Witam,
wiadomość od Pani w pewnym momencie się urywa, jednak postaram się odpowiedzieć.
Nie ma powodów rzecz jasna żeby córce nie wierzyć, jeśli mówi, że tak jest, w jej rzeczywistości zapewne tak jest, ze słyszy głosy. Gorąco zachęcałabym do udania się na konsultacje do psychologa dziecięcego. Choć takie objawy nie muszą świadczyć o poważnej chorobie u dziecka (u dzieci w tym wieku świat fantazji jest dość mocno rozbudowany) jednak warto by je skonsultować, dość niepokojący jest fakt, że te głosy jej coś nakazują bądź są dla niej nieprzyjazne i ten fakt w całą pewnością trzeba wyjaśnić u specjalisty. Proszę Pani, może korzystać Pani z pomocy specjalistów w praktyce prywatnej (psychologów, psychiatrów) bądź szukać bezpłatnej pomocy w Poradniach Zdrowia Psychicznego w miejscu Pani zamieszkania, tam dostanie Pani profesjonalną bezpłatna pomoc w ramach ubezpieczenia, nie będzie Pani zapewne nawet potrzebowała skierowania, wystarczy wyszukać takie miejsce zadzwonić i dowiedzieć się o szczegóły. Nie radzę przeczekiwać problemu. Pozdrawiam.

Oczywiście warto zachowania córki skonsultować bezpośrednio u specjalisty, bo nie można wykluczyć poważnych zaburzeń psychicznych, choć jest to raczej mało prawdopodobne. Dzieci często coś zrobią lub chcą zrobić, ale ponieważ nie jest to do końca świadome i celowe zachowanie, to nie utożsamiają się z nim i poszukują "winowajcy" poza własnym "ja". U młodszych dzieci czasem zrobi coś "rączka" albo "nóżka", u starszych mogą to być "jakieś głosy", czyli nieakceptowane przez siebie i innych myśli. Warto też pomyśleć dlaczego chce mówić brzydkie słowa - być może gromadzą się w niej jakieś negatywne emocje dotyczące jakichś jej spraw i warto o nich porozmawiać. Zachęcam też do dużej uwagi i ostrożności w zadawaniu córce pytań dotyczących tego co "słyszy", aby pytając nie podpowiadać własnych odpowiedzi - jeżeli dziecko nie wie co odpowiedzieć, najprawdopodobniej zgodzi się na proponowane przez nas wyjaśnienie, które może mieć niewiele wspólnego z rzeczywistością. Nie wydaje się na przykład możliwe, aby dziecko 5-letnie było w stanie określić, że coś zaczęło się w wieku 3 lat - taka perspektywa czasowa jest dla niego jeszcze zbyt abstrakcyjna. Pozdrawiam.

Dzień dobry. Bardzo ważne jest to co mówi Pani dziecko i niewątpliwie należy się temu bliżej przyjrzeć. Mam tutaj bardzo mało informacji, nie ma np. wywiadu rodzinnego na temat zachorowań, nie wiemy jak poza tym funkcjonuje Pani córka. Myślę, że warto póść do specjalisty np. psychologa klinicznego ze specjalizacją dziecięcą lub psychiatry dziecięcego. On po zrobieniu rzetelnego wywiadu będzie mógł Pani udzielić odpowiedzi czy jest się czym niepokoić. MDanielewicz

Witam, w moim przekonaniu należałby udać się do specjalisty. Przytoczone przez Panią słowa córki nie są oczywiście wystarczające do postawienia jakiejkolwiek diagnozy, są jednak na tyle niepokojące, że należałby ustalić ich przyczynę.
Ważne żeby specjalista, do którego się Pani uda był osobą, która na co dzień pracuje z dziećmi i ma w tym obszarze doświadczenie. Na pewno warto by taką wizytę poprzedziła rozmowa z córeczką, w której wyjaśnijej Pani cel tego spotkania - tak, żeby córeczka czuła się pewnie, bezpiecznie i rozumiała, dlaczego chciałaby Pani porozmawiać z inną (obcą) osobą.

Witam. Dziecko 5-letnie nie ma poczucia czasu na tyle by wiedzieć i powiedzieć, że słyszała głosy jak miała 3 latka. Oznacza to, że bierze Pani jej słowa bardzo dosłownie, bez dystansu. Niemniej jednak nie zaszkodzi pójść do psychiatry dzieciecego aby mógł lekarz porozmawiać z dzieckiem i się rozezna czy coś się dzieje. Wtedy będzie Pani spokojniejsza przynajmniej o wiedzę jaką zdobędzie.
Magdalena Brabec