Witam serdecznie!
Płaczliwość może być pewnym naturalnym, rozwojowym objawem, który z czasem mija po okresie adolescencji. Jesteś w okresie dojrzewania, zmienia się Twoja sylwetka, w Twoim organizmie „szaleją” hormony, co ma wpływ na Twoje samopoczucie, niestabilność emocjonalną, wrażliwość i płaczliwość. Z drugiej strony, długo utrzymujący się smutek, przygnębienie i płacz bez żadnej wyraźnej przyczyny może sugerować rozwój zaburzeń depresyjnych. Warto, byś o swoich uczuciach porozmawiała z kimś bliskim, np. z mamą.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Dzień dobry,
Twój problem wydaje się być dwojakiego rodzaju. Przede wszystkim zdrowotny (związany z dojrzewaniem) a le także psychiczny. Nastroje, którym ulegamy a znacznym stopniu zależą od biologii. Często smutek, skłonność do płaczu (tak dzieje się w depresji) wynikają z nadmiaru lub niedoboru określonych neuroprzekaźników. Myślę jednak, że w Twoim przypadku należało by zacząć od badania lekarskiego. Brak miesiączki (jeśli dobrze Cię zrozumiałam) w 16-tym roku życia, to poważne zaburzenie hormonalne, które może mieć wpływ na emocje. Jeśli jednak miałaś na myśli tylko opóźnienie w wystąpieniu okresu, to zaburzenia nastroju mogą zwiastować początki młodzieńczej depresji. Tymczasem jednak nie trzeba martwić się na zapas. Najprawdopodobniej jest to typowe dla wieku rozchwianie emocjonalne. Obserwuj siebie. Notuj myśli, jakie towarzyszą smutnemu nastrojowi. Staraj się zauważyć, kiedy występuje najczęściej, odnotowuj kiedy nie występuje. Przemyśl problem swojego dzieciństwa, wyuczonych sposobów reagowania na stres. Prowadź jak najwięcej notatek zwłaszcza, gdy jesteś pod wpływem złego nastroju. Samo zajęcie się ty nie pozwala na "nakręcanie się" i poddawanie nastrojowi. Gdyby problem nasilał się musisz spróbować terapii poznawczej.
Pozdrawiam Krystyna Weigl-albert
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
