Problemy z nawiązywaniem kontaktu z rówieśnikami

Kiedy kolega zerwał z dziewczyną ona przyszła do mnie i zaczęła mówić o nim źle mimo, że wcześniej za sobą nie przepadałyśmy. Powiedziała mi m. in co myśli o mnie i o moich znajomych a także wiele jego prywatnych spraw, nie chciałam tego słuchać ona była bardzo natrętna. Potem wrócili do siebie i i zachowuje się jakbym była jej wrogiem. Nie wiem czy mu o tym mówić... boję się, bo wiele razy usłyszałam od niego że wszystko wyolbrzymiam, ale z drugiej strony mogę potem żałować, co mam zrobić?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Zaburzenia adaptacyjne Problemy w komunikacji między partnerami Psychologia

Dr Marta Melka-Roszczyk Psycholog, Poznań

35 poziom zaufania

Witam,

w takiej sytuacji najlepiej byłoby porozmawiać z tą osobą. Wyjaśnić dokładnie, co jej zachowanie miało na celu i jakie są teraz konsekwencje takiego postępowania.

Zdarza się, że postępowanie w takich sprawach bez większego przemyślenia, kończy się zdarzeniami, których sie potem żałuje. Radziłabym zachowanie większej ostrożności w tego typu kontaktach.

Pozdrawiam serdecznie
Marta Melka-Roszczyk

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witaj,
prymitywni i niepewni siebie ludzie tak własnie "kupują "uczucia,że odsuwają konkurencję poprzez roznoszenie złośliwych plotek.Jeżeli masz poczucie,że ona podobne zmyślenia przekazuje chłopakowi,jako Twoje i w ten sposób próbuje Was do siebie wzajemnie zniechęcić,zareaguj i wyjaśnij.A na przyszłość odsuwaj podobne osoby na dystans.

Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W kryzysie ludzie mówia różne rzeczy, głównie z potrzeby poradzenia sobie z trudnościami, a także po to, by przemyśleć, przepracować różne sytuacje. W tego typu rozmowach często skupiają sie na negatywach, bo w sytuacji rozstania sa one bardziej dostępne poznawczo i emocjonalnie, niz pozytywne strony związku.
Jeśli czuje Pani potrzebę porozmawiania z kolega po to, by wyzwolić swoje emocje z tym związane, warto to zrobić. W przeciwnym wypadku kolega może nie zrozumieć intencji, a jesli nadal jest zakochany, nie przyjmie tego, co Pani mówi, a raczej większość "winy" zobaczy w Pani.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

nie mieszac sie i nieamowac tym....dbac o siebie.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Mgr Anna Ręklewska Psycholog, Łódź

56 poziom zaufania

Witam serdecznie

Najlepiej zająć się swoimi sprawami, nie zajmować sprawami in nich , bo to nic dobrego nie przynosi, nawet jeśli koleżanka naopowiadała Pani dużo rzeczy o swym byłym a teraz znów są razem , to lepiej to tak zostawić, bo to ich sprawy i zająć się swoim życiem , innymi wartościowymi znajomymi, pogłębianiem innych znajomości, docenianiem siebie. Jeśli ma Pani dużo wątpliwości warto skonsultować się z psychologiem , który pomoże się Pani wzmocnić, nie brać na siebie problemów innych osób
Pozdrawiam ciepło
Anna Ręklewska psychoterapeuta

