Jak mieć dobry kontakt z 12-latkiem?

Szanowna Pani,


chłopiec jest w okresie adolescencji, jest to faza rozwojowa, która przejawia się integracją z rówieśnikami, więc automatycznie dziecko "odcina pępowinę".
Okres dojrzewania bio-psycho-społecznego, obejmuje; aspekt biologiczny - huśtawka hormonalna - zmiany w budowie i wyglądzie ciała, które trzeba zaakceptować jako swoje, wzmożona potliwość, pojawia się trądzik młodzieńczy, owłosienie na całym ciele, gwałtowny wzrost powoduje osłabienie układu odpornościowego, aspekt psychologiczny - kształtuję się tożsamość - Kim jestem?, tożsamość płciowa (hetero-homo i biseksualna) oraz aspekt społeczny - pełnienie roli w społeczeństwie, potrzeba akceptacji i potrzeba przynależności do grupy (indywidualnie od 11r.ż. do 21r.ż.), jest to faza moratorium zawieszenia pomiędzy dzieckiem, a dorosłością). Mogą pojawić się obawy i lęk, młodzieniec potrzebuje wsparcia, dla chłopca obiektem odniesienia jest ojciec, dziadek. Potrzeba akceptowania poczucia przynależności do własnej płci (płeć mózgu) i realizowanie określonej roli męskiej lub żeńskiej. Nastolatek przygotowuje się do roli w społeczeństwie, Kim chciałbym być? Po 20r.ż, zaczyna kształtować się osobowość - względnie trwałe cechy, które nadają spójność w zachowaniu osoby - wewnętrzny system regulacji pozwala na adaptację i integrację myśli, uczuć i zachowań adekwatnie do kontekstu.
Problemy psychologiczne w okresie buntu (adolescencji); zaburzenia depresyjne, zaburzenia zachowania, zaburzenia lękowe, zaburzenia odżywiania. Strategie radzenia sobie; wagary, nadużywanie alkoholu i innych substancji.
Instynktownie Pani rozpoznaje, że to jest wiek, kiedy powinniśmy być na wyraźną potrzebę dziecka, rodzic jako bezpieczna baza - wyrozumiały, wspierający, konsekwentny.
zamieszczam artykuły do poczytania;
http://www.gimnazjum17.wroclaw.pl/aktualnosci/125-adolescencja
http://www.edukacja.edux.pl/p-14791-charakterystyka-okresu-dorastania-czlowieka.php

Pozdrawiam serdecznie

Dzień Dobry Pani,

Nie ma tutaj "złotej recepty", bo każde Dziecko jest inne...

Chcę Pani powiedzieć, że w relacji Rodzica z Nastolatkiem ważniejsza jest jakość relacji
od ilości tej relacji...

Istotnym jest, by Syn przede wszystkim czuł/wiedział, że może na Panią liczyć (rozmowa/wsparcie/pomoc) kiedy tego potrzebuje.
Ale też mieć na uwadze, jak i czym się Pani Syn interesuje, zapraszać do wspólnej rozmowy o tym, inspirować Syna, by dzielił się swoimi opiniami, honorując swoją i Jego przestrzeń.

W razie wątpliwości, może Pani sięgnąć po rozmowę osobistą z psychologiem

Z przesłaniem dla Pani i Syna wszystkiego pomyślnego i szczęśliwego,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Witam, dostrzega Pani że syn staje się nastolatkiem. To że czuje Pani się "dziwnie" w nowej sytuacji nie jest niczym dziwnym. Teraz więcej czasu może Pani poświęcić sobie, na zainteresowania, aktywności na które wcześniej nie miała Pani czasu. Syn nie potrzebuje aż tak intensywnego kontaktu z rodzicem, ale musi mieć świadomość że mimo to, może w każdym momencie liczyć na Państwa. Warto rozmawiać z synem aby nie utracić kontaktu, aby wiedzieć o aktualnych zainteresowaniach, problemach. Pani sposób opieki nad synem się zmienia. Myślę że nie ma w tym nic złego że proponują Państwo dziecku wspólne aktywności, ważne aby były dostosowane do jego wieku, zainteresowań i uszanować jego decyzję, jeżeli nie będzie chciał w nich uczestniczyć.
Pozdrawiam serdecznie