najmniej skuteczna jest zmiana kogos...niemozliwa...wiec najlepiej nie zajmowac sie ojcem dziecka a soba i dzieckiem.wazne:nie przedstawiac ojca w zlym swietle, ale i nie tlumaczyc....odpowiadac zgodnie z prawda: NIE WIEM, CZEMU TAK ROBI, KOCHA CIE NAPEWNO.WIECEJ NIE WIEM.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza
Szanowna Pani, sytuacja jest rzeczywiście bardzo trudna, gdyż nikogo nie da się zmusić do konkretnego sposobu postępowania. Rozumiem, że sytuacja jest dla Pani bardzo trudna, martwi się Pani o syna. Warto zaprosić tego mężczyznę na szczerą i długą rozmowę w której raz jeszcze postara się Pani przekonać go by zmienił swoje postępowanie. Może wspólna wizyta u psychologa - Państwa jako rodziców chłopca podczas której zarówno Pani jak i ojciec dziecka dowie się co dla takiego małego człowieka jest w tym momencie potrzebne i niezbędne. Jeśli to nie przyniesie rezultatu proszę skontaktować się z prawnikiem, czy w tej sytuacji jest możliwość ograniczenia praw rodzicielskich. Być może jeśli troszkę postraszy się tego mężczyznę to zmieni swój sposób postępowania i będzie bardziej odpowiedzialny. Przede wszystkim jednak proszę dużo rozmawiać z dzieckiem na ten temat tłumacząc mu całą sytuację. Pozdrawiam, Monika Wysota
W tej sytuacji zachęcam do spotkania z psychologiem rodzinnym. Pomoże Pani pracować nad poukładaniem uczuć i emocji związanych z rozstaniem i okazjonalnym pojawianiem się ojca dziecka w życiu, a także pomoże nauczyć się stawiania granic, komunikowania swoich potrzeb i oczekiwań, wymagania, a także oddawania odpowiedzialności dorosłemu byłemu partnerowi za jego zachowanie. Pomoże także maluszkowi poukładać sobie relacje z nieobecnym tatą.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
