Dlaczego nie potrafię poradzić sobie z rozstaniem mimo czasu, jaki upłynął?
Witam, jestem młodą kobietą, mam 25 lat i potrzebuję porady. Problem wygląda może jak wiele innych, o których już na tej stronie czytałam tylko, że u mnie trwa to już 4 lata…
Po 5 letnim związku rozstałam się z chłopakiem, rozstanie było dość dziwne - duma, za mało wypowiedzianych słów, dzieląca nas odległość sprawiły, że nie miałam już siły walczyć o ten związek. On walczył przez rok, starał się, ale ja zaślepiona i pełna dumy odrzuciłam go. Chciałam ułożyć sobie życie na nowo, spotkałam kogoś, ale nie potrafiłam - wstawałam rano i myślałam o swoim byłym. Przekonywałam siebie, że to po prostu przyzwyczajenie, że z czasem zapomnę, jednak to ciągle wracało. Starałam się odnowić kontakt, chciałam tylko mieć jakiś kontakt z byłym, ale on odmówił - nie chciał mieć już ze mną nic do czynienia. Zerwał nasze kontakty całkowicie, wspólnym znajomym również zakazał jakiegokolwiek opowiadania o sobie.
Bardzo długo nie mogłam dać sobie rady ze sobą, gdyż ciągle czułam, że to moja wina, że gdybym wcześniej pozwoliła mu na powrót (w momencie kiedy on tego chciał) to wszystko było by inaczej... Teraz, po 4 latach, jest przy mnie ktoś, kto mnie kocha, poprosił mnie o rękę, a ja czuję się okropnie, bo wciąż wieczorami płacze i myślę o moim byłym chłopaku. Nie potrafię sobie poradzić z tym, że już nie będziemy razem. Wydawało mi się, że to zwykły ból po stracie bliskiej osoby, ale to już trwa 4 lata - nie ma dnia żebym nie myślała o nim, a wiem, że ranię osobę, która chce ze mną być mimo wszystko.
Mój były ułożył sobie życie, ma nową partnerkę, a ja nie potrafię ułożyć sobie życia, ciągle o nim myślę i chyba ciągle mam nadzieję, że możne kiedyś będziemy razem, a ta myśl mnie zabija od środka - nie mogę normalnie funkcjonować. Osoba, która jest teraz przy mnie twierdzi, że powinnam uzyskać porady specjalisty.
