W jaki sposób zrelaksować 16-miesięczne dziecko?

Witam serdecznie!
Istnieje wiele metod na relaksowanie dziecka, np. noszenie dziecka w chuście, kąpiel dziecka albo masaż ciała. Ważne jest, by dobrać odpowiedni rodzaj relaksu dla malucha. Jedno dziecko będzie bowiem uwielbiało harce w wodzie i świetnie odpoczywało podczas kąpieli, a inne odwrotnie – może nie przepadać za wodą, płakać, wzbraniać się przed kąpielą. Zachęcam Panią do odwiedzenia strony: parenting.pl (portal dla rodziców), na której znajdzie Pani wiele porad, jak pielęgnować niemowlę, jak pomóc mu w wyrażaniu emocji itp. Być może dobrym pomysłem będzie masaż malucha, np. masaż Shantala? Odsyłam do artykułów:
http://parenting.pl/portal/masaz-niemowlecia
http://parenting.pl/portal/masaz-shantala
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam, do tego co napisała wyżej p. Krocz dodałabym jeden wątek pod rozwagę.

Jak rozumiem potrzeba czy też pomysł relaksowania dziecka związany jest z zachowaniem dziecka (np. płaczliwością, tzw. marudzeniem, pobudzeniem psychoruchowym, agresją, manifestowaniem złości), które interpretuje Pani/Pan jako pewien rodzaj pobudzenia wynikający z niepokoju. W takim wypadku, być może warto wprowadzić "program prewencji" zapobiegający, czy tez minimalizujący potrzebę interweniowania w kierunku relaksowania dziecka.
Mam tu na myśli takie zachowania opiekunów jak:
- zapewnienie poczucia bezpieczeństwa poprzez wprowadzenia rutyny czyli w miarę możliwości stałych pór posiłków, spacerów, kąpieli, pór drzemek i rytuał nocnego zasypiania. Stałość i przewidywalność tych elementów dnia daje dziecku poczucie kontroli i sprawia, że ogrom świata i nowości, które ze sobą niesie, nie przytłacza a wydaje się do ogarnięcia
- zwracanie uwagi na to, czy dziecko ma wystarczającą ilość wyciszenia i odpoczynku od atrakcji, zdarzeń, nowości, bodźców (w tym np. hałasów, oświetlenia) Przeciążanie systemu nerwowego dziecka może bowiem powodować m.in. niepokój, agresję.
- z drugiej strony zapewnienie dziecku możliwości ruchu, zdobywania przestrzeni, zaspokajania ciekawości świata, kontaktu z innymi dorosłymi i dziećmi
- pamiętanie o tym, że dziecko optymalnie rozwija się w środowisku w miarę stałym jeśli chodzi o rozkład dnia (wspomniana wyżej rutyna) ale też stałość powinna dotyczyć osób sprawujących opiekę nad dzieckiem. Tak więc optymalnym rozwiązaniem jest opieka jednej (np. matki, ojca, niani, dziadków) bądź dwóch osób na zmianę do około 3 roku życia dziecka. Daje to dziecku możliwość budowania więzi, wchodzenia w ważne, żywe emocjonalnie relacje z nie zmieniającymi się wciąż osobami co staje się podwaliną pod przyszłe stabilne, bezpieczne i przynoszące satysfakcję relacje i innymi.
- bycie fizycznie i emocjonalnie dostępnym dla dziecka poprzez np: żywe uczestniczenie w jego radości z zabawy ("Wiesz co, tak się cieszę, ze ta zabawa sprawia Ci tyle radości!"), sukcesach ("Ale świetnie to zrobiłeś!"), porażkach ("Oj, wiedzę, że wieża się zawaliła...Tak mi przykro..."),
- pozwalanie dziecku na doświadczanie złości, frustracji, smutku, strachu (poprzez nazywanie emocji, np: "Ooo, ale jesteś teraz wściekły!", "Smutno Ci... to dlatego płaczesz?")
- pozwalanie na to, by dziecko rozwijało się we właściwym dla siebie tempie: czekając na sygnały od dziecka, ze jest gotowe do np: "odpieluchowania" (od ok. 18 miesiąca dziecko jest w stanie świadomie kontrolować zwieracz), spania w swoim pokoju, samodzielnego zasypiania, itd..

Pozdrawiam i życzę pełnych radości i przyjemności chwil spędzanych ze zrelaksowanym maluszkiem!

Danuta Michalczyk