Problemy wychowawcze z 5-latkiem

witam 5letni syn gdy zrobil cos zle zawsze mial przetlumaczone i bylo dobrze drugi raz tego nie zrobil.teraz jest bardziej uparty i ma swoje zdanie np.u logopedy pani mówi ze ma polożyć puzle w skazane miejsce a on ze nie tam bo gdzie indziej ma byc. gdy ułożył pół puzli to wszystko zaczął sprzątać bo już starczy on już nie bedzie i zaczyna sie wygłupiać. po takim zachowaniu ma tłumaczone na wszystkie sposoby przeprasza ale i tak robi swoje,ma zakaz komutera a nawet kare w kacie tez nic nie daje

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy wychowawcze Dziecko

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam dodatkowo do rozmowy z synem, dopytania go o motywację do takiego zachowania. Warto także porozmawiać z innymi nauczycielkami i wychowawczyniami dziecka- czy maja problemu wychowawcze i jak egzekwują od chłopca posłuszeństwo. W razie potrzeby warto także odbyć konsultacje rodzinną z psychologiem dziecięcym, który przyglądając się funkcjonowaniu i komunikacji w rodzinie doradzi najszybsze sposoby poradzenia sobie z konfliktami.

Piotr Bochański Psychologia, Sulechów

70 poziom zaufania

Sprawa wymaga szerszej konsultacji i wdrożenia pewnych zmian w systemie wychowawczym. Zalecam pełną konsultację z psychologiem, który musi mieć pełny wgląd w funkcjonowanie rodziny oraz poznać dziecko, by skutecznie radzić. Można również skorzystać z ogólnych wskazówek wychowawczych zawartych np. w publikacjach na abczdrowie.

Mgr Agnieszka Nowogrodzka Psycholog, Poznań

52 poziom zaufania

Witam,
warto obserwować zachowanie syna w różnych sytuacjach i z różnymi osobami. Proszę zauważyć, czy zawsze zachowuje się on podobnie, czy być może pewne osoby z otoczenia mają na niego silniejszy wpływ. Myślę, ze może Pani rozważyć konsultację u psychologa dziecięcego lub terapeuty rodzinnego. Specjalista w osobistym kontakcie będzie w stanie lepiej poznać sposoby komunikowania się z dzieckiem oraz przejawy jego zachowań. To pozwoli na postawienie właściwej diagnozy oraz wprowadzenie stosownych oddziaływań
Pozdrawiam
Agnieszka Nowogrodzka
http://poznacsiebie.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problemy z zachowaniem u 4-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anga Aleksandrowicz
Problemy wychowawcze z 5-letnią córką – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
Jaki poradzić sobie z pyskujący 16-latkiem? – odpowiada mgr Anna Demarczyk
Problemy wychowawcze u starszego dziecka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Przeniesienie syna do innej klasy z powodu złego zachowania – odpowiada Piotr Bochański
Nadpobudliwość i niechęć do normalnych czynności u 4-latka – odpowiada
Problemy wychowawcze z córką w drugiej klasie – odpowiada mgr Patryk Goleń
Jak opanować ataki histerii u 5-latka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Problemy wychowawcze z 14-letnim synem – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Problemy wychowawcze z 10-latkiem – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Pogarda i brak współpracy - z tym spotykają się studenci medycyny na praktykach

Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No

Najciekawsze eksperymenty psychologiczne

Historia psychologii jest bogata w wiele ciekawych

Problemy wychowawcze z córką

Mam Problem z corka. Obgaduje mnie do moich znajomych wymysla sytuacje ktorych nie bylo. Np mowi do moich znajomych ze jestem najgorsza matka . Moi znajomi maja do mnie pretesje dlaczego zle traktoje corke. Juz nie mam sily udowadniac wszystkim ze to Co mowi corka nie jest prawda. Robi.Z siebie ofiare. Rozmawialam z corka na ten temat Ale ona nic z tego sobie nie robi. Skluca mnie z moimi znajomymi. Wpedza w klopoty finansowe. Co mam zrobic nararza mnie na wstyd. Corka mA prawie 18 lat

KOBIETA, 39 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy wychowawcze Dziecko

Lek. Małgorzata Horbaczewska

98 poziom zaufania

Witam. Proszę szczerze porozmawiać z córką i wyjaśnić dlaczego postępuje w ten sposób. Być może ma do Pani ukryty żal czy pretensje które manifestuje właśnie w ten sposób.

