Stres przed testami gimnazjalnymi i wizyta u psychologa

Jestem w 3 klasie gimnazjum.W tym roku zaczynają się testy gimnazjalne.Nie wytrzymam nerwowo. Jestem smutna,obolała,nerwowa od dłuższego czasu i czuję,że życie nie ma sensu.Pocięłam się kilka razy. Niestety powiedziałam rodzinnie,o tym,że chciałabym pójść na wizytę do psychologa,chciałabym wiedzieć,co się ze mną dzieje.Nie mam w nich zrozumienia.Oni twierdzą,że nic mi nie jest,że go nie potrzebuje.Jednak czuję się pusta.Dodam,że jestem nieśmiała.Mam myśli samobójcze,w tamtym roku nie zdałabym.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!
Zdaję sobie sprawę, że jesteś zdenerwowana i przeżywasz mocno czekające Cię w tym roku szkolnym egzaminy na koniec gimnazjum. Każdy egzamin wiąże się ze stresem, tym bardziej, że od wyników tego egzaminu zależy Twoja przyszłość edukacyjna. Ewidentnie nie radzisz sobie z tym stresem. Napięcie psychiczne i lęki sprawiają, że pojawiły się objawy somatyczne (cielesne), jak również spadek nastroju, smutek, nerwowość, brak poczucia sensu, poczucie pustki, myśli samobójcze, pesymizm, autoagresja. Myślę jednak, że Twój strach ma wielkie oczy i że warto nadać mu właściwe proporcje, by przestał Cię demobilizować, a zaczął motywować Cię do pracy. Jak sobie poradzić? Dobrze, że powiedziałaś o swoich problemach rodzinie. Szkoda tylko, że oni marginalizują Twoje problemy i nie chcą Ci pomóc, np. nie chcą pójść z Tobą na wizytę do psychologa. Jeśli masz myśli samobójcze, jesteś nieśmiała, mało pewna siebie, zalękniona, pełna obaw, a do tego stosujesz mało konstruktywne metody radzenia sobie, jak cięcie się, to jak najbardziej potrzebujesz wsparcia specjalisty. Jeżeli rodzice nie chcą pójść z Tobą do psychologa, możesz skorzystać na własną rękę ze wsparcia pedagoga/psychologa w szkole. Podczas takich spotkań możesz powiedzieć o swoich lękach, niepokojach, obawach, możesz nauczyć się, jak powtarzać materiał do egzaminów, jak organizować swój czas, naukę, jak radzić sobie ze stresem przedegzaminacyjnym.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Dorota Kotarska Psycholog, Łódź

34 poziom zaufania

Witaj,
To przykre, że nie masz wsparcia w rodzinie. Samookaleczenia, to poważna sprawa, spowodowane są bólem psychicznym i ogromnym napięciem, które ustępuje dopiero po zadaniu sobie fizycznego bólu.
Blokujesz swoje emocje, jesteś zbyt pasywna w kontaktach z innymi.
Chciałabym zaapelować do twoich rodziców aby przestali udawać, że wszystko jest ok!
Uważam, że masz rację , bezwzględnie potrzebujesz pomocy specjalisty.
Może pokaż rodzicom twoje pytanie i moją odpowiedź, możne, to ich przekona.
Pozdrawiam
Dorota Kotarska

mgr Jakub Pyka Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Zdecydowanie się tobą zgadzam. Powinnaś w miarę możliwości szybko udać się do psychoterapeuty. Najlepiej było by gdyby poszła z tobą rodzina, albo przynajmniej rodzice, ale jeżeli nie zechcą powinnaś iść sama. Samookaleczenia i myśli samobójcze to zdecydowanie niepokojące oznaki złego stanu psychicznego, który wymaga leczenia psychoterapeutycznego.
Generalnie w przychodniach będzie potrzebne prawdopodobnie pisemna zgoda rodziców ponieważ jesteś jak zakładam niepełnoletnia, ale myślę, że bez problemów możesz zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej (w szkole powinni mieć namiary na najbliższą) albo do psychologa szkolnego.
Pozdrawiam
Jakub Pyka

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze i brak wsparcia u rodziców – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Pierwsza wizyta u psychologa – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Stres związany ze szkołą – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Nie akceptuję swojej orientacji, mam myśli samobójcze - co robić? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy psycholog pomoże mi wyleczyć się z aspołeczności? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Jak radzić sobie ze stresem szkolnym? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Problemy w kontaktach z ludźmi – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Zakochałam się nieszczęśliwie i chcę się zabić. Co mam robić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak radzić sobie z fobią szkolną? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy jest sens skorzystać z pomocy psychologa? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Stres szkolny - objawy, przyczyny, skutki, reakcje na stres

Szkoła wywołuje jeden z podstawowych rodzajów napi

Terapia dopasowana do dziecka daje najlepsze efekty

Terapia środowiskowa jest szybkim i skutecznym spo

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Oto 6 oznak, że wychowywałeś się w toksycznej rodzinie!

