Witam Panią, to jest wielka wada niektórych szkoleń psychoterapeutycznych (np. behavioralno-poznawczych, integracyjnych), że albo w ogóle nie wymaga się od przyszłego terapeuty poddania się własnej terapii treningowej, albo zaleca się niewielką liczbę godzin terapii (np. tylko rocznej). To jest wielki błąd, bo jak wskazuje Pani sytuacja, przyszły terapeuta winien poddać się terapii własnej wg tych samych zasad co pacjenci. I takimi kryteriami kierują się szkoły psychoterapeutyczne, szkolące w nurcie psychoanalitycznym/psychodynamicznym; dopóki nie uzyska się certyfikatu, przez cały czas szkolenia terapeuta winien nie tylko poddawać superwizji swoją pracę, ale także uczestniczyć we własnej psychoterapii. Gdyby taką zasadę przyjęto w Pani szkole, prawdopodobnie, nie odczuwałaby Pani tak wysokiego poziomu lęku.
Szczególnie podwyższony poziom napięcia, niepokoju, a nawet poczucia winy w kontakcie z pacjentem może mieć miejsce u wielu początkujących terapeutów, z uwagi na małe doświadczenie; jeśli ten lęk szczególnie dezorganizuje Pani pracę i utrudnia skoncentrowanie się na pacjencie, to należy to przeanalizować go, zarówno z superwizorem (ustalić, czy ten lęk to Pani przeciwprzeniesienie - reakcja na przeniesienie pacjenta, czy emocja, wynikająca z Pani osobistych trudności w relacji z ludźmi w ogóle), jak i psychoterapeutą.
Najlepiej gdyby zapisała się Pani na długoteraminową terapię w nurcie psychoanalityczym/psychodynamicznym, tak jak ma to miejsce w trakcie szkoleń psychoanalitycznych.
Pozdrawiam
Proponuję
