Zaburzenia osobowości i próby samobójcze

Dobry wieczór. Właśnie wyszłam ze szpitala z diagnozą zaburzenia osobowości. Nie dojrzałam do psychoterapii, to dla mnie zawsze bolesny proces. Kilka razy ją podejmowałam, ale zawsze rezygnowałam. Kilka prób samobójczych wynika z nieumiejętności radzenia sobie z problemami. Podjęłam leczenie farmakologiczne póki co, staram się uprawiać sport, czytam książki. Czy autopsychoterapia w moim przypadku może przynieść efekty? Jeśli tak, to jakich metod używać? Jak sobie poradzić bez psychologa?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychologia Psychoterapia Farmakoterapia Sport Autopsychoterapia

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Zaburzenia osobowości są bardzo trudną dziedziną, niełatwą do leczenia - tym bardziej samodzielnego!!! Stanowczo odradzam samodzielną pracę nad tym problemem i polecam udać się do specjalisty-psychologa. Samodzielna praca może jedynie wzmocnić Pani problem. Pozdrawiam.

Mgr Renata Raczyńska Psycholog, Wrocław

31 poziom zaufania

Trudno będzie samej, zwłaszcza jeśli zdarzają się tak trudne stany, które skutkują próbami samobójczymi. Proszę szukać psychoterapeuty, z którym poczuje się Pani bezpiecznie i zaufa na tyle,że będzie gotowa przejść przez te nawet trudne sprawy. Warto ( a nawet konieczne) jest mieć kogoś kto będzie wspierał, towarzyszył i kierował , a i tak wszystko zależy od Pani pracy w Pani życiu.

Mgr Kamila Dziwota Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Jeśli Pani sobie sama nie radzi - jak Pani napisała, to znaczy, że potrzebne jest Pani wsparcie. Zgadzam się z Panią, że psychoterapia może być bolesnym procesem. Odkrywamy wtedy bowiem niewygodne dla nas prawdy, mówimy o trudnych doświadczeniach, przywiązujemy się do obcej osoby, którą trzeba będzie zostawić, gdy stan psychiczny się polepszy. Ale jeśli to jedyna droga do szczęścia, to chyba warto?

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jakie badania w kierunku zaburzeń osobowości? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak przebiega terapia u psychologia w przypadku zaburzeń osobowości? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Zaburzenia osobowości a osobowość paranoiczna – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
Jakie zaburzenie osobowości może mieć ta osoba? – odpowiada Dr Mieczysław Bakun
Jak skłonić osobę z zaburzeniami osobowości do leczenia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Zaburzenia osobowości a terapia – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Zaburzenia osobowości i stan po próbie samobójczej – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Zaburzenia osobowości a prawidłowa diagnostyka – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
Zaburzenia osobowości - czy są jakieś domowe sposoby na radzenie sobie z tym problemem? – odpowiada Magdalena Pikulska
Alkoholizm i zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

„Czy coś jest ze mną nie tak?" - zaburzenia osobowości

„Nie mogę ułożyć sobie życia", „Ciągle wchodzę w t

Zaburzenia osobowości, niska samoocena, myśli samobójcze

Ja juz nie wiem co robić. Biorę leki, od roku chodzę na terapię, a wydaje mi się ze stoję cały czas w tym samym miejscu, a nawet cofam się. Mam zaburzenia osobowości, niską samoocenę,mysli samobójcze.Mówi się że trzeba wtedy chodzić na terapię, ale terapia nie zmieni świata wokół mnie,a ja już mam dość,nie potrafię nie myśleć o tym że to wszystko nie ma sensu.Wiem że wszystko zależny ode mnie, ale po co w takim razie jest terapia,to przez nią dowiedziałam się jaka jestem beznadziejna

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Zaburzenia osobowości Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Najlepiej jak porozmawia Pani o tym, co tutaj napisała - ze swoim psychoterapeutą, który zna Panią osobiście.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Szanowna Pani w przypadku zaburzeń osobowości terapia trwa czasem kilka lat, rok terapii w przypadku wielu zaburzeń to bardzo krótko, ważne jest aby spotkania odbywały się regularnie, raz lub 2 razy w tygodniu, czy są to pełne sesje terapii (45 - 60 min) czy takie jakie oferuje wiele ośrodków publicznych (sesje 20 min). Jakie podejście psychoterapeutyczne jest stosowane w Pani terapii? No i najważniejsze pytanie - jaki jest powód, że zadaje Pani te pytania tutaj, kiedy może je Pani zadać swojemu terapeucie? Myślę że najważniejsze aby porozmawiała Pani o tym podczas następnej sesji terapeutycznej. Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze na tle nerwowym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy myśli samobójcze oznaczają depresję? – odpowiada Małgorzata Panek
Obniżony nastrój, myśli samobójcze a zaburzenia osobowości – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenie osobowości F60.9 – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
CHAD i zaburzenia osobowości oraz myśli samobójcze pomimo leczenia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czym są zaburzenia osobowości BNO? – odpowiada Mgr Joanna Lida
Myśli samobójcze i niska samoocena u 26-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak leczyć się z zaburzeń osobowości? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Chwiejność emocjonalna a zaburzenia odżywiania – odpowiada Mgr Aleksandra Tyszka
Łagodzenie objawów osobowości chwiejnej emocjonalnie – odpowiada Mgr Damian Bobak