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot

Czy konieczna jest wizyta u psychologa?

Witam mam 25 lat, niedomykalność lewej zastawki aortalnej, żyje w ciągłym stresie i mam od jakiś 2 miesięcy dziwne ataki czuje nagle w sobie nie wiem skąd jakiś duży stres po czym tętno podnosi mi się nagle z 67 -75 do 80-95 nie wiem od czego to może być czy to problemy ze stresem i znak że trzeba udać się do psychologa na jakąś terapię?

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Niedomykalność zastawki aortalnej Stres Psychologia

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Sądzę, że warto skonsultować to z psychologiem psychoterapeutą. Ciekawi mnie to w jakich okolicznościach miewa Pan te ataki i co dokładnie Pan wówczas myśli. Z pewnością psycholog szczegółowo przyjrzałby się z Panem tym sytuacjom i wyciągnął wnioski. Mam nadzieje, że poradzi Pan sobie z tą trudnością.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy ataki płaczu to objaw depresji? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Czy na skutek stresu można odczuwać silny głód? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Czy moje problemy z sercem w tym wieku to powód do niepokoju? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy ciągłe myślenie o czymś może powodować stres? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Czy moja 65-letnia mama powinna udać się do psychologa? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Depresja poporodowa u 30-latki – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Czy Bibloc pomoże przy nadciśnieniu i niedomykalności zastawki aortalnej? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy mogę mieć nerwicę mając 25 lat? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Co jest przyczyną sztywnienia szczęki, ucisku w głowie i uczucia lęku? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Niedomykalność aortalna i wyniki badania echa serca – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka

artykuły

Beata Tadla zszokowana zachowaniem aptekarki. Farmaceutka zapytała, po co jej maseczka skoro koronawirus nie istnieje

Znana dziennikarka Beata Tadla udała się do apteki

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy wizyta u psychologa ma sens?

Witam, się zastanawiam się właśnie czy faktycznie taka wizyta ma sens, jeśli chodzi o psychologa bądź psychoterapeutę, bo przecież zazwyczaj polega to na rozmowie i wgłębianiu się w problemy i analizowaniu, a ja robię to setki razy sama ze sobą - czasem wiem, albo tak mi się wydaje, po przeanalizowaniu faktów i sytuacji swojego stanu i zachowań co jest dobre, co powinnam zmienić, ale nie wychodzi, chociaż bardzo się chce - czy nakłoni mnie ktoś obcy do tego? Oczywiście wiem, że zmusić się nie da, ale jeśli pomimo chęci nie idzie tak jak się chce i w zasadzie zawsze jeśli ktoś ma problemy stara się o nich rozmawiać, czasem za pomocą internetu, czasem ze znajomymi - to też są rozmowy, porady, analiza - czym to się rożni od takiej wizyty? Tym, że specjalista poświecą tylko nam całą uwagę? Bo znajomi, jak każdy, maja rożne troski i obowiązki na głowie, więc może czasem nie są w stanie doradzić, pomoc realnie oprócz wysłuchania albo też najczęściej, jak każdy, boją się mówić o konkretnych rozwiązaniach problemu, żeby wina nie spadła na nich, ale przecież lekarz też nie może powiedzieć dokładnie co trzeba zrobić… Trochę się obawiam takich wizyt i oceny (prywatnej) przez takiego lekarza, bo to są takie problemy „niby nic”, ale strasznie ciąży - czy przesadna nadwrażliwość, przeżywanie boleśnie każdej krytyki, która czasem mnie mobilizuje, chociaż w głębi duszy bardzo boli i rodzi urazy, a częściej demotywuje i przygnębia, coraz większa "gruba skóra" na wszystko co się dzieje dookoła ze względu na pewne życiowe doświadczenia, porażki, klęski, co powoduje u mnie nieufność i chłodną obojętność w wielu sytuacjach, chociaż w środku bardzo dużo rzeczy mnie boli gdy coś się dzieje złego w moim otoczeniu, albo usłyszę jakaś tragiczną historię, ale już nie potrafię publicznie okazywać takich emocji - plączę tylko gdy jestem sama i nikt nie widzi - ciągły smutek, który jest od bardzo dawna jest po prostu, a na dodatek już się do niego przyzwyczaiłam… Gdy stanie się coś złego zazwyczaj się nie złoszczę, tylko zachowuję totalne opanowanie, gdyż wiem, że i tak problem trzeba rozmawiać i zawsze są jakieś, a gdy stanie się coś dobrego nie uśmiecham się, ciężko mi komuś gratulować - traktuję to jak coś oczywistego, pewną normę, którą ktoś musiał spełnić albo musiała się stać. To dziwne trochę, bo jestem malarką, mam wrażliwe wnętrze, ale to jest gdzieś strasznie głęboko, z reszta boję się przyznawać do niektórych swoich myśli, stwierdzeń, opinii, gdyż ludzie są rożni, źli i dobrzy. Ja zazwyczaj natrafiałam na tych złych, ale nie chcę żeby moja postawa została taka, jaka jest. Czuję się jak samolubna, gruboskórna, denna, zupełnie pozbawiona wrażliwości kobieta z zupełnie pustym wnętrzem i pustą głową. To są powody, z którymi można iść do specjalisty? Jak on możne mi pomóc, gdy ja do siebie już nie mam siły i cierpliwości? W sumie nie wiem czy do siebie, czy do całej reszty okropnych ludzi. Z takami problemami kieruje się do psychologa czy do psychoterapeuty? Proszę napisać jakimi sposobami może pomóc, czy są jakieś inne metody oprócz leków, rozmowy - coś jeszcze? I jeśli można to chciałabym numer telefonu zaufania. Raczej nie odważę się zadzwonić, bo głupio wyżalać się obcej osobie, chociaż z drugiej strony łatwiej, bo nie ma wstydu, ale obcej osobie musiałabym opowiedzieć chyba połowę swego życia, żeby poznała moją osobę i zrozumiała problemy. Czy osoby siedzące po tej drugiej stronie, odbierające telefony mogą doradzać, czy tylko słuchają? Dziękuję z góry za odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu

Niska samoocena Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia

Joanna Moczulska-Rogowska

Witam,

Może się wydawać, że rozmowa z psychologiem, czy psychoterapeutą nie różni się od tej z przyjacielem. Jednak psycholog i psychoterapeuta posiadają umiejętności odpowiedniego kierowania rozmową i monitorowania wielu zdarzeń, które z ich punktu widzenia mają miejsce podczas spotkania. Chodzi tu między innymi o sposób budowania relacji przez pacjenta/klienta. Niezwykle ważne dla specjalisty jest to co wydarza się w relacji pomiędzy pacjentem/klientem a nim, bo jest to w zamierzony sposób wykorzystywane do celów terapeutycznych. Psychologowie i terapeuci posiadają odpowiednie narzędzia psychologiczne by pomagać/leczyć. W sposób intencjonalny wykorzystują te zaprogramowane środki psychologiczne by pomóc pacjentowi/klientowi.
Psychologowie i psychoterapeuci mogą pracować w różny sposób, w zależności od szkoły, której techniki wykorzystują - psychoanalitycznej/psychodynamicznej, poznawczej, behawioralnej, humanistycznej, systemowej.
Psycholog zajmujący się doradztwem psychologicznym, udziela rad, np. na podstawie wyników z badań testowych sugeruje ścieżkę kariery zawodowej, jednak większość psychologów i psychoterapeutów nie doradza i tym bardziej nie ocenia pacjentów/klientów. Osobista ocena dokonana przez psychologa i psychoterapeutę jest niezgodna z zasadami ich zawodowego kodeksu etycznego.
Wspomniała Pani o tym, że analizuje siebie i stara się radzić sobie ze swoimi problemami, a mimo to czuje Pani, iż potrzebuje pomocy. Psycholog jest odpowiednim specjalistą do tego by pomóc Pani efektywnie radzić sobie z problemami. Jeśli potrzebuje Pani psychoterapii psycholog wyjaśni różnice pomiędzy różnymi szkołami psychoterapii i może także wskazać odpowiedniego specjalistę.
Rozmowa z psychologiem dla większości ludzi jest stresująca, kłopotliwa. Jednak proszę pamiętać o tym, że psycholog dysponuje odpowiednimi umiejętnościami do prowadzenia takich rozmów i sprawienia by poczuła się Pani komfortowo i bezpiecznie. Zachęcam Panią do wizyty u psychologa. Dane teleadresowe specjalistów przyjmujących w okolicy Pani miejsca zamieszkania bez problemu znajdzie Pani w Internecie (także na naszym portalu).
Informacje na temat telefonów zaufania uzyska Pani pod poniższymi linkami:
http://portal.abczdrowie.pl/telefony-zaufania
http://portal.abczdrowie.pl/gdzie-szukac-pomocy

Pozdrawiam serdecznie!

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witam. Rozmowa przez telefon czy skype nigdy nie będzie tak skuteczna jak bezpośrednia. Psychoterapia to nie tylko dialog. Istnieje wiele nurtów (sposobów pracy). Jedne polegają na prowadzeniu dialogu terapeutycznego a inne na wgłębianie się w Pana podświadomość i wydobywanie tego o czym się nie wie lub nie pamięta. Istnieją też bardziej radykalne metody w postaci aktywizacji klienta - spacery, sport, bieganie.
Ja podczas prowadzenia terapii stosuję również psychodramę - odgrywanie ról, scenek, przeżywanie danych sytuacji w kontekście symulacji. Warto się udać do terapeuty.

Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu