Dlaczego partnerka nie radzi sobie z emocjami?

Witam prosze o pomoc w sprawie co robic moja partnerka nie radzi sobie z emocjami nerwami widac ze cos sie z nia dzieje psychicznie kłamie oraz nie panuje nad tym co robi , mowie . Rani przy tym dziecko !!

MĘŻCZYZNA, 34 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Konsultacje psychologiczne Psychologia Emocje

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, najlepszym rozwiązaniem będzie namówienie partnerki aby skorzystała z konsultacji z psychologiem, jeżeli nie będzie chciała, samemu skorzystać z pomocy. Aby porozmawiać o tym jak zachowuje się partnerka, czy zmiana jest związana z jakimś wydarzeniem w jej życiu, czy kryzys narastał. Pytanie co to znaczy "rani dziecko". Jeżeli partnerka ma negatywny wpływ na stan emocjonalny i psychiczny dziecka, proszę o tym spróbować porozmawiać z partnerką, jeżeli to nie pomoże, zwrócić się o pomoc do psychologa, pedagoga w szkole, jeżeli chodzi do szkoły lub poradni. Ważne aby starał się Pan chronić również dziecko tak aby miało wsparcie jednego z rodziców. Jeżeli chce Pan o tym porozmawiać może skorzystać z telefonu zaufania: http://www.infowarszawa.pl/po-pomoc/telefony-zaufania.html
Przesyłam link do strony gdzie znajdzie Pan poradni dla dorosłych i dziecięce NFZ:
https://zip.nfz.gov.pl/GSL/GSL/PrzychodnieSpecjalistyczne
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Najlepiej byłoby skierować partnerkę do psychologa. Można też pójść razem we dwoje. Wtedy będzie łatwiej Jej przełamać wewnętrzny opór. Bardzo często nie szukamy pomocy u specjalistów, ponieważ wstydzimy się lub też boimy konfrontacji ze swoimi myślami. Kiedy pójdziecie Państwo razem na terapię, wtedy na pewno się ona uda. Życzę powodzenia.
Proszę szukać terapeutów związanych z "Poza Centrum" - jest to grupa specjalistów z Psychologii zorientowanych na proces.
Pozdrawiam, Alicja M. Jankowska
http://psychoterapie-szczecin.pl

Mgr Edyta Kołodziej-Szmid Psycholog, Gdańsk

66 poziom zaufania

Witam. Proszę za każdym razem,gdy na skutek impulsywnych reakcji Pana dziecko jest zranione zająć się nim, porozmawiać, starać się je chronić. W chwilach gdy partnerka jest spokojna jasno i konkretnie powiedzieć jej o swoich obserwacjach oraz jednoznacznie sformułować oczekiwanie konsultacji u psychologa.Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Darmowe porady psychologiczne w Poznaniu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak pomóc partnerce, która się samookalecza? – odpowiada Dr Krzysztof Dudziński
Dlaczego 3-letnie dziecko nie chce wychodzić z domu? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Dlaczego stres nie działa na mnie motywująco? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Czy wahania nastroju można leczyć? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
W jaki sposób powinnam postąpić przy depresji lękowej? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Uczucie zniszczonego życia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dlaczego moja partnerka ma problemy z emocjami? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Darmowa pomoc psychologiczna w Szczecinie – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak się pozbierać i uporządkować życie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Gdzie szukać pomocy w depresji?

Chorzy na depresję potrzebują pomocy już w początk

Kiedy z dzieckiem pójść do psychologa

1. Przygotowanie do pierwszej wizyty u psyc

Dzień Otwarty (NIE)WIDZIALNA NASTOLETNIA DEPRESJA

Bezpłatne konsultacje ze specjalistami, wykłady i

Dlaczego 6-latek nie radzi sobie z emocjami?

Dziecko prawie 6 letnie, chłopiec. Kompletnie nie radzi sobie z emocjami, kiedy sobie z czymś nie radzi krzyczy, potrafi kopnąć, uderzyć nawet nauczyciela w przedszkolu. Chłopiec nad wyraz inteligentny, na zajęciach przeszkadza dzieciom, nie słucha. Mimo swojego głośnego zachowania reaguje krzykiem na głośne dźwięki. Jego zachowanie wynika z chęci zwrócenia na siebie uwagi, której prawdopodobnie nie otrzymuje od rodziców. Rodzice obecnie nie mieszkają ze sobą, chłopiec przebywa raz u mamy raz u taty, ale problem był już wcześniej. W rodzinie chłopca zarówno babcia jak i mama leczą się psychiatrycznie. Jak pomóc dziecku? Jak go uciszać? Groźby, prośby nie pomagają.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Dziecko Emocje

Lek. Karol Gołębiewski Kardiochirurgia

71 poziom zaufania

Należy skonsultować się z psychiatrą dziecięcym i rozważyć psychoterapię.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co zrobić z żoną, która nie radzi sobie z emocjami? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Agresywne zachowanie u 6-latka – odpowiada Mgr Danuta Michalczyk
9-latka nie panuje nad emocjami - jak sobie z tym poradzić? – odpowiada
Czy to może być autyzm lub podobne zaburzenie? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola? – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Czy moja 6-letnia córka może mieć problemy psychiczne? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Gryzienie przez chłopca w przedszkolu – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy to mógł być napad padaczkowy czy zwykła reakcja lękowa? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Moja 16-miesieczna córeczka nie radzi sobie z emocjami – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak poradzić sobie z takim zachowaniem syna? – odpowiada Mgr Patrycja Nosel

artykuły

Agresja impulsywna

Filip ma 5 lat. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Terapia dopasowana do dziecka daje najlepsze efekty

Terapia środowiskowa jest szybkim i skutecznym spo

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Co zrobić z żoną, która nie radzi sobie z emocjami?

Co zrobić z żoną, która nie radzi sobie z emocjami, nerwami, krzykami, wyzwiskami? Mam żonę, która nie panuje nad sobą od jakiegoś czasu non stop prowokuje kłótnię. Potrafi przyjść do domu i oskarżać mnie o kradzież czegoś (nigdy jej nic nie ukradłem) po wyzwiskach krzykach i agresji skierowanej w moją stronę znajduje daną rzecz i ciśnienie schodzi i wraca do normalności. Ciągle coś gubi krzycząc jak nie może tego znaleźć i non stop chce mnie angażować do pomocy w szukaniu. Potrafi zadzwonić do swojego ojca, żeby przyszedł do nas i pomógł jej szukać rzeczy, którą zgubiła!!! A ojciec przychodzi!!! . Non stop wydzwania do swojej matki jak się kłócimy i non stop jej matka robi za naszego adwokata (chociaż zaprzecza temu- staje czasem po mojej stronie ale koniec końców obracają kota ogonem i winę zwalają na mnie) ale jak nie kłóci się ze mną to z matką i tak w kółko. Potrafi wyzywać wszystkich mnie, swoją matkę, swojego ojca. Jest agresywna! Któregoś dnia przyszedł jej ojciec a ona zaczęła do mnie wyciągać ręce, zaczął na nią krzyczeć żeby tego nie robiła to zaczęła go okładać pięściami po klatce piersiowej i pluć na niego!!! Kiedyś pod wpływem alkoholu pobiła ojca do krwi!! Mamy małe dziecko, które często tych krzyków musi wysłuchiwać! Jak jej tłumaczę, że dziecko śpi albo, żeby przy dziecku nie krzyczała to nie zwraca uwagi na moje prośby. Żona ma obsesję na punkcie swojej urody, na SWOJE zdjęcia może wpatrywać się godzinami! Jej rodzice widzą co się dzieje, zdają sobie z tego sprawę ale nic z tym nie robią. Wg jej rodziców najlepszym rozwiązaniem jest to, żebym się wyprowadził ale mieszkał niedaleko. Ja lekarzem nie jestem ale podejrzewam u niej jakieś poważne zaburzenia psychiczne, które trzeba leczyć. Wykończy całą rodzinę takim zachowaniem. Starając się rozmawiać z nią, że potrzebna jest jej jakaś pomoc psychologa i namawiając na wizytę stwierdza, że chce z niej zrobić chorą psychicznie. Mówi mi że będzie jej "piana leciała" i będę ją wykorzystywał a ja chce tylko spokoju dla siebie i naszego dziecka ;(. POMOCY! Co mam zrobić? Jestem zdesperowany, tak nie da się dalej żyć.

MĘŻCZYZNA, 34 LAT ponad rok temu

Agresja Psychologia Emocje

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Rzeczywiście ma pan rację w kwestii zaburzenia psychicznego. Z pana opisu wynika, że nie jest to kryzys, czy nieumiejętność radzenia sobie z emocjami, lecz pewne zaburzenie na tle psychicznym. W zwiazku z tym wymagające leczenia. Jest pan e bardzo trudnej sytuacji i powinien pan zadbać przede wszystkim o bezpieczeństwo swoje i dziecka (!). Być może w tej sytuacji nie obędzie się bez drastycznych środków, jak rzeczywiście przeprowadzka. Żonę pozostaje namawiać do podjęcia terapii-być może tesciowie również mogą podjąć takie próby. Niestety przypuszczam, że sytuacja sama się nie rozwiąże, a to oznacza ze TRZEBA podjąć kroki do tego by małżonka zaczęła leczenie, a pan i dziecko uzyskalo spokój i stabilizację.