Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na Pani pytanie, jednak zastanawiam się czy była Pani nadwrażliwa na te bodźce słuchowe i wzrokowe od zawsze, czy wystąpiły nagle?
Jest takie schorzenie jak mizofonia - nadwrażliwość na dźwięki. Chory na mizofonię doznaje silnie negatywnej emocjonalnej reakcji w odpowiedzi na określone odgłosy, szczególnie te wydawane przez najbliższych jak np.: głośny oddech, chrapanie, mlaskanie, pociąganie nosem, chrząkanie itp. Reakcję tę opisuje się często jako niemożliwą do opanowania mieszaninę złości i lęku, połączoną z psychicznymi i somatycznymi objawami reakcji walki i ucieczki.
Mizofonia daje o sobie znać najczęściej w dzieciństwie. Nadwrażliwość na określone dźwięki nie mija jednak z wiekiem, a reakcja emocjonalna nie ulega osłabieniu. Najczęściej z czasem pojawiają się kolejne bodźce słuchowe, których chory nie jest w stanie znieść.
Obecnie nie istnieje lek na to schorzenie. Wielu chorych stosuje technikę unikania, co może skutkować izolacją i osłabieniem więzi społecznych. W celu poprawy komfortu życia osoby z mizofonią stosuje się m.in. metody używane w terapii szumów usznych i psychoterapię poznawczo-behawioralną.
W mizofonii mówi się tylko o dźwiękach, a Pani wspomina również o powodującym złość "trzęsieniu się". Także bardzo Panią zachęcam najpierw do udania się do lekarza, a później do skorzystania z terapii, która pomoże Pani uniknąć izolacji społecznej i złagodzi nieustające zdenerwowanie.
Pozdrowienia.
