Dlaczego jem i wymiotuję oraz wszystko napawa mnie lękiem?

Mam problem, ponieważ jem i wymiotuję. Mam 172 cm wzrostu i ważę około 55-56 kg. Dodam, iż bardzo boję się kontaktów z ludźmi. Chciałabym iść do pracy, lecz nawet nie potrafię zadzwonić. Tygodniami muszę się zmagać z lękiem, zanim zadzwonię a później nic nie mówiąc odkładam słuchawkę. Boję się dosłownie wszystkiego. Nie odbieram nawet telefonu, gdy nie znam numeru. Zazdroszczę innym ludziom, którzy mi mówią: "Gdybyś chciała to byś mogła, zmienić swoje życie". Nie pójdę do psychologa ponieważ nie potrafię rozmawiać o swoich problemach, nie chcę. Ubieram się byle jak, bo po co skoro ja nie chcę mieć chłopaka? Może i bym chciała, ale jeszcze nigdy nie miałam chłopaka, po prostu boję się umówić z kimś na randkę. Przecież na niczym się nie znam, nie mam zainteresowań, nic nie potrafię. Kiedyś tak było, że poznałam wspaniałego chłopaka przez GG, ale nie potrafiłam się z nim spotkać, chociaż do dzisiaj bardzo cierpię z tego powodu. Powoli przestaje się odzywać, w końcu mu się nie dziwie. Chciałabym być wolontariuszką, ale jak, skoro trzeba było podać swoje dane kontaktowe i pewnie by dzwonili do mnie, a ja bym i tak nie odebrała. Nie wiem co będzie ze mną dalej, co mam robić? 10-letnie dzieci mają więcej odwagi ode mnie. Studiuję, ale po co, skoro w przyszłości nawet nie zapytam o pracę. Gdyby nie moi rodzice już dawno bym umarła z głodu i nie miała się nawet w co ubrać. Tak więc liczę chociaż na jakąkolwiek poradę przez Internet, ponieważ nie odważę się iść do specjalisty. Pozdrawiam

KOBIETA ponad rok temu

Lęk Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Pani problemy są bardzo poważne i uważam, że niezbędna jest pomoc specjalisty. Lęk, jaki Pani odczuwa degraduje Pani życie. Zaniżona samoocena oraz niskie poczucie własnej wartości mogą wzmagać lęk oraz wywoływać poczucie beznadziejności. Warto nad tymi problemami popracować. Zarówno nad lękiem, jak i nad zaburzonym obrazem siebie, można pracować ze specjalistą, by wpłynąć na zmiany w Pani zachowaniu i myśleniu. Rozumiem, że ciężko jest Pani skorzystać z bezpośredniej wizyty u psychologa czy terapeuty. Pisze Pani, że nie umie i nie chce rozmawiać o problemach, a jednak napisała Pani list i szuka pomocy. Kontakt drogą internetową jest wielkim krokiem w poszukiwaniu pomocy. Warto zrobić kolejny - może Pani skorzystać z czatów z psychologiem lub z telefonów zaufania. W ten sposób będzie Pani mogła bezpiecznie i anonimowo porozmawiać o swoim samopoczuciu i trudnościach. Kiedy będzie Pani czuła się pewniej zachęcam do podjęcia się psychoterapii. Polecam terapię w nurcie poznawczo-behawioralnym. Może Pani porozmawiać ze swoimi rodzicami i wspólnie z nimi udać się na wizytę do specjalisty. Problemy z odżywianiem należałoby skonsultować z lekarzem psychiatrą i zastosować się do jego zaleceń. Nad problemami psychicznymi dobrze jest popracować z psychoterapeutą. Może Pani dodatkowo korzystać z poradników psychologicznych i wykonywać samodzielnie ćwiczenia pozwalające wzmacniać samoocenę i poczucie własnej wartości. Jednak same książki nie będą dla Pani tak wartościowe, jak pomoc innych osób. Decyzja o tym, z jakiego rodzaju pomocy zechce Pani skorzystać należy do Pani. Warto więc zastanowić się, czego Pani oczekuje i na ile jest Pani obecnie gotowa.

Pozdrawiam