Jak obronić się przed pomówieniami?

Od zawsze jestem posądzana o anoreksję: przez rodzinę, psychologów, lekarzy. Średnio 2-3 razy w miesiącu muszę tłumaczyć, że nie mam anoreksji. Czasem mi się to udaje, częściej nie. Problem mam w szczególności z psychologami. Jestem b. drobnej kości i - co gorsza - tańczę (wiadomo, że każda tancerka to anorektyczka). BMI mówi, że jestem wyniszczona (testy sprawnościowe - że ponadprzeciętnie sprawna). Jaj obronić się przed pomówieniami, szczególnie w rozmowach z psychologiem?
KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Zespół Aspergera

Jednym z zaburzeń rozwoju jest Zespół Aspergera, będący odmianą autyzmu. O tym, jak objawia się ten zespół, opowiada Joanna Grochowska z Fundacji Synapsis.

Witam, korzysta Pani z pomocy lekarza, także psychologicznej. Proszę porozmawiać z psychologiem na jakiej podstawie uważa że choruje Pani na anoreksję. Proszę się wspólnie sobie przyjrzeć. Co mogłoby na to wskazywać. Tańczy Pani, dużo się rusza. Rozumiem że jest Pani szczupła, ma drobne kości. Osoby które są bardzo szczupłe, mogą być narażone na takie komentarze. Proszę się zastanowić nad tym, czemu jest to taki wrażliwy temat. Nasuwa mi się dużo pytań, warto by było o tym dłużej porozmawiać.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

0

Być może warto zastanowić się skąd biorą się takie podejrzenia i czy mają one na celu skrzywdzenie Pani czy raczej uważność i zapobieżenie (ewentualnej) chorobie. Często problem postrzegania budowy ciała może być bardzo złożony, a na pewno ocena "z zewnątrz" jest inna niż ocena " z wewnątrz". Innym aspektem jest fakt, że często żarliwe zaprzeczania trudnościom czy denerwowanie się w rozmowach tego typu wzmagają zamiast wyciszać podejrzliwość (szczególnie, że zaburzony obraz własnego ciała i brak świadomości choroby są jednymi z objawów anoreksji). Spokojna rozmowa z psychologiem, na bazie dialogu, w którym wysłuchacie siebie nawzajem i postaracie zrozumieć może przynieść dużo korzyści. Jeśli pozostanie Pani pod opieką psychologa, który będzie w stałym kontakcie i relacji z Panią, będzie z nim Pani szczera i zaangażowana w pracę to- jeśli faktycznie nie ma powodów do obaw- uspokoi to zarówno rodzinę jak i inne instytucje, a jeśli- mimo wszystko coś zagrażałoby Pani zdrowiu i życiu- będzie mógł razem z Panią podjąć odpowiednie kroki.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty