Dzień dobry!
Nie jest możliwe postawienie żadnej diagnozy za pośrednictwem Internetu, na podstawie skąpych informacji, bez osobistego kontaktu.
Opisywane przez Pana zachowania mogą być zarówno objawem choroby (np. stanów nerwicowych, lękowych, depresyjnych), jak i po prostu cechami kobiety - ludzie różnią się między sobą, mają swoje indywidualne cechy i jest to całkowicie naturalne.
Mogą być to także nawyki, nad którymi można i warto pracować.
Pozdrawiam!
Witam,
Jest to problem,który oczywiście można sklasyfikować,jako zaburzenie,ale wynikające ze specyfiki Państwa relacji,w której brakuje być może miejsca na wyrozumiałośc i gotowośc pomocy.Tak więc pozostawiam Panu do rozważenia podjęcie psychoterapii wspólnej /partnerskiej/.Inaczej związek będzie istniał ale opierać się będzie na wzajemnej niechęci i wzajemnym wywoływaniu poczucia winy/szantażu emocjonalnego/.
Pozdrawiam i zachęcam.
Witam,
Osobą którą Pani opisuje może mieć problemy natury lękowej. Z tego opisu trudno powiedzieć dokładnie czy to zaburzenie lękowe czy nie; ale podobne zachowania mogą towarzyszyć przy okazji zaburzeń obsesyjno - kompulsywnych lub na przykład lęku uogólnionego. Cała jej zapobiegliwość, wyolbrzymianie może być konsekwencją odczuwalnego lęku i nieodpowiednich sposobów radzenia sobie z nim. Jeżeli takiej osobie tłumaczymy, że nie ma się czego obawiać i czasem w irytacji możemy mówić aby przysłowiowo "wzięła się w garść" efekt jest taki, iż najczęściej czuje się niezrozumiana i tym bardziej pogłębia to jeszcze jej lęk.
Raczej zachęcałabym do spokojnego omówienia jak i co irytuje w jej zachowaniu. Otwartość na zrozumienie skąd takie zachowanie jest tu bardzo ważna. Warto dowiedzieć się czy ta Pani ma poczucie, że radzi sobie z tym, czy być może sama czuje, że takie zachowanie wymyka się spod jej kontroli. Jeżeli czuje, że takie zachowania bardziej ją ograniczają niż pomagają warto zachęcić ją do wizyty u psychoterapeuty aby pomóc jej zrozumieć swój problem i nauczyć jak inaczej sobie radzić.
Pozdrawiam serdecznie,
Anna Mochnaczewska
Witam. Wygląda na to, że ta pani czuje z jakiegoś powodu dużo lęku. Wskazana byłaby wizyta u psychoterapeuty, aby podjąć leczenie, które doprowadzi do spokojniejszego usposobienia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Nerwica lękowa u 23-letniej kobiety – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
- Problem z relacjami z teściami – odpowiada Piotr Bochański
- Lęk przed patrzeniem ludziom w oczy – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
- Ciągłe poczucie winy i bardzo silny lęk – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
- Silny i nieustający stres – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Problemy z opanowaniem złości – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Jak sobie poradzić z dręczącą mnie nerwicą? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Czy możliwa jest nerwica u 20-letniej osoby? – odpowiada Mgr Katarzyna Malcher
- Jak rozpoznać stany wywołane nerwicą? – odpowiada Dr n. społ. Monika Romanowska
- Zaburzenia snu i smutek u nastolatki – odpowiada Mgr Jakub Bętkowski