Gdy rodzice mają trudności w zbudowaniu porozumienia, najczęściej odbija się to na dziecku. Dzieje się tak dlatego, że ono nadal kocha oboje swoich rodziców, pomimo tego, ze rodzice nie kochają się już nawzajem lub też z różnych powodów nie są wstanie ze sobą funkcjonować. To ważne by pamiętać, że przestając być małżonkami, czy partnerami, nie przestaje się być rodzicem konkretnego dziecka. Konieczne jest wypracowanie porozumienia w aspekcie wychowania malucha, decyzji a także zachowania wzajemnego szacunku do siebie (jako do rodziców). Dziecko nie powinno uczestniczyć, widzieć czy być częścią sporów czy konfliktów. Co nie oznacza, że rozmowa dwójki dorosłych ludzi nie będzie prowadzić do emocji czy konfliktów, istotne jest jednak to, czy kończą się one wypracowaniem wspólnego rozwiązania, które obydwie strony będą przestrzegać (konsekwentnie i z szacunkiem). Czasem nie jest to jednak możliwe, gdyż emocjonalne zaszłości, czy trudności pochodzące jeszcze z okresu bycia razem lub rozstania uniemożliwiają parze porozumienie. Wówczas warto skorzystać z pomocy psychologa, psychoterapeuty par i małżeństw, który pomoże zarówno rodzicom w wypracowaniu porozumienia, jak i (zależnie od potrzeb, na osobnych sesjach) pomoże maluchowi poradzić sobie z sytuacją rozstania rodziców.
Inną opcją jest skorzystanie z pomocy mediatora.
Warto jednak działać, szczególnie gdy chodzi o budowanie relacji z dzieckiem.
