Witam serdecznie,
Postaraj się wczuć i zrozumieć motywy rodziców Twojej dziewczyny. Jesteś od niej dużo starszy - ta różnica nie byłaby tak istotna, gdyby Twoja dziewczyna była starsza. Ona jest jedynie nastolatką - rodzice pewnie boją się o jej przyszłość, boją się, że zajdzie w ciąże, nie poradzi sobie ze szkołą.
Możesz spróbować osobiście porozmawiać z rodzicami Twojej dziewczyny - pokaż im, że jesteś odpowiedzialnym i rozsądnym człowiekiem. Daj się im poznać - może dzięki temu choć trochę zmienią zdanie.
Pozdrawiam

Witaj, jedyną słuszną radą wydaje się być po prostu: "porozmawiaj z rodzicami". Rozumiem, że jest to trudne, albo nawet niewykonalne. Dobrze by było gdyby rodzice poznali Twoje intencje no i Ciebie. Być może udałoby się do nich dotrzeć jakąś inną drogą (np. listownie) jeżeli spotkanie i rozmowa jest niemożliwa. Raczej odradzam wszelkie potajemne próby kontaktu z dziewczyną, ponieważ, gdyby wyszło to na jaw, mogłoby tylko spotęgować ich niechęć do Ciebie. Życzę powodzenia.

Dzień dobry!

Dziewczyna z pewnością potrzebuje wsparcia i opieki - zarówno ze strony najbliższych, jak i opieki psychologicznej, psychoterapeutycznej, psychiatrycznej.

Fakt, że "jeśli rodzice nas rozdzielą, ona może sobie coś zrobić" świadczy o tym, że dziewczyna wciąż ma poważne problemy emocjonalne. Jeśli Pana obecność jest JEDYNYM warunkiem jej względnej stabilności, to NIE świadczy to o tym, że póki jest Pan przy niej, to jest ona zdrowa i bezpieczna.
Swoje zdrowie psychiczne, poczucie bezpieczeństwa, stabilną samoocenę musi ona wypracować sama, a nie w zależności od kogokolwiek. Ze względu na niepełnoletność, dużą w tym rolę wciąż odgrywać będzie jednak rodzina i rodzice jako prawni opiekunowie.

Co może Pan robić, to zachęcać dziewczynę oraz jej rodziców do podjęcia leczenia, psychoterapii. Wraz z poprawą kondycji dziewczyny, będzie ona coraz bardziej zdolna do podejmowania własnych decyzji co do relacji z rodzicami i Waszego związku.

Pozdrawiam!