Szansa na bycie razem z ukochaną osobą

co zrobić żeby dziewczyna na której mi zależy dała mi szanse bycia razem

MĘŻCZYZNA, 21 LAT ponad rok temu

Trudności w komunikacji par Konflikty w związku Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Dac jje sygnały, zaczepić, napisac smsa. Jak będzie zainteresowana to też da sygnał.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Wszystko zależy od tego, w jakiej są Państwo sytuacji. Jeśli jeszcze się nie znacie- zacząć trzeba od spotkania, rozmowy. Jeśli jesteście przyjaciółmi- od ujawnienia swoich prawdziwych uczuć itd.. Inaczej mówiąc, aby konkretnie odpowiedzieć na to pytanie, potrzebne byłby bardziej konkretny opis sytuacji, w której Pan jest.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Szansa i walka o miłość i powrót do partnerki – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Trudne uczucia w związku partnerskim – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Jak uratować związek z żoną? – odpowiada ElĹźbieta Iwaszkiewicz
Czy jest szansa na odratowanie związku z dziewczyną? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Cierpienie z powodu rozstania – odpowiada Mgr Marta Patoka
Jak poradzić sobie po rozstaniu z bliską osobą? – odpowiada Mgr Beata Bystranowska
Ograniczenie kontaktu męża z przyjacielem – odpowiada Mgr Marta Widera-Kędryna
Strach przed zaangażowaniem – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Dlaczego dziewczyna mnie unika po rozstaniu? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak namówić byłą dziewczynę na spotkanie? – odpowiada Mgr Anna Mochnaczewska

artykuły

Czy te studia mają sens?

Długo myślałem czy publicznie wypowiedzieć się na

Alergii mówimy STOP

Pokrzywka i katar alergiczny to objawy, których do

Psychoterapia egzystencjalna

Psychoterapia egzystencjalna może przynieść psychi

Utrata szansy na bycie szczęśliwą z osobą, którą kocham

Nie umiem sobie poradzić z przeszłością.Nie umiem byc szczęśliwa.Stracilam szanse na bycie szczesliwa z osobą ktrórą kocham chociaz wiem ze to jedynie moja wina ze olalam go. On teraz jest szczesliwy i z jednej strony cierpie z tego powodu ale kocham go więc jestem szczesliwa w jakimś stopniu ze jest on szczęśliwy.Jak mam sobie pomóc? Jak zapomniec

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Rozstanie Relacje

Mgr Adam Kowalewski Psychologia, Łódź

62 poziom zaufania

Pomaga czas, poznanie kogoś interesującego, zainteresowania i psychoterapia. Najlepiej jed ocześnie.
Pozdrawiam.

Mgr Adam Kowalewski

Witaj,

najważniejsze w tej sytuacji, to postanowienie o zamknięciu przeszłości. Twój były chłopak jest już w innym związku. Jest szczęśliwy, jak piszesz. Dopóki będziesz żyła przeszłością, rozpamiętywała to, co było, oskarżała się o "olewanie go", nie zdołasz wyrwać się z tej sytuacji. Pomyśl, czy może okaże się Tobie pomocne symboliczne zakończenie waszego związku - wyrzucenie / zniszczenie jakiejś rzeczy, która się z tym związkiem kojarzy, bądź napisanie listu pożegnalnego, którego nigdy nie wyślesz.
Skup się na sobie. Pozwól sobie na przeżycie emocji, które w sobie nosisz. Wypłacz się, wykrzycz. Zacznij pisać pamiętnik - wyrzucisz z siebie myśli i emocje.
Pomyśl o pasjach, na które do tej pory nie miałaś czasu, o ludziach, z którym trudno było się spotkać. Rób to, co może poprawić Ci nastrój.
Natomiast myślenie, że straciłaś szansę na szczęście, po pierwsze z pewnością nie przyniesie Ci nic dobrego. A po drugie zapewne niewiele ma wspólnego z prawdą.
Gdyby Twój stan poczucia braku szczęści przedłużał się, pomyśl o kontakcie z psychologiem.

Pozdrawiam Cię serdecznie.

Mgr Kamila Dziwota Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witaj,
Rozumiem, że żałujesz, że go olałaś. Piszesz, że go kochasz, jednak z jakiegoś powodu nie chciałaś z nim być. Może te powody są słuszne? Może ten związek nie byłby dla Ciebie dobry, a żal jest jedynie wyrazem utraconej nadziei, niewykorzystanej szansy?
Spójrz na to z drugiej strony, powodzenia:)

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, rozumiem, że sytuacja ta jest dla pani trudna i bolesna ponieważ odczuwa pani dużą stratę. Emocje zmieniają się wraz z upływającym czasem, zachęcam do rozmów na ten temat z kimś bliskim. Pozdrawiam.