artykuły

Psychoterapia online

Jestem psychoterapeutką, która większości swoich k

Psychoterapia długoterminowa

Jedną z gałęzi psychoterapii jest psychoterapia dł

Psychoterapia indywidualna - skuteczność i trudności w psychoterapii indywidualnej

Psychoterapię indywidualną można określić najprośc

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Okaleczanie się i próby samobójcze

18-letnia kobieta. To ciągnie się od.... zawsze? Nie pamiętam nawet jeśliby miało się zacząć to kiedy. Odkąd pamiętam, izolowałam się od społeczeństwa. Byłam prześladowana w szkole, przeżyłam śmierć pradziadka, rozstanie rodziców, brat niszczył mnie psychicznie, przyjaciele zdradzali, ani razu nie zakochałam się, bronię się przed miłością. Powiem tyle, że mam każdy objaw depresji, nerwicy i co tam powymyślali. Ostatnio miewam silne skurcze w klatce piersiowej, zawroty głowy i zaniki pamięci. Po prostu urywa mi się film, a nie spożywam ani leków ani alkoholu. Dużo by pisać o samopoczuciu, ale jest ono okropne, miałam 2 próby samobójcze, przynajmniej tak mi się wydaje. Okaleczałam się, biłam samą siebie, brałam leki. To wszystko robiłam, choć bicie zostało nadal i gdy mam napady wściekłości takiej, że mogę zabić - boję się. Może brzmi to śmiesznie, ale gdy mam te napady, robię krzywdę sobie i innym. Raz tak skopałam brata, że urwał mi się film i przejrzałam, gdy leżał pode mną cały czerwony, zapłakany... Ciężko mi z tym, ale nie umiem przed tym się bronić, jestem bardzo nerwowa. Aż za bardzo, chorobliwie. Boje się tego, co mogę kiedyś zrobić. Dlatego też się izoluje, nikt nie zna mnie całej, nikt nigdy nie pozna.

Bardzo proszę o pomoc. W razie czego proszę o odpowiedź.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Sytuacja, o której piszesz jest na pewno trudna nie tylko dla Ciebie, ale i dla najbliższych. Zdecydowanie powinnaś podjąć leczenie i udać się na konsultację psychiatryczną. Lekarz psychiatra zadecyduje jaka forma terapii będzie najskuteczniejsza. Na pewno potrzebujesz wsparcia psychoterapeutycznego, aby poradzić sobie z napięciem, autoagresją, trudnymi emocjami, których nasilenie wpływa na Ciebie destrukcyjnie.

Jesteś młodą osobą i doświadczyłaś wielu trudności, ale nie muszą one rozbijać Twojego wewnętrznego świata. Izolując się od innych nie dajesz szansy, nie tylko poznać siebie, ale przede wszystkim odnaleźć osób, które doświadczyły podobnych trudności, dla których mogłabyś być wsparciem i którzy dali by Tobie zrozumienie. Ludzie, którzy Ciebie zdradzili nie zasługują na miano przyjaciół, ale niestety często takie osoby właśnie spotykamy. Nie zniechęcaj się jednak do szukania prawdziwej przyjaźni, po prostu zaufałaś niewłaściwej osobie. Decydując się na podjęcie terapii łatwiej będzie Ci nawiązać uczuciową relację z mężczyzną.

U podłoża tej „ucieczki od miłości” leżą pewne wzory zachowań, które każdy człowiek kształtuje w sobie od wczesnego dzieciństwa. Już samo rozstanie rodziców oraz psychiczne znęcanie się brata jest powodem do lęku przed zaangażowaniem się w związek. Jednak bolesne doświadczenia i uczucia, z którymi w tym momencie sobie nie radzisz można uzdrowić. I choć wymaga to czasu i pracy, jest to możliwe!