15-latek a problemy z zachowaniem

Mam 15-latka , który twierdzi że żyje po to żeby zniszczyć normalność. Opuścił się w nauce , zaczął się dziwnie ubierać . Twierdzi , że jest punkiem . Czy dla takiego 15-latka to już czas na psychiatrę ( a może dla mnie bo szczerze już nie wytrzymuję jego zachowania )?? Je 2 razy dziennie pizza i tosty ewentualnie spagetti i kanapki z pomidorem , plus cola albo coś gazowanego . Pomocy! Nie wiem już co mam robić! Ja wiem, że okres buntu u 15-latka może być gwałtowny, że może się objawiać bardzo negatywnymi zachowaniami, ale bez przesady... Ja też byłam 15-latką, miałam 15-letnich braci i nikt nie zachowywał się w tak karygodny sposób... Co mam robić ?? Czy powinnam zabrać go do lekarza a może próbować przeczekać? Chociaż nie wiem jak takie czekanie się skończy bo ja naprawdę nie mam już siły... Z góry dziękuję za każdą pomoc!

KOBIETA, 50 LAT ponad rok temu

Psychologia Dziecko

Mgr Ewa Wójcik Psychologia

47 poziom zaufania

Witam.
Jedzenie pizzy i picie coli to najmniejszy problem.
Pani syn przechodzu bunt i dobrze by bylo gdyby to przeszlo bez szwanku.
Slowa ktore wypowiada sa kontrowersyjne ale jeszcze nic sie nie dzieje moze jesli nie bedzie Pani sobie dawala rady trzeba bedzie poprosic o rozmowe kogos z rodziny albo zglosic problem w szkole lub w poradni psychologiczno pedagogicznej...tam Pani uzyska pomoc.
Pozdrawiam!

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto zacząć od spotkania z psychologiem rodzinnym. Zdiagnozuje i skieruje w razie potrzeby do psychiatry. Pomoże także podjąć działania mające na celu odbudowę relacji rodzic-dziecko.

Mgr Joanna Marciniak Psychoterapia, Śrem

46 poziom zaufania

No cóż, powiedziałabym, że zachowanie tego chłopca jest raczej normą rozwojową. Póki nie wchodzi to w destrukcyjne zachowania nastolatka (np. narkotyki, samookaleczenia...) myślę, że nic złego się nie dzieje. To co dzieje się z synem jest typowe i to co przeżywa Pani, również typowe dla rodzica nastolatka. Doradzam dystans i "łapanie oddechu" gdy nerwy Pani odmawiają posłuszeństwa. Im gwałtowniejszy bunt, tym zazwyczaj szybciej dochodzi do jego końca. Zatem cierpliwości, wyrozumiałości i miłości wobec dziecka. Ten trudny okres mija.

mgr Edward Jakubowicz Pedagogika, Celestynów

24 poziom zaufania

Szanowna Pani. Zachowania Pani syna są dla jego wieku normalne. Nie ma potrzeby wizyty u lekarza psychiatry.
Syn Pani wszedł w wiek dojrtzewania, który jest trudny przede wszystkim dla niego, a przy okazji dla rodziców. Syn zaczyna funkcjonować w nieco innym świecie i uważa , że Pani jako matka tego świata nie rozumie. Autoruytetami syna stali się rówieśnicy i idole, których podziwia i wzoruje się na nich. Chce być wyjątkowy, akceptowany i zauważany.
Zanim więc pójdzie Pani po poradę do psychologa radzę często z synem rozmawiać o swoich uczuciach do niego, o jego problemach i kłopotach. Zapytać syna co ma Pani zrobić by czuł się rozumiany. Zapewnić go o swojej gotowości do pomocy w każdej sytuacji, jeśli po taką pomoc się do Pani zwróci. Dać synowi poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. Często chwalić za pożądane zachowania mówiąc jakie to dla Pani ważne. Przydzielić do codziennego wykonania prace domowe, które sobie wybierze i zaakceptuje, a potem rozliczać tak by syn poniósł konsekwencje ponosząc odpowiedzialność za swoje czyny.
Tyle teraz. Życzę powodzenia w nawiązaniu właściwych relacji z dzieckiem.
Serdeczności
Edward Jakubowicz