Mgr Patrycja Abbink Psychologia, Poznań

31 poziom zaufania

Zatem ma Pani swojego "Mr.Biga" (sex w wielkim mieście). Wiele kobiet ma.
Zapomnieć się nie da. Już to Pani wie, bo próbowała. Pomocne będzie bycie wdzięczną za tę relację. Niech Pani pomyśli: jakie to szczęście, że miała Pani okazję poznać takiego wspaniałego faceta. Proszę też zauważyć, że jest ich więcej niż jeden. Czas postrzegamy jako: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Proszę sobie wyobrazić, że jedzie Pani samochodem i ciągle patrzy w lusterka wsteczne. Co się wtedy może stać? Kraksa. Na pierwszym lepszym drzewie. Gdy skupiamy się na przeszłości, przegapiamy swoje życie, które toczy się "tu i teraz". Jak długo Pani to sobie robi? Ilu wspaniałych facetów zginęło już pod kołami Pani samochodu? :)

Mgr Elwira Chruściel Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam,

jeśli taka sytuacja trwa długo, zachęcam Panią do kontaktu z psychologiem. Będzie Pani miała szansę odkryć, dlaczego nie jest Pani w stanie pogodzić się z tą sytuacją (może Pani odkryć wiele ciekawych rzeczy o sobie, pracując ze specjalistą). Dodatkowo, będzie Pani miała okazję przyjrzeć się swoim potrzebom, wyobrażeniom na temat szczęśliwego związku, na wypracowanie planu, który pozwoli Pani wrócić do życia, w którym będzie Pani miała siłę szukać tego, czego Pani potrzeba, skoncentrować się na dostępnych zasobach, możliwościach – myśleniu bardziej o przyszłości a nie tylko przeszłości.

Pozdrawiam,
Elwira Chruściel

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Natrętne myśli na temat zdrady a szczęśliwy związek – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Związek z 10 lat starszym partnerem – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Ja być szczęśliwa bez niego? – odpowiada Mgr Maria Rzepecka
Trwanie w nieszczęśliwym związku – odpowiada Mgr Renata Respondek
Czemu mój chłopak nie mówi mi, że mnie kocha? – odpowiada Magdalena Pikulska
Zazdrość o przeszłość chłopaka – odpowiada Mgr Marta Patoka
Jak zapomnieć i kochać? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Brak satysfakcji z małżeństwa u 36-latki – odpowiada Artur Brzeziński
Jak żyć z mężem, którego nie kocham? – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Jak wytłumaczyć rodzicom, że naprawdę kocham narzeczoną? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Zuzia, dziewczynka w skórze utkanej z cierpienia

Przyszła na świat i już ją bolało. Nie rączka, nie

Piotr Pogon: człowiek jest istotą przekorną, a życie - cudem

Piotr Pogon jest maratończykiem, biegaczem charyta

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Czy jest szansa na związek z osobą chorą na depresję?

Byłam przez 5 lat w związku z osobą chorą na depresję. Bywało różnie ale zawsze jakoś udawało nam się pokonać złe chwile. Chcieliśmy częściej się spotykać i ze sobą zamieszkać. Chodził na terapię, niestety jakiś czas temu ją przerwał. Mimo tego nic nie wskazywało na to co się wydarzyło. Po ostatnim spotkaniu, chłopak nie chciał ze mną gadać i się widywać. Powiedział że potrzebuje czasu, bo nie potrafi sobie z tym wszystkim poradzić. Że jest zmęczony i nie jest gotowy na rozmowę. Nie miałam pojęcia o co chodzi. Prosiłam o rozmowę, żeby chociaż wyjaśnił co się stało. Bezskutecznie. Martwiłam się o niego bo bałam się że to znowu problemy z depresją. Po 2 miesiacach się spotkaliśmy. Powiedział że nie wie co z nami dalej będzie bo nie wie czy mnie jeszcze kocha. Że chyba lepiej będzie jak będzie sam, ze nie potrafi sobie poradzić z przeszłością. Ale nie zerwał. Płakałam a on mnie przytulał.... Widać było że też to przeżywa. Zaproponowałam terapie. Nie poszedł. Po kolejnych dwóch miesiacach kiedy naciskałam na spotkanie bo już za dlugo trwala moja niewiedza co sie z nim dzieje, nie wytrzymał i napisal ze chce się rozstać że już nic do mnie nie czuje. Czy jego zachowanie może wynikać z depresji? Czy po prostu mu się znudziłam tak z dnia na dzień? Dlaczego w takim razie nie zerwał od razu? Co powinnam zrobić? Odpuścić czy próbować mu pomóc nawet jeżeli mnie i moją pomoc odrzucił?

