To o czym Pani pisze wymaga leczenia specjalistycznego. Pisze Pani, że rodzice udają, że nic nie widzą; natomiast Pani dostrzega problem. Być może jest to moment aby wzięła Pani sprawę w swoje ręce i zadbała sama o siebie. Jeśli kontakt osobisty z psychologiem jest niemożliwy zachęcam do pracy za pośrednictwem internetu. Obecnie jest to powszechna praktyka.
Agnieszka Lipińska
Dzień dobry,
Na początek powiem, że zaburzenia odżywiania mogą być chorobą śmiertelną, jeśli są nieleczone.
Często mają związek z tym, jak funkcjonuje rodzina. Pani ma problem, cierpi, a rodzice udają, że jest OK. Pisze Pani o toksycznym ojcu, więc pewnie doznała Pani od niego jakichś krzywd. Potrzebuje więcj Pani wsparcia profesjonalnego z zewnątrz.
Chce Pani sobie pomóc i zmienić swoje życie. To wspaniale, gratuluję, że Pani chce przejąć inicjatywę nad swoim życiem.
Proszę się udać do lekarza na podstawowe badania, by określić stan organizmu. Trzeba też pójść do psychologa - może wystarczą regularne wizyty i wsparcie, może zaleci psychoterapię. Warto udać się do psychiatry, zaburzeniom odżywiania towarzyszy bowiem depresja - na pewno regularnie przyjmowane leki SSRI pomogłyby Pani poczuć się lepiej.
Miała Pani odwagę, by napisać tutaj. Proszę zdobyć się na odwagę i pójść do specjalisty w realu. Może Pani poprosić o towarzystwo przyjaciółkę lub zaufaną osobę z otoczenia.
Powodzenia!
Dzień dobry,
jest Pani bardzo świadoma swoich problemów, jak również tego, że pomoc psychologa jest niezbędna, jednak do tej pory nie znalazła Pani w sobie odwagi, by skontaktować się ze specjalistą. Być może to jest właśnie ten moment, kiedy mogłaby Pani taką próbę podjąć?
Zachęcam do kontaktu z psychologiem online, być może jest to sposób, który okaże się dla Pani bardziej dostępny? Będzie Pani mogła porozmawiać siedząc w miejscu, gdzie czuje się Pani komfortowo i bezpiecznie. Warto, żeby zadbała Pani o to, by połączyć się ze specjalistą z miejsca umożliwiającego swobodę wypowiedzi, bez obaw, że ktoś Wam przeszkodzi lub usłyszy rozmowę.
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
http://www.nietylkochwile.pl/pl/psycholog-online,3.html
Z takimi objawami i przeszłością nie ma co czekać trzeba sięgać po pomoc. Najlepiej z psychoterapeutą mężczyznom żeby przepracować trudne relacje z ojcem. Trudność decyzji jest wielka ale ryzyko wielkie. Może poprosi Pani kogoś znajomego żeby przynajmniej odprowadził Panią na terapię i nie pozwolił Pani uciec.
Pozdrawiam
Dzień dobry,
Jeżeli CHCE Pani wyzdrowieć to pozostaje podjąć SAMEJ profesjonalne leczenie.
Pomoc może Pani uzyskać w formie ambulatoryjnej (np.: PZP, prywatnie) lub rozważyć leczenie na oddziale szpitalnym, specjalizującym się w leczeniu zaburzeń odżywiania (np.: Szp. Uniwersytecki w Krakowie, Pododz. Psychiatrii Psychodynamicznej).
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy to objawy anoreksji u 22-latki? – odpowiada mgr inż. Katarzyna Krupińska
- Psychoterapia w leczeniu anoreksji z bulimią i stanami depresyjnymi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Anoreksja a kompulsywne objadanie – odpowiada Mgr Patrycja Sankowska
- Problem z toksycznym rodzicem – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Anoreksja i duża niedowaga – odpowiada Mgr Magdalena Romaniuk
- Dlaczego ojciec krytykuje matkę? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
- Czy to mogą być objawy anoreksji? – odpowiada Mgr Karolina Matlak
- Nieustanna myśl o odchudzaniu u 23-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Chęć schudnięcia a problemy psychologiczne – odpowiada Mgr Agnieszka Nowogrodzka
- Dlaczego ojciec poniża córkę? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
artykuły
Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności
W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na
"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka
"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k
Pomoc psychologiczna online. E-gabinet, czyli poradnictwo nowych czasów
Mamy XXI wiek, żyjemy we wszechobecnej technizacji