że dosyć późno zaczął mówić i w ogóle rozumieć. W niemowlęctwie nie wpatrywał się wzrokiem jak robią to niemowlęta. Długo nie wołał do mnie „mama”. Rączki wyciągał do nas, ale nie nazywał do 1,5 roku lub jeszcze dłużej! Teraz też unika wzroku. Jak coś chce ode mnie czy od męża, to patrzy gdzieś obok? A na obcych to tylko przez sekundę. Poza tym jakby nie zauważał, że ktoś coś do niego mówi. Muszę go upominać, żeby zaczął kogoś słuchać albo odpowiedział na pytanie! Poza tym do tej pory nie zadaje pytań! Jego pytania to tylko - „mama?” albo „tata?” (co oznacza - „gdzie jest mama albo tata”) . Podobnie pyta o przedmioty i inne osoby albo wydarzenia. Zadaje pytanie po prostu samym czasownikiem. Nie używa słów - „co to?”, „kto to”, „gdzie?”. Polecenia w domu wykonuje, nawet złożone. Poza tym mówi niegramatycznie. Czasem uda mu się stworzyć jakieś zdanie samemu w miarę poprawnie, ale to rzadko. Muszę go uczyć na pamięć zwrotów! Pamięć ma chyba dobrą. Zapamiętał już całą lokomotywę i rzepkę. Jako dwulatek recytował modlitwę „Ojcze nasz” i inne. Teksty piosenek też bardzo szybko zapamiętuje. Dosyć czysto śpiewa jak na dziecko trzyletnie, a jako dwulatek znał literki i liczby do ok. 100. Teraz liczy też po angielsku do 15, a z małą pomocą i do 30.

Jest bardzo ruchliwy. Bardzo lubi biegać, szaleć, ganiać się, robi fikołki w przód, uwielbia zjeżdżalnie, karuzele, huśtawki, ale muszą być dzieci na placu zabaw, bo lubi je naśladować. Nie rozmawia z nimi tylko z nimi biega i się wygłupia. Kiedy wchodzi do sali przedszkolnej, to aż mu się oczka świecą, żeby coś zbroić. Wtedy najbardziej się śmieje. Kiedy u znajomych upominałam go parę razy, żeby nie psuł wieży, jaką zbudowała sobie dziewczynka, powstrzymywał się przez jakiś czas, ale widziałam, że szukał tylko okazji, żeby ją zburzyć? Chociaż mu tłumaczyłam, że dziewczynka będzie płakać. On mówił, że będzie grzeczny, powtarzał, że nie można psuć (wydawało mi się, że rozumiał, co mówi!), ale jak poszedł się bawić to chwilę pobawił się sam i wieża zburzona. Tylko jak z nim siedziałam i kazałam mu pomagać budować, to starał się budować razem.

Zupełnie nie wiem, co mam o tym myśleć? Niby ma parę cech autyzmu, ale bardzo lubi się przytulać, nie tylko do mnie. Choć unika wzroku, to jednak w oczy też patrzy, czasem dosyć długo (ja też mam od dzieciństwa jakieś opory przed patrzeniem ludziom w oczy, krępuje mnie to i źle się czuję w tłumie). Czy dziecko ma moje cechy, czy ma zaburzenia? A jeszcze co ważne, do tej pory miał bardzo ograniczony kontakt z dziećmi i ogólnie z ludźmi. Najczęściej przebywał z jedną osobą, która akurat się nim opiekowała. Mnie często nie było w domu, zaraz po urlopie macierzyńskim wróciłam do pracy, 6 dni w tygodniu!

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia Autyzm

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam

Wydaje się, iż przytoczone przez Panią zachowania mogą występować przy wielu deficytach rozwojowych dzieci. Nie muszą one świadczyć ani wynikać z zaburzeń syna, a być jedynie symptomem trudności adaptacyjnych do nowych sytuacji, dotąd mu nieznanych.

Niemniej jednak na tym etapie rozwoju, nie wolno bagatelizować zachowań, które budzą niepokój lub zwracają szczególną uwagę rodziny.

Proponuję Pani konsultację u psychologa dziecięcego, celem wyeliminowania Pani podejrzeń i obaw. W razie konieczności psycholog pokieruje Państwa do neurologa i psychiatry.

Powodzenia i pozdrawiam

Czy u dzieci przed 7. rokiem życia można pomylić ADHD z autyzmem?

artykuły

Dzieci z ADHD - jak można im pomóc?

Nadpobudliwość u dziecka

Autyzm - rodzaje, charakterystyka, postępowanie

Czy afazję u dziecka można pomylić z autyzmem?

artykuły

Dysfazja - objawy, przyczyny, typy i leczenie

Opóźniony rozwój mowy

Ośrodek Broki - gdzie jest i za co odpowiada?

Neurologia

Na co choruje moje dziecko? To autyzm czy ADHD?

artykuły

Ciągle na ciebie czekam, tato

Los Kubusia może się odmienić

Prawidłowy rozwój dziecka

Neurologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła