Dlaczego się przejmuję?

Mam już prawie 20 lat, a nadal wszystkim się przejmuję. Zanim coś powiem, zazwyczaj osobie starszej lub komuś odważniejszemu ode mnie, pięć razy to przemyślę, a jak już odpowiem to z wielką "krępacją" oraz krótko, bo mnie "zatyka". Często z tego powodu płaczę, boję się, że nie dam sobie rady w życiu:(

Do tego mam straszne wahania nastrojów - rano się cieszę a wieczorem płaczę. Nie wiem już jak sobie z tym wszystkim poradzić, a nie stać mnie na psychologa, do tego moi rodzice mówią, że przecież nic mi nie jest, że przesadzam. Cały czas wydaje mi się, że ludzie źle o mnie myślą przez to, że jestem "cicha". Chciałabym być odważną, stanowczą osobą, ale nie potrafię:(

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Jeśli szuka Pani akceptacji siebie u innych, najpierw musi Pani zaakceptować sama siebie. Ciche usposobienie nie oznacza, że jest Pani w czymkolwiek gorsza od innych. Bardzo rozpamiętuje Pani wszystko, co powie, ma Pani z tego powodu problemy, przeżywa lęki.

Warto skorzystać z pomocy psychologa i popracować nad swoją pewnością siebie i poczuciem wartości. Jest wiele ośrodków, które udzielają bezpłatnej pomocy psychologicznej. Jeśli zdecyduje się Pani na skorzystanie z niej, może Pani bardzo istotnie poprawić komfort swojego życia.

Warto też, by spróbowała Pani uczestnictwa w treningu interpersonalnym lub umiejętności społecznych. W trakcie takiego treningu będzie Pani mogła w miłej atmosferze dowiedzieć się, co inni faktycznie o Pani myślą i jak Panią odbierają. Dowie się Pani także wiele o tym, jak różne są nasze wyobrażenia od rzeczywistości.

Warto się skonfrontować samemu ze sobą i lepiej poznać swoje wnętrze oraz obraz swojej osoby widziany oczami innych. Może się okazać, że to co Pani myśli o sobie nie odzwierciedla tego, jak widzą Panią inni.

Pozdrawiam