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witam serdecznie. Trudno odgadnąć w ciemno motyw córki. Proponuję abyś udała się do psychologa / psychoterapeuty / psychopedagoga aby porozmawiał z Tobą i córką. Myślę, że w którymś momencie pojawił się problem komunikacyjny w domu i córka odreagowuje w ten sposób aby zwrócić na siebie uwagę.

Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witaj,
taka sytuacja wymaga wg.mnie skorzystania z pomocy specjalisty.Najlepiej podjęcia wspólnych spotkań z terapeutą,gdzie będzie okazja wyznaczenia swoich osobistych granic każdej z was,bowiem córka przekracza te granice,ale robi to być może w odpowiedzi na poczucie,że również nie czuje lojalności z Twojej strony.Trudne stosunki między matką a dorastającą córką są częste ,ale najwłaściwiej jest przyjrzeć się wtedy własnym problemom,które leżą u podstaw konfliktów.
Gorąco zachęcam do takiej formy pomocy samej sobie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przekonać córkę do zerwania z chłopakiem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problemy wychowawcze z 13-letnią córką – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy powinnam zgodzić się na to, aby 13-letnia córka zrobiła kolczyk na górze ucha? – odpowiada Mgr Joanna Mielniczuk
Problemy z zasypianiem u 8-letniego dziecka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak zachęcić 18-letnią córkę do trzymania porządku w pokoju? – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Trudne relacje z córką podczas rozwodu – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Problemy wychowawcze u 4-latki – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Problemy wychowawcze z przedszkolakiem – odpowiada Mgr Marta Patoka
Problemy w relacjach pomiędzy matką a córką – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Problemy wychowawcze z córką a jej płaczliwość – odpowiada mgr Julia Firlej

artykuły

Karmiła córkę w samolocie. Została oskarżona o próbę uwiedzenia czyjegoś męża

39-letnia Reka Nyari podróżowała samolotem z Noweg

Koronawirus. Przeszli COVID-19, dziś walczą z powikłaniami. Jak choroba zmieniła ich życie?

Nawet ci, którzy przeszli zakażenie koronawiusem ł

Łatwo jest zacząć, problem pojawia się, gdy chcesz rzucić. Poznaj ludzi, którym się udało

''Rzucanie palenia jest łatwe. Robiłem to setki ra

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Problemy wychowawcze z uczniem

Witam. Mam problem z uczennicą. Od jakiegoś czasu stała się wulgarna, przeszkadza w prowadzeniu lekcji, opuściła się w nauce, zaczęła wagarowac, pyskuje nauczycielom i zaczęła pić i palić. Próbowałem z nią rozmawiać (w cztery oczy i u pedagoga) i nic. Dzwoniłem do rodziców i też nie mogą sobie z nią poradzić, uderzyła swoją matkę. Proszę o pomoc sam nie wiem co mam z nią zrobić. Jestem pierwszy raz wychowawcą.

MĘŻCZYZNA, 38 LAT ponad rok temu

Problemy wychowawcze Pedagogika

Dr Aleksandra Karmazyn Psycholog, Szczecin

50 poziom zaufania

Witam Pana,

Serdecznie dziękuję za to pytanie. Czasem mówi się, że nauczyciel niewiele może zrobić w przypadku ucznia agresywnego, aspołecznego, że młodzież jest coraz gorsza, a szkoła już nie wychowuje i jest bezradna... To nieprawda! Stworzono narzędzia prawne, ustawy, ktore dają możliwości odseparowania kata od ofiary, demoralizatora od biernych naśladowców.
W przypadku dzieci zagrożonych demoralizacją, stosuje się następujące procedury umożliwiające zapanowanie nad sytuacją: Powiadomienie dyrektora szkoły, wezwanie rodziców ucznia do szkoły i wspólna rozmowa z pedagogiem. Jeśli dziecko popełnia czyny karalne wówczas niezbędne jest powiadomienie policji i sądu rodzinnego. W przypadku nieskuteczności zastosowanych środków wychowawczych, gdy proces demoralizacji postępuje można zaproponować rodzicom skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki szkolno-wychowawczej.
Powodem notorycznych wagarów bywają najczęściej złe kontakty z rówieśnikami, uleganie wpływom kolegów z grup nieformalnych, niepowodzenia w nauce, trudna do pokonania niechęć do nauki. Ale te powody to czubek góry lodowej. Zwykle pod spodem kryje się niskie poczucie własnej wartości, osamotnienie i wyobcowanie, trudny do pokonania lęk przed niepowodzeniami, poczucie braku akceptacji ze strony rówieśników i nauczycieli. To trzeba zmienić i to jest zadanie dla najbliższych, którzy mogą pomóc dziecku zbudować jego poczucie własnej wartości, sprawić, by poczuło się osobą ważną, kochaną, która może liczyć na jasne wskazówki dotyczące stawianych przez rodziców wymagań, ale też na wsparcie, zrozumienie, zainteresowanie i pomoc. To daje mu wielką wewnętrzną siłę, dzięki której poradzi sobie także z bardzo trudnymi sytuacjami, a jeśli nie – będzie prosiło o pomoc.
Dla rodziców, którzy nagle dowiadują się o wagarach swojego dziecka, ważne jest pytanie, dlaczego ono wcześniej nie mówiło o swoich kłopotach, co stałoby się, gdyby przyszło i poprosiło o pomoc. Co można by zmienić, aby dziecko nie czuło się tak osamotnione i bezradne, aby z trudnościami radziło sobie w sposób bardziej konstruktywny niż wagary. Naprawdę wiele zależy od rodziców. Jeśli dziecko trafia na terapię, to najczęściej zaangażowanie rodziców zdecydowanie zwiększa jej skuteczność.

