Dzień dobry.

Związek z parterem z tzw. przeszłością, to związek również z jego dziećmi - nawet jeżeli nie mieszkają razem. Wymaga wiele dyplomacji i wyczucia. Na pewno nie jest rozsądne zakazywanie córce kontaktu z ojcem (a to właśnie Pani zrobiła, nie pozwalając na spanie w Pani domu), ani też rozliczanie jej z jej zachowań - nawet, jeżeli uważa je Pani za niewłaściwe.
Czternastolatka może uważać, że to Pani zabrała jej ojca i że to Pani jest odpowiedzialna za rozpad związku ojca z jej matką (niezależnie od tego, co się naprawdę stało), a jej zachowanie może być właśnie tego potwierdzeniem. Krótko mówiąc - być może w taki sposób "walczy" z Panią o swojego ojca - niejako rywalizując z Panią. Pani z kolei wydaje się w tę walkę i rywalizację wchodzić. Kontynuowanie tej konfrontacji nie przyniesie niczego konstruktywnego dla nikogo - potwierdzi jedynie wizerunek Pani jako złej "macochy", która, jak to w bajkach bywa, odrzuca dzieci z poprzedniego związku partnera i nastawia go przeciwko nim, a pielęgnuje wyłącznie swojego potomka.
Sugerowałbym konsultację z psychologiem, który ma doświadczenie w pracy z rodzinami, parami, związkami, a który mógłby podpowiedzieć Pani, w jaki sposób mogłaby Pani wspierać, a nie niszczyć relację partnera z dziećmi z jego poprzedniego związku.
Pozdrawiam.

Szanowna Pani - nie napisała Pani jak na to reaguje matka. Jeżeli z nią mieszka, wówczas obiektywnie sytuacja wygląda tak, iż to Pani partner i jego była partnerka są dla niej rodzicami i to oni powinni przede wszystkim podjąć kroki wychowawcze. Czy ma Pani z nią kontakt i rozmawiała na temat niepokojących Panią zachowań? Czy mają Państwo wspólnie ustalone granice ingerencji w nowe związki i wychowanie dzieci? Czy dookreślona została Pani rola wobec córki partnera? Czy są określone jasne zasady obowiązujące wszystkich nieletnich w Państwa domu? Czy są inne od zasad obowiązujących Państwa dzieci i dzieci partnera? Te pytania mogą pomóc w ustaleniu co dalej.