Dzień dobry. Proszę spróbować do swojego zachowania wprowadzić coś zupełnie odwrotnego niż robi Pani do tej pory. Więc jeśli Pani tłumaczy starszemu - przestać tłumaczyć, jeśli go Pani prosi - przestać prosić. Może Pani robić coś bardzo zaskakującego - np. przejąć "złe" zachowania starszego syna i sama zacząć zabierać młodszemu zabawki. Ogólnie skupia się Pani na "niedobrym" zachowaniu starszego syna, więc wskazane byłoby przenieść uwagę na coś innego i np. częściej podkreślać inne, fajne zachowania. Zachowania dzieci ulegają wzmocnieniu zazwyczaj wtedy gdy poświęca się im uwagę i mniejsze znaczenie ma to, czy jest to uwaga negatywna czy pozytywna. Pani starszy syn po urodzeniu młodszego stracił siłą rzeczy część Państwa uwagi i najwyraźniej nie potrafi się z tym pogodzić. Jest jeszcze malutki i trudno oczekiwać od niego zachowań prospołecznych. Dziecko w tym wieku kieruje się zasadą - "to jest dobre co jest dobre dla mnie." Można w postępowaniu z dzieckiem nazywać mu jego uczucia (jednocześnie je akceptując), mówiąc np.: Chcesz żeby wszystkie zabawki były dla Ciebie, tak? Chciałbyś się bawić nimi sam...Młodszy brat cię denerwuje...chciałbyś mieć mnie tylko dla siebie...(w tonie głosu nie może być zarzutu, pretensji itp.). Należy unikać zdań typu : jaki Ty jesteś niedobry, jaki ty jesteś niegrzeczny, dlaczego nie chcesz podzielić się z bratem ?, czemu taki jesteś ? itp. Dobrym pomysłem jest także angażowanie starszego w opiekę nad młodszym - może mógłby czegoś nauczyć brata, może mógłby coś dla niego przygotować (np. nalać soku do kubeczka), aczkolwiek należy uważać, aby nie mieć nadmiernych oczekiwań w stosunku do trzylatka "bo jest już duży, starszy i powinien zrozumieć". Oni obaj są nadal malutcy. Warto również wspomóc się literaturą dla dzieci i dla dorosłych na temat pojawienia się młodszego rodzeństwa, aby lepiej rozumieć emocje dzieci i lepiej radzić sobie z różnymi zachowaniami. Życzę Państwu powodzenia i pozdrawiam serdecznie. Katarzyna Kapral
