Problemy w związku ze starszym mężczyzną

Witam. Chciałam zapytać czy mam w domu do czynienia z tyranem? Mam 18 lat on o 9 lat starszy, mamy dziecko, które ma 6 miesięcy. Mieszkamy razem, on jest miły, romantyczny, jeśli mieliśmy wystarczająco pieniędzy kupi by mi wszystko. Przychodza takie dni, że zaczyna się awantura zupełnie o nic, zabiera mi telefon bo on kupił, wyrzuca mnie z domu bo jest jego, bierze pieniądze bo on na nie zarobił, wyzywa od najgorszych, mówi ze nic nie umie a staram się aby było jak najlepiej.. pomocy!Ewelina

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Problemy w komunikacji między partnerami Psychologia

Jak zachować dobre wrażenie zrywając?

Mgr Anita Ratomska Psycholog, Lubsko

16 poziom zaufania

Droga Ewelinko rozumiem, że sytuacja w której się znalazłaś jest dla Ciebie trudna i niezrozumiała. Starasz się o to ażeby relacje między Tobą a partnerem były właściwe ale to nie zależy tylko od Ciebie. Opis zachowania partnera może wskazywać, że nieradzi sobie z emocjami i przenosi to na Ciebie. Spróbuj wykorzystać chwilę kiedy jest dobrze i rozpocząć rozmowę o tym ja Ty się czujesz kiedy Ciebie tak traktuje. Powiedz o swoich uczuciach i że nie czujesz się wtedy bezpieczna. Sytuacja, w której oboje się znaleźliście jest dla Was nowa (zostaliście rodzicami) i wymaga wysiłku oraz zaangażowania obu stron, może Twój partner boi się nowej roli ojca. Podejmij próbę szczerej rozmowy na ten temat i wspólnie ustalcie jakie zmiany powinniście wprowadzić w swoim zachowaniu oraz sposób w jaki to zrobicie.
Serdecznie pozdrawiam i trzymam kciuki za pozytywne rozwiązanie sytuacji.

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

71 poziom zaufania

Witam. Z treści Pani listu wnioskuję, że partner może nie radzić sobie z własnymi emocjami, zachowaniami, być może rolą życiowa jaką jest partnerstwo w związku i ojcostwo. W życiu jest czas na chwile romantyczne, ale też na obowiązki. Być może ich ciężar jest czasami ponad jego siły. Warto powiedzieć mu, ze w sytuacjach awantur głęboko Panią rani, jakie pojawiają się w Pani emocje, i jaki koszmar przeżywa wtedy dziecko. Że czuje Pani (jeśli tak jest) przerażenie i bezradność, niesprawiedliwość, poniżenie i brak szacunku. Że nie pozwala mu Pani na traktowanie zarówno siebie jak i dziecka. Warto otwarcie i szczerze porozmawiać o nowej dla was obojga sytuacji rodzinnej, jakie macie oczekiwania i pragnienia, jaki obowiązki i jak je wspólnie dzielić, jaką atmosferę wychowawczo-opiekuńczą potrzebuje dziecko, aby zdrowo się rozwijać (bezpieczeństwo fizyczne i psychiczne). Dużo pracy przed wami. Powodzenia