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. dać sobie spokój, nie mieszać się.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problemy z nawiązywaniem kontaktów i problemy z pamięcią – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak pomóc dziecku w nawiązywaniu kontaktu z rówieśnikami? – odpowiada Lek. Joanna Gładczak
Trudności z nawiązywaniu kontaktu z kolegami ze studiów – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Problemy z rówieśnikami i ojcem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Dziecko nie nawiązuje relacji z rówieśnikami – odpowiada Lek. Magdalena Parys
Kłopoty z nawiązywaniem kontaktów u 38-latki – odpowiada Mgr Elwira Chruściel
Problem z kontaktem z rówieśnikami – odpowiada Mgr Justyna Kała
Nawiązywanie kontaktów a ich kontynuacja – odpowiada Mgr Maja Suwalska-Wąsiewicz
Problem z nawiązywaniem kontaktów – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Problemy w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek

artykuły

Pogarda i brak współpracy - z tym spotykają się studenci medycyny na praktykach

Kiedy studiujemy, poznajemy medycynę od środka. No

Światowy Dzień Serca - jak o nie dbać? (WIDEO)

-Dziś Światowy Dzień Serca. Warto więc mówić o t

Jak rozpoznać oszusta? Sprawdź, czy jest obok ciebie

Toksyczne relacje Na pewno nie raz zdarzyło nam si

Trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami u dziecka

Witam.

Najpierw napiszę jak obecnie się zachowuje: - słabo mówi, odpowie na pytanie: czy chcesz jeść, co chcesz jeść, gdzie chcesz jechać, co chcesz robić, jak masz na imię itd.? Zna sporo rzeczowników, skleca 3 wyrazowe zdania. Kontakt z rówieśnikami: szaleje za dziećmi, lubi za nimi biegać, ale rzadko inicjuje zabawę. Słaba komunikacja powoduje, że dzieci się trochę wycofują. Lubi się przytulać, biegać, szaleć - od jakichś 2,3 miesięcy (od kiedy więcej siedzi się w domu) zrobił się taki niewyżyty. Rysowanie go znudziło, książki też. Wszystkim zajmie się na minute. Sam się mało bawi, jest taki nieustannie spragniony naszej obecności. Przynosi mi klocki i jak mu powiem: ok bawimy się, ale ty budujesz wieżę, to się wycofuje. Najchętniej jakbym to ja budowała, a on porozwala. Nie bawi się w nic wymyślonego - tzn. jakby jakieś dziecko powiedziało - pobawmy się w dom, ja jestem mama, ty tata, miś to dziecko to by nie skumał o co chodzi. Mało bawi się zabawkami. Jest towarzyski i odważny, wesoły - uwielbia muzykę i taniec. Na ulicy pilnuje się nas, patrzy czy idziemy za nim itd. Uwielbia podróżować, wychodzić z domu, być tam gdzie jest dużo ludzi, dzieci, sklepów.

Komunikuje się słowami: tzn. jak coś chce, to powie, jak nie umiał mówić, to pokazywał ręką, domagał się. Utrzymuje z nami kontakt wzrokowy, w sklepie potrafi witać się z nieznajomymi, dawać cześć. Boi się dźwięku wiertarki. Umie nami manipulować, okazywać emocje, radość, smutek, lubi rytuały, ale można go namówić na zmiany. Od małego były z nimi problemy: późno zaczął chodzić. Wytłumaczenie, że trauma po operacji - był płaczliwy, wrażliwy - nie dążył do samodzielności. Jak miał ok. 2,10 sami zaczęliśmy go przymuszać do ubierania się itd. Najpierw była histeria, bo do tej pory praktycznie nic od niego nie wymagaliśmy. Po kilkudniowych protestach szybko załapywał nowe umiejętności. Ale do tej pory lubi wyręczanie. Tzn. były takie okresy, że chwytał za łyżeczkę i jadł, ale myśmy tego nie podtrzymywali, bo brudził itd. Miał różne bziki: książki ze zwierzątkami, uwielbia. Lubił klocki, rysowanie, plastelinę, ale znudziło mu się po kilku miesiącach. Bał się słońca, silnego wiatru, hałasów. Miał problemy z jedzeniem kawałków, ale to wszystko minęło.

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia Autyzm

Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Pedagog, Bydgoszcz

63 poziom zaufania

Witam!