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Rozstanie

Redakcja abcZdrowie

98 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Na początku chcę powiedzieć, że bardzo Pani współczuję sytuacji, w której teraz się Pani znalazła. Domyślam się, jak wiele bólu i wątpliwości Pani odczuwa, gdy wieloletnia bliska relacja została zerwana (zawieszona?) przez Pani partnera w tak nagły sposób i właściwie bez wyjaśnienia.

Na odległość nie jest możliwa interpretacja zachowania pani partnera, prawdopodobnie z bliższej odległości, posiadając więcej szczegółów byłyby to również jedynie spekulacje.

Na depresję choruje dzisiaj około 15% populacji ludzkiej. To bardzo trudna choroba, dostarczająca wiele cierpienia. Chory często nie do końca rozumie sam siebie, stanów i emocji, których doświadcza i bardzo się za nie obwinia. Autoodrzucenie w depresji to jeden z najboleśniejszych jej mechanizmów. Dlatego związki z osobą chorującą są trudne. Może ona zachowywać się w sposób niezrozumiały i nie być w stanie tego wyjaśnić. Odrzucanie samego siebie powoduje, że człowiek ten nie jest w stanie przyjąć, uwierzyć, doświadczyć miłości innej osoby. Często też, gdy powodem depresji jest bolesne dzieciństwo, osoba taka w miłosnym związku poszukuje miłości absolutnej, bezinteresownej – takiej, jaką mogą dać jedynie rodzice z uwagi na charakter relacji.

Czy jest możliwe tworzenie związku, dobre długie życie z osobą chorą na depresję? Zdecydowanie tak. Mimo iż jest to choroba przewlekła i prawdopodobnie jej symptomy będą choremu towarzyszyć w różnym nasileniu do końca życia, jednak można ją oswoić. Nauczyć się choroby oraz samego siebie w trakcie silniejszych nawrotów. Potrzebna jest czasami farmakoterapia, a na pewno psychoterapia, by zastąpić niezasobne schematy zachowania wyniesione z przeszłości tymi zdrowymi.

W żaden sposób nie jestem w stanie powiedzieć, czy Pani partner mówi o braku miłości, gdyż ma w tej chwili jeden z epizodów depresji i np. odczuwa w tej chwili ogólnie niewiele emocji, czy też jego zachowanie jest spowodowane innymi czynnikami.

Decyzję, jak teraz Pani postąpi podejmie Pani sama, gdyż nikt nie jest w stanie tego Pani narzucić. Nikt inny również nie poniesie skutków tej decyzji za Panią. Proszę rozważyć konsekwencje, to, jak będzie wyglądała ta relacja za kilka lat. Czy znajdzie Pani w sobie siłę na kolejne tego typu sytuacje? Czy chce być Pani wciąż tą silniejszą osobą w związku? Proszę się nastawić, że ten związek prawdopodobnie będzie trudny, zwłaszcza, gdyby w przyszłości założyli Państwo rodzinę i wspólnie mieli zmierzać się z codziennymi problemami. Osoba chorująca na depresję będzie czasami zawodzić pokładane w niej oczekiwania. Będzie też bardzo potrzebować Pani akceptacji, wsparcia i siły.

Jeśli zdecyduje się Pani nadal trwać w tej relacji, proszę postarać się bardzo wzmocnić samą siebie. Dowiedzieć się dużo na temat depresji. Dowiedzieć się dużo o samej sobie, swoich motywach i pragnieniach. Pogłębić swoją wiedzę na tematy takie jak DDD (dorośli z rodzin dysfunkcyjnych), matczyna rana, nurty w psychoterapii, teoria stylów przywiązania Johna Bowbly. Myślę, że zwłaszcza ostatnie pojęcie (style przywiązania) być może pomoże Pani zrozumieć niektóre zachowania partnera.

Pozdrawiam Panią ciepło i życzę wypracowania miłosnej relacji, jakiej Pani pragnie.

Podpowiadam też kilka artykułów na temat depresji:

• https://portal.abczdrowie.pl/zaburzenia-depresyjne

• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/jak-leczyc-zaburzenia-depresyjno-lekowe

• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/szanse-na-calkowite-wyleczenie-depresji-i-nerwicy-lekowej

Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.