Czy rzeczywiście to wiek jest problemem, czy raczej fakt, że przezywa Pani to, że jest samotna i bez rodziny w tym wieku? Wiele singielek czuje się szczęśliwych ze sobą, niezależnie od wieku, dlatego zachęcam do przyjrzenia się rzeczywistemu źródłu trudności. Być może problem leży w sprzeczności pomiędzy własnymi potrzebami i możliwościami, a społecznymi oczekiwaniami także związanymi z wiekiem? A także lękiem przed ocena społeczną?
Może warto wrócić na psychoterapię i jeszcze raz przyjrzeć się i popracować nad sobą?
Witam
Zachęcam Panią do bezpośredniego spotkania z psychoterapeutą i wspólnego poszukiwania odpowiedzi na pytania, które sobie Pani zadaje. Wierzę, że chce Pani siebie zrozumieć i odkryć przyczynę "blokady" którą Pani opisuje, dowiedzieć się dlaczego wiek i wstyd idą razem w parze i są przyczyną tak wielu zmartwień.
To ważne, by poczuła się Pani komfortowo ze sobą i w relacjach z innymi!
pozdrawiam
A.Aleksandrowicz
https://www.facebook.com/pages/Psychoterapia-Anga-Aleksandrowicz/849652415108571?ref=hl
Dzień dobry,
Jeżeli CHCE Pani zmienić swój sposób przeżywania / funkcjonowania to warto rozważyć podjęcie psychoterapii. W internecie dostępna jest lista certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego wg miejscowości.
Pokazuje Pani, że zdaje sobie sprawę ze swojego właściwego wieku a jednocześnie chciałaby Pani spełnić oczekiwania szacunków koleżanek. Co jest niemożliwe. Ta sprzeczność obarcza Pani samoocenę i prowadzi do wstydu.
Tymczasem koleżanki znają Pani wiek i nie może Pani stwierdzić że chcą by zachowywała się Pani inaczej. To raczej wygląda na podziw z którego można być dumną. Żeby w pełni świadomie mogła Pani czerpać z tego radość powinna Pani przepracować reakcje na swoje emocje a to powinno udać się u psychoterapeuty.
Pozdrawiam.
Witam,
zachęcam Panią do konsultacji z psychologiem/psychoterapeutą. Rozmowa ze specjalistą może pomóc Pani określić kierunek, w jakim i dlaczego chciałaby Pani iść w życiu, co chce Pani osiągnąć, a także dostarczyć narzędzi do zrealizowania planów. Być może warto byłoby przypatrzeć się pozytywnym aspektom stosunku Pani wieku do wyglądu. Wiele osób ‘dałoby się pokroić’, by wyglądać młodziej niż na swój wiek i mogłoby z tego powodu podawać go z dumą. Jak Pani widzi, bardzo wiele w naszym życiu zależy od tego, z jakiej perspektywy spojrzymy na dany problem. Będąc w terapii, możemy nie tylko lepiej poznać siebie, ale także nauczyć się widzenia znacznie więcej pozytywów w naszym życiu niż wcześniej.
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
Dzień dobry, zachęcam do kontaktu z psychologiem w celu przeprowadzenia wstępnej diagnozy, psycholog zaproponuje dalsze kroki postępowania, być może podjęcie psychoterapii. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Dlaczego wstydzę się ludzi? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
- Co zrobić, aby przestać się przejmować? – odpowiada Mgr Marta Mosińska
- Dlaczego mój narzeczony wstydzi się mojej nadwagi? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Napady paniki, lęku, agresji oraz fobia społeczna i niezaradność emocjonalna – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
- Wstydzę się psychiatry... – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- Co powinna zrobić osoba z niedorozwojem fizycznym i psychicznym? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
- Objawy nerwicy depresyjno-lękowej – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
- Obawy przed samotnym starzeniem u 41-latki – odpowiada Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak
- Samotność w wieku 19 lat – odpowiada Mgr Krystyna Kozłowska
- Brak sensu życia w wieku 37 lat – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
artykuły
Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków
- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1
Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy
Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy
Naga stanęła przed partnerem dopiero po rekonstrukcji piersi. Czuła się okaleczona
Lęk pojawia się wtedy, gdy trzeba spojrzeć w lustr