Pozdrawiam serdecznie,

Aleksandra Karmazyn
Psycholog/Psychoterapeuta

Mgr Renata Trojan-Satora Psychoterapia, Kraków

28 poziom zaufania

Witam Pana,
podstawowe działania, które można podjąć w takiej sytuacji, zostały już przez szkołę i rodziców wykorzystane. Jak widać - bez efektów. Opisane przez Pana zachowania uczennicy, świadczą o jej niedostosowaniu społecznym. Uczennica jest wulgarna, nie podporządkowuje się normom i obowiązkom szkolnym, sięga po substancje psychoaktywne, jest agresywna fizycznie i słownie wobec osób dorosłych - wszystko to świadczy o postępującej demoralizacji. Aby przeciwdziałać i zatrzymać tego typu zachowania, należy stopniować środki wychowawcze podejmowane wobec niepełnoletniej osoby. Szkoła - niezależnie od woli i decyzji rodziców - powinna poinformować sąd o zachowaniach uczennicy. Ten może podjąć decyzje o objęciu odpowiedzialnym dozorem rodziców (co w tym przypadku już jest nieskuteczne), następnie o nadzorze kuratora, który powinien wspomóc rodziców i szkołę w oddziaływaniach wychowawczych, a jeśli i to będzie nieskuteczne, ostatecznie zasądzić umieszczenie dziewczyny w stosownej placówce opiekuńczej, w której będzie realizowała obowiązek szkolny. Niezależnie od tych oddziaływań ważne są rozmowy, które Państwo przeprowadzacie z uczennicą - zarówno te z pozycji wychowawcy, jak i w szerszym gronie pedagogicznym. Szkoła ma również możliwość zwoływania zespołów interwencyjnych, podczas których można wspólnie zastanowić się i ustalić, jakie działania wychowawcze, pomocowe, dyscyplinujące, czy też o innym charakterze podjąć wobec trudnego ucznia.
Pozdrawiam i życzę sukcesów wychowawczych.

Mgr Małgorzata Nikonowicz Pedagog

44 poziom zaufania

Szkoda, że nie pisze Pan w jakim wieku jest uczennica. Domyślam się, że w wieku nastoletnim- dojrzewania. Jest to okres samostanowienia się, identyfikacji z rodzicami przez konfrontację i obalanie ich dotychczasowych prawd życiowych, przez atakowanie rodziców i nauczycieli /tych kolejnych dorosłych opiekunów/. Jakie środki można zastosować? Dziewczynka potrzebuje pomocy terapeuty, może to być psycholog, pedagog szkolny. Ona potrzebuje, by ktoś przyjął emocje, które pojawiają się w niej. To nie jest bezpośredni atak na Was, tylko na cały świat dorosłych, do którego ona też zaczyna należeć.
Psychoterapeuta Małgorzata Nikonowicz

Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz

65 poziom zaufania

Witam
Sytuacja trudna. Na pewno trzeba pozostać w kontakcie z rodzicami. W szkole z pedagogiem spróbować pracy na kontrakcie. Poza tym dobrze jest nawiązać relacje z dziweczyną. Zacząć od zwykłych małych rozmów na przerwie, zagadać, zapytać, poprosić o pomoc: troszkę odejść od nurtu problemu. Wszystko małymi krokami by zbudować porozumienie i dać poczucie bezpieczeństwa. To tak w bardzo
duzym skrucie. W razie pytań proszę o kontakt mailowy chętnie pomogę.
Pozdrawiam AM