Szkoda, że nie wspomniała Pani, w jakim wieku jest obecnie synek, co na pewno umożliwiłoby rozpoznanie pewnych prawidłowości rozwojowych typowych dla wieku i dostrzeżenie ewidentnych niepokojących nieprawidłowości. Z przedstawionego przez Panią opisu trudno jednoznacznie stwierdzić czy dziecko ma autyzm. Jeśli niepokoją Panią zachowania synka czy trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami, czy pojawiające się lęki oraz trudności w organizowaniu zabawy to proponuję udać się na konsultację do psychologa dziecięcego. Rozmowa ze specjalistą pozwoli zrozumieć zachowania dziecka, a w razie konieczności podjąć terapię ułatwiającą dziecku opanowanie pewnych umiejętności, z którymi ma w tej chwili trudności.

Pozdrawiam.

Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz

65 poziom zaufania

Witam
Dzieci lubią mieć zasady i obowiązki bo wtedy czują się bezpiecznie. Dlatego też starać się nie wyręczać tylko uczyć samodzielniści i być konsekwentnym. Rozwijać komunikację jak najwiecej rozmawiając z dzieckiem ale tak by musiało odpowiadać i wchodzić w dialog. Czytać książki, oglądać obrazki i opowiadać, prosić by pokazywało i nazywało to co widzi na ilustracjach, itd.Warto też pomyśleć o konsultacji logopedycznej i może popracować nad rozwojem komunikacji.
Pozdrawiam AM

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego moje dziecko nie chce się bawić? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
Czy zachowanie mojego dziecka jest normalne w tym wieku? – odpowiada Lek. Magdalena Kowalska
28-miesięczne dziecko nie mówi – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Zahamowanie rozwoju mowy u dziecka po pojawieniu się rodzeństwa – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dziecko nieśmiałe czy introwertyk? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Czy machanie rączkami to objaw autyzmu? – odpowiada Paulina Witek
Czemu moja córeczka nie chce bawić się z innymi dziećmi? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Dlaczego moja 3-letnia córcia nie bawi się z rówieśnikami? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Zaburzony kontakt wzrokowy i niechęć do kontaktów z rówieśnikami u dwulatki – odpowiada Mgr Anna Gocek-Jarpulkiewicz
Trudności w nawiązywaniu kontaktów - czy powinienem iść do psychologa? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Motoryka mała - czym jest? Zaburzenia i ćwiczenia

Motoryka mała to termin odnoszący się do sprawnośc

Rozwój dziecka - 16 miesiąc

16-miesięczne dziecko jest coraz bardziej samodzie

Prawidłowy rozwój dziecka

Kiedy na świat przychodzi dziecko, rodzice od pocz

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Małgorzata Krześniak-Bohdan Nefrolog, Gdańsk

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami przez 15-latkę

Witam mam problem z moja 15 letnia córka , nie potrafi zawiazac kontaktu z rówiesnikami , ma niska samoocene,płacze czesto nie wiedzac dlaczego.Rozmowy nic nie daja . Córka jest uzdolniona plastycznie, mam wrazenie ze zamkneła sie w swoim swiecie ;( nie ma kolezanek mówi ze wszyscy sie z niej smieja ....nikt nie rozmawia. Jestem po rozmowie z wychowawca klasy ale niestety wiekszych efektów nie ma . Dziecko jest placzliwe zyje swoim zyciem . Bardzo sie martwie. PROSZE O POMOC.

KOBIETA, 35 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia Problemy w relacjach młodzieży Dziecko

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę poszukać w swojej miejscowości ośrodka (psychoterapeuty/psychologa), który zajmuje się terapią dzieci i młodzieży i udać się na konsultację wraz z córką.
Pomoc córka może uzyskać np.: w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży (w ramach NFZ) lub prywatnie.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Możecie Państwo wybrać się do psychoterapeuty rodzinnego wspólnie i skorzystać ze wspólnych konsultacji - lub zaproponować córce jej własny, indywidualny kontakt z psychoterapeutą.

Pozdrawiam!