Warto przemyśleć, czy oboje macie podobne oczekiwania wobec związku i relacji. Spokojna rozmowa na ten temat także może być pomocna. Ważne by odbyła się ona w atmosferze uwagi i troski, zamiast kłótni, pretensji czy złości. Wyjaśnienie swojego punktu widzenia (potrzeb i oczekiwań), a także uważne wysłuchanie partnera może wnieść wiele światła w sprawę. Jednak może także stanowić pewne rozczarowanie- np gdy okaże się, że Wasze oczekiwania wobec tego związku są zupełnie różne. Na pewno jednak będzie Pani wiedziała "na czym stoi" w takim sensie, czy następnym krokiem będzie budowanie kompromisów (bo obojgu Wam zależy i jesteście wstanie słuchać siebie nawzajem, a wzajemna troska pozwala Wam na pewne ustępstwa) czy też na "wyleczenie się" z nierokującej relacji (bo zaangażowanie jednej ze stron jest zbyt niskie, by była gotowa budować coś także poprzez kompromis, a nie szukała jedynie zaspokojenia własnych potrzeb w relacji). Fakt, że partner dwa tygodnie się nie odzywa i nie poszukuje kontaktu może być jakąś wskazówką dotycząca jego zaangażowania w relację. Nie musi tak jednak być, dlatego istotne byłoby porozmawianie i wyjaśnienie.

Z Pani listu wynika, że partner dość instrumentalnie Panią traktuje. Jeżeli nie ma seksu, obraża się i nie odzywa. Pytanie, czy Pani chce być w związku, w którym tylko gdy będzie Pani współżyć, partner jest gotowy z Panią przebywać? I dalej – czy zależy mu na Pani, czy przede wszystkim na relacji seksualnej? Czy uwzględnia też Pani potrzeby, czy istotne jest tylko, aby współżyć?
Z drugiej strony pisze Pani, że zależy Pani na partnerze. Warto przyjrzeć się temu, na czym Pani zależy, co ceni Pani w partnerze, dlaczego chciałaby Pani z nim być, co jest wartościowe w Waszej relacji? Czy czuje się Pani z nim bezpiecznie i chciałaby budować trwały związek? Trudno tutaj więcej wskazać, mam za mało danych na temat Pani sytuacji życiowej, relacyjnej, nie wiemy też praktycznie nic o partnerze, o jego sytuacji życiowej, wspólnych 5 miesiącach, jak one przebiegały. Jeżeli ma Pani kogoś, kto mógłby z Panią o tym porozmawiać, warto z tego skorzystać. Spojrzenie drugiej osoby może Pani wiele dać. Jeżeli nie ma Pani takie osoby w swoim otoczeniu, można skorzystać z konsultacji psychologicznej, gdzie terapeuta pomoże Pani zobaczyć tę relację i wesprze Panią, aby mogła Pani podjąć właściwą dla siebie decyzję.