Witaj,
terapia daje możliwość świadomego kierowania swoim postępowaniem.W przypadku ,gdy dotyczy relacji z drugą osobą,powinna ona również uczestniczyć w podobnej formie pomocy,gdyż bywa i tak,że rola ofiary/ściślej:dostrzegania winy poza sobą wraz z dominującą postawą zależności od innych/ jest głównym sposobem funkcjonowania w związkach.Osoby takie czują się wówczas zagubione i paradoksalnie mogą w sposób nieświadomy podejmować próby prowokowania partnera do dominacji.tak więc jest wskazane,by i one przyjrzały się schematom własnych zachowań pod okiem specjalisty.
Pozdrawiam serdecznie
Proszę Pani,
optymalna sytuacja to taka, kiedy w kontakcie z drugim człowiekiem nie odczuwa Pani negatywnych emocji, jest Pani swobodna i naturalna. Jeśli przemocowiec przyznał się do tego jak jego zachowanie zraniło innych i próbował naprawić krzywdy, a także był na terapii dla osób które mają problem z kontrolą gniewu i przemocą, to może rokować poprawę zachowania. Nie ma konkretnych zaleceń ile rozmawiać/nie rozmawiać ze sprawcą przemocy po terapii. Natomiast ważne są Pani emocje i to czy w ogóle czuje się Pani swobodnie przebywając z tą osobą. Jeśli nie doświadcza już Pani ataków agresji ze strony sprawcy, a nadal odczuwa negatywne emocje (w tym np. strach przed kontaktem) to warto skonsultować się z psychologiem i rozpocząć terapię dla ofiar przemocy.
Pozdrawiam serdecznie,
Aleksandra Karmazyn
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Przemoc domowa jest wciąż tematem drażliwym w nasz
Przemoc psychiczna w rodzinie to problem natury pr
Przemoc w rodzinie to wciąż temat tabu. Maltretowa
