Dzień Dobry Pani,
Dziękuję Pani za kontakt i za podzielenie się swoją częścią historii relacji małżeńskiej.
Zacznę od tego, że najlepszym poradzeniem sobie z wyzwaniami, byłoby samodzielne zamieszkanie Państwa..., jednak dopuszczam, że
może to być utrudnione na ten czas..
Z Pani relacji wynika, że jesteście Państwo małżeństwem z pięcioletnim stażem małżeńskim i jak Pani sama to wyraziła: "... od poczatku jak się przeprowadziłam do niego on przesiaduje u kolegów albo z matką i siostrą... ."
Domniemam, że Pani Mąż nabył na przestrzeni swojego życia, mocno utrwalone nawyki, wyniesione z domu, i prawdopodobnie nawet nie zauważa, że te nawyki są zniekształcone...?
Że ma już swoją Rodzinę i jest za nią odpowiedzialny, czego nie ułatwia Pani Teściowa/Siostra Męża.
Ucieszyło mnie, że przestało się Pani to podobać...
I słusznie!
Z Pani opisu dostrzegam, że znaleźliście się Państwo w fazie kryzysowej i jest to czas, by zmienić to, co nie służy ani Pani, ani Mężowi, ani Państwa Dziecku.
Jest to dla Państwa informacja, że trzeba stare (nie służące!) wzory komunikacyjne zamienić na nowe (konstruktywne) wzory komunikacyjne.
Aby tak się zadziało, byłaby celowość sięgnięcia po terapię małżeńską
(w porozumieniu z Mężem).
Optymalnym rozwiązaniem byłoby dla Pani skorzystanie z indywidualnej pracy terapeutycznej - rozwojowej pod okiem Psychologa, by nabyła Pani umiejętności skutecznego zadbania o siebie i swoje potrzeby.
Gdyby miała Pani życzenie rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.
Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest Pani potrzebne!
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym o charak
Ludzie im ufają, powierzają swoje zdrowie. Są w st
33-latka ze Skarżyska-Kamiennej trafiła do szpital
