Izoluję się od ludzi - czy jestem chora?

Witam, Mam 19 lat. W tym roku zdałam maturę i właściwie od maja rzadko wychodzę z domu. Zawsze byłam domatorką, jednak teraz pojawił się też strach, niechęć... Często zdarzały mi się weekendy spędzane w domu, gdzie wchodziłam do niego w piątek po szkole, wychodziłam w poniedziałek rano. Ale teraz?

Cóż przez wakacje potrafiłam nie wychodzić z domu przez dwa tygodnie (a może więcej?). Po prostu nie miałam ochoty wyjść, iść chodnikiem, mijać ludzi. Wpadam w stany graniczne. Przez pół dnia chodzę szczęśliwa, jestem rozgadana, uśmiechnięta, wieczorem dla odmiany przychodzi smutek i płyną łzy. Są okresy w życiu, że jest dobrze, a później źle. Rzadko miewam myśli samobójcze. Po prostu siedzę w domu, zabijam czas w internecie, oglądając telewizję i to mi odpowiada. Zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak, jednak nie jestem w stanie sięgnąć po pomoc. W mojej mieścinie chyba nie ma psychologa/terapeuty, a jak jest to wiem, że od razu wyjdę na wariatkę w oczach ludzi tam pracujących, znajomych, nieznajomych, rodziny. Czuje strach.

Często mam wrażenie, że ludzie udają, iż mnie lubią, albo po prostu wiem nie lubią i już! Do tego dochodzi zaniżona samoocena, przeszłość... i strach, że nie będę potrafiła poradzić sobie w życiu, że jestem beznadziejna nie znajdę w przyszłości pracy, mężczyzny, którego pokocham. Dziś doszły pewne sprawy, mianowicie dostałam sms-a, którego nie powinnam, na mój temat, właściwie nic strasznego, ale zrobiło mi się przykro. Do tego kierunek studiów na który miałam się wybrać nie zostanie otworzony, więc niepewność czy dostanę się na inny i czy jest odpowiedni.... A do tego czuję, że ja nie chcę iść na studia. Ja chcę siedzieć w domu. A właściwe to najbardziej mam ochotę zostać w nim sama. Boję się tej zmiany w moim życiu. Brakuje mi czegoś, o co mogę się zaczepić, bezpieczeństwa, oparcia. Robiąc test Becka dziś wyszło 31 p.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Leczenie nerwicy

Witam!

Ukończenie szkoły średniej i świadomość zmian, jakie następują w Pani życiu może znacząco wpływać na obecne samopoczucie. Ma Pani zaniżoną samoocenę, izoluje się od innych i stara się uciec od zmian. Jest Pani dorosła i może zadecydować, co chce w życiu robić - może Pani skończyć studia lub zostać w domu i izolować się jeszcze bardziej.

Zmiany przerażają, ale mogą być również szansą na nowe, lepsze życie. Może wyjazd na studia pozwoli komfortowo korzystać z pomocy psychologa. Myślę, że przede wszystkim taka pomoc jest Pani potrzebna. Test Becka ma wyłącznie informacyjny charakter i wysoki wynik nie musi świadczyć o chorobie. Aby się upewnić, czy nie dolega nic poważnego, może Pani skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Wtedy uzyska Pani kompetentną diagnozę Pani stanu psychicznego.

Teraz może Pani skorzystać z pomocy telefonu zaufania. Tam uzyska Pani wsparcie i zrozumienie. Może Pani również uzyskać informacje na temat pomocy psychologicznej świadczonej w Pani okolicy. Sądzę również, że nie powinna Pani decydować i myśleć za innych. Jeśli nie jest Pani pewna, co inni myślą na Pani temat, to należy ich o to zapytać. Pani wyobrażenia na ten temat mogą być różne od ich zdania. Warto jest zatem dowiadywać się, co myślą inni, a nie myśleć za nich. Skorzystanie z pomocy psychologa i stosowanie się do jego zaleceń może dać Pani siłę i motywację do działania.

Pozdrawiam 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty