Dzień dobry,
Nie jest Pani wariatką, proszę tak o sobie nie myśleć i nie mówić. To niepotrzebna etykieta, którą czasami sobie przyklejamy, kiedy nie radzimy sobie z jakąś sytuacją, jesteśmy przytłoczeni emocjami, nie wierzymy, że uda się coś zmienić. Sprawia, że czujemy się jeszcze gorzej, a nie zbliża nas do rozwiązania problemu.
Obawy, o których Pani pisze, to że boi się Pani utracić coś co jest dla Pani bardzo ważne: dziecko - najbliższą Pani osobę, zdrowie dziecka i swoje zdrowie są naturalne. Natomiast poziom lęku, którego Pani doświadcza (np.:obawa przed tym, że los Panią pokaże za szczęście) i podejmowane działania (np.: szukanie choroby), mogą wskazywać na to, że cierpi Pani na zaburzenie lękowe. Jednak stawianie rozpoznania na podstawie tak krótkiego opisu nie jest możliwe, dlatego proszę nie traktować tego jak diagnozy, tylko jako przypuszczenie.
Sugerowałabym, żeby skonsultowała Pani swoje objawy z psychoterapeutą o wykształceniu psychologicznym.
Proszę nie tracić nadziei, specjalista pomoże Pani poradzić sobie z tym problemem. Jedną ze skutecznych metod pracy z zaburzeniami lękowymi jest psychoterapia w nurcie poznawczo-behawioralnym. W zależności od nasilenia objawów i motywacji pacjenta, można osiągnąć poprawę w ciągu 14-20 sesji.
Pozdrawiam
