Fascynacja tatuażami i satanizmem oraz słaby kontakt z rówieśnikami

Mam 17 lat. Moje dzieciństwo nie było zbyt łatwe. Ojciec pił, w domu były częste kłótnie, jednak to minęło mniej więcej jak miałem 13 lat. Często zastanawiam się, czy moje dziwne zachowanie ma coś z tym wspólnego, czy po prostu taki jestem. A więc zacznę od tego, że strasznie podoba mi się życie więzienne, często w myślach wcielam się w różne tego typu postacie, np. że kogoś pobiłem, jestem w więzieniu itp. Mam także dziwne zainteresowania, czyli np. podoba mi się wiara satanistyczna, kolczyki i tatuaże. Po prostu marzę o tym, żeby moje ciało było całe pokryte tatuażami. Nie wiem czemu, ale często mam dziwne myśli, lubię także czasami siedzieć sam tylko z moimi myślami. Jakbym odłączał się od teraźniejszości. Nie potrafię być taki wesoły jak moi rówieśnicy, mam słaby kontakt z innymi osobami, głównie z dziewczynami (nie mam pojęcia czemu). Nie jestem osobą towarzyską. Czasami zastanawiam się, czy to jakieś zaburzenia. Moja rodzina jest dobra, religijna, każdy kończy liceum, idzie na studia, tylko ja taki inny jestem. Często mam myśli, że nie pasuję do tej rodziny i dziwnie się z nią czuję.

MĘŻCZYZNA, 17 LAT ponad rok temu
Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Na bazie Twojej wypowiedzi trudno wyrokować o jakichś diagnozach czy choćby przypuszczeniach co do potencjalnych przyczyn dziwnego zachowania. Być może Twoje poczucie „dziwności” i „odmienności” od innych – rówieśników, członków rodziny, kolegów i koleżanek – wynika z doświadczeń z dzieciństwa. Być może fascynacja sprawami więziennymi czy satanizmem to reakcja na trudną sytuację w domu, na nadużywanie alkoholu przez ojca. Chcąc jakby oderwać się od ponurej rzeczywistości i trudnych doświadczeń w młodym życiu, stworzyłeś sobie alternatywną rzeczywistość we własnym umyśle – rzeczywistość, do której tylko Ty masz dostęp i w której czujesz się bezpiecznie. Stąd samotnictwo, skłonności introwertyczne, unikanie kontaktów towarzyskich, trudność w nawiązywaniu nowych znajomości.

Niewykluczone też, że Twoje reakcje zazębiają się z okresem dorastania. Jako nastolatek poszukujesz swojej tożsamości, dlatego fascynują Cię inne rzeczy niż te znane z najbliższego środowiska. Dlatego możesz interesować się tym, co „zakazane” – satanizmem, tatuażami itp. Być może nie wiesz do końca jeszcze, gdzie jest Twoje miejsce w świecie, jaki chciałbyś być, dokąd zmierza Twoja droga, dlatego poczucie jakiejś nieokreśloności czy niepasowania do zastanego świata. Poczucie derealizacji czy depersonalizacji to częste reakcje w okresie adolescencji. Kiedy jednak czujesz, że coś jest nie tak, niepokoją Cię własne zachowania, możesz udać się do najbliższej poradni zdrowia psychicznego, by skonsultować się ze specjalistą. Możesz też porozmawiać na ten temat z psychologiem szkolnym. Okres dojrzewania to trudny czas dla niejednego nastolatka. Dla Ciebie może być jeszcze trudniejszy z racji niekorzystnego dzieciństwa. Warto zatem poszukać wsparcia i pomocy.

Pozdrawiam i życzę powiedzenia

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty