Jak żyć z osobą z CHAD?

Witam Poznałam 11 miesięcy temu mężczyznę z CHAD typu II, poinformował mnie iż zażywa leki od momentu poznania mnie. Przez ostatnie 3 miesiące mieszkałam z nim ( jesteśmy z różnych kontynentów). O chorobie dowiedziałam się dopiero miesiąc temu. Na początku od był bardzo zaangażowany, ja nie. Teraz jest zupełnie inaczej ( nasz ostatni czas był bardzo burzliwy, stwierdził, że nie chce ze mną być, że mnie nie kocha naprzemiennie z momentami bardzo dużej bliskości; stwierdzał, że to się zmieniło a po kilku dniach ponownie odtrącał związek ze mną; zwracał się po imieniu by po chwili ponownie czule). Chciałabym wiedzieć czy ta chwiejność jest spowodowana chorobą czy rzeczywistym stanem uczuć? W tej chwili poprosił mnie o czas i bym się z nim nie kontaktowała, twierdząc że jego uczucia mogą się pojawić. Zainicjowałam mimo to kilkukrotny kontakt o jego samopoczucie, zdrowie.... odpowiedzi uzyskałam, podejrzewam, że to może być spowodowane etapem depresyjnym. Proszę o radę czy powinJak nam się z nim kontaktować czy uszanować jego decyzję? Nie chciałabym się narzucać, zdaję sobie sprawę z wysokiego ryzyka niepowodzenia takiego związku i strat emocjonalnych z tym związanych, ale jednocześnie nie chciałabym go zostawiać , gdy być może najbardziej mnie potrzebuje. Bardzo dziękuje za odpowiedź.

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Choroba afektywna dwubiegunowa Konsultacje psychologiczne Psychiatria Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Wytrwałość w tego typu relacji, a także umiejętność jasnej komunikacji i zadbania o swoje potrzeby jest w relacjach z osobami chorującymi bardzo ważna. Z jednej strony bowiem potrzebna jest cierpliwość, by przeczekać trudne okresy nawrotów, przy jednoczesnym wspieraniu partnera w procesie zdrowienia. Z drugiej, ważne by "nie zatracić" siebie w opiece czy wspieraniu osoby chorej. Ważne byście Państwo w okresie remisji, czy dobrego samopoczucia partnera porozmawiali o tym, czego od Pani oczekuje w okresie choroby, jak mogłaby Pani reagować, by go wspierać itp. Ważne, by Pani ze swojej strony przyjrzała się swoim realnym możliwościom, a także oczekiwaniom wobec relacji partnerskiej. Czy dla Was obojga wzajemne oczekiwania i potrzeby w relacji są lub mogą być spełnione? Czego potrzebujecie od siebie nawzajem- zarówno w okresie zdrowia i dobrego funkcjonowania, jak i w okresie trudności? I czy jest dla Pani akceptowalne, że w Waszej relacji mogą zdarzać się okresy wycofania partnera, dystansu czy emocjonalnej chwiejności? Warto wspólnie szukać odpowiedzi, rozmawiać i być uważnym zarówno na potrzeby partnera jak i swoje własne.