Witam. Pani tak samo jak Pani chłopak nie wie czego chce, no i jak dwóch nie wie, to związek nie może trwać i być dobrze, bo nie ma nikogo w nim kto by się angażował i był odpowiedzialny. a poza tym w związku musza być takie obydwie osoby wiedzące czego chcą.
Magdalena Brabec
Może warto dać sobie trochę czasu. Jest Pani w momencie ogromnej zmiany, straty. Jednak sama Pani pisze, że związek nie był zbyt udany. Kiedy to chłopak podjął decyzje o rozstaniu mogło zdarzyć się tak, że obecnie- poprzez emocje- pamięta Pani to, co związek wnosił dobrego, a czego teraz nie ma, stąd pewna pustka. Ta pustka jakby domaga się zapełnienia. Pytanie jednak- czy ponieważ związek nie był zbyt udany- tęskni Pani za tym konkretnie mężczyzną, czy raczej za bliskością kogoś, możliwościami, jakie daje związek itp? Czy gdyby Państwa życie miało już zawsze wyglądać tak, jak wcześniej- czy zdecydowałaby się Pani na to?
Teraz Pani cierpi, bo razem z tym co trudne odeszło tez to, co dobre. Ale być może da to Pani szanse otworzenia się na coś, co będzie dla Pani bardziej satysfakcjonująca relacja, odpowiadająca na Pani oczekiwania i potrzeby w większym stopniu niż ta relacja? Może zatem warto dać sobie czas, by się przekonać, co naprawdę Pani czuje, za czym naprawdę tęskni, co ceniła w byłym, z czym było trudno, co było akceptowalne, a co jest nieakceptowalne itp?
Rozstania są zawsze trudne. Coś zawsze tracimy. W końcu- coś dobrego w związku było. I tą stratę, ten ból przeżywamy. To naturalne. Chłopak prawdopodobnie czuje podobnie, skoro doświadcza ambiwalencji i ambitendencji w dążeniach.
Witam
trudno jest pogodzić się z rozpadem związku nawet wtedy, gdy związek jest niezbyt udany. Trzy lata chodzenia ze sobą to długi okres, w którym tworzy się przywiązanie dodatkowo utrudniające podjęcie ostatecznej decyzji.Ta niestabilna sytuacja jest niezwykle męcząca, frustrująca. Może powinniście pozwolić sobie na przerwę w spotkaniach ( długość przerwy możecie ustalić wspólnie). Pozwoli to odpocząć Wam od siebie, nabrać dystansu, sprawdzić na ile jesteście sobie bliscy, w jaki sposób funkcjonujecie bez siebie.
W czasie tej przerwy może Pani bardziej skupić się na sobie, swoim rozwoju ( w różnych aspektach), zadbać o swoje relacje z rodziną, przyjaciółmi.
Pozdrawiam Ludmiła Kulikowska-Kubiak.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak poradzić sobie z rozstaniem? – odpowiada mgr Jakub Pyka
- Dlaczego nie mogę pogodzić się z rozstaniem? – odpowiada Mgr Agnieszka Fiszer
- Jak rozstać się z chłopakiem na zawsze? – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
- Jak radzić sobie z rozstaniem? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Trudności z pogodzeniem się z rozstaniem – odpowiada Mgr Katarzyna Bodziacka-Kulik
- Jak ostatecznie pogodzić się z rozstaniem? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
- Jak poradzić sobie z rozstaniem w wieku 18 lat? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
- Jak pogodzić się z rozstaniem z dziewczyną? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
- Jak pogodzić się z tym, że żaden mężczyzna mnie nie chce? – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
- Jak pogodzić się z odejściem partnerki? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej