Ciągle się sobie nie podobam...

Witam, prześladuje mnie pewien problem już od około 3-4 lat. Nigdy nie akceptowałam swojego wyglądu, tzn. tuszy. W dzieciństwie nie byłam specjalnie gruba, jednak zawsze coś mi się w sobie nie podobało. 

W pewnym momencie odkryłam, że różne zioła i herbaty przeczyszczające działają na mnie uspokajająco, w pewnym sensie przynosiły ulgę już po przeczyszczeniu.Zaczęłam intensywnie się odchudzać, a moja dieta polegała na tym, iż bardzo ograniczałam jedzenie z epizodami objadania się. Nie schudłam jakoś dużo, jednak czułam się lepiej (pomijając obżarstwo).

Ciągnie się to już długo, tyle że teraz ciągle się sobie nie podobam, jest mi źle do tego doszedł problem, iż po skończeniu szkoły nie mogę znaleźć pracy, nie pracuję już od września, co bardzo mnie przytłacza. Bywa, że cierpię na bezsenność. Mam za sobą próbę samobójczą, nikt w domu o tym nie rozmawia, jak gdyby nigdy nic się nie wydarzyło.

Przez ostatnie dwa tygodnie mój stan się pogorszył, ciągle próbuję się odchudzać tzn. bardzo ograniczam jedzenie, jednak potem znowu doświadczam napadu żarłoczności, moja waga stoi w miejscu, bardzo mnie to przygnębia, czuję nieskończoną beznadziejność, nie umiem sobie z tym poradzić.

Do tego brak pracy całkowicie mnie dobija. Miałam możliwość odbycia stażu, jednak nie podjęłam się tego, gdyż doszłam do wniosku, że sobie nie poradzę, sama nie wiem, czego już oczekuję i czego tak naprawdę chcę od życia.

KOBIETA ponad rok temu

Objawy niedoboru nasyconych kwasów Omega 3

Co się stanie, jeśli w naszej diecie zabraknie kwasów tłuszczowych omega-3? Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są objawu niedoboru tego składnika. Wypowiada się dr Leszek Walentynowicz, internista.

Witam serdecznie,

Twój opis problemu może wskazywać na bulimię lub bulimiczny typ anoreksji. Jednym z kryteriów pozwalających na zróżnicowanie tych zaburzeń jest wartość BMI, w anoreksji jest ona mniejsza niż 17,6 kg/m2.

Dla rozpoznania anoreksji konieczne jest również występowanie zmian hormonalnych (zatrzymanie lub brak miesiączek). Epizody objadania się, a następnie okresy głodówek, nadużywania środków przeczyszczających występują zarówno w bulimii, jak i bulimicznym typie anoreksji.

W celu ustalenia  dokładnego rozpoznania, wskazana jest konsultacja u lekarza psychiatry. Ponadto, polecam wizytę u lekarza rodzinnego lub internisty, aby wykluczyć możliwość powikłań związanych z tymi zaburzeniami. Po ustaleniu rozpoznania wskazana jest psychoterapia.

Najczęstszym powikłaniem zaburzeń odżywiania się są zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Nagłe, nadmierne rozciągnięcie ścian przewodu pokarmowego przez dużą porcję jedzenia może spowodować jego pęknięcie (przełyku, żołądka, jelit), przedziurawienie oraz zapalenie trzustki. Częstym problemem są wzdęcia, zaparcia, nudności, stany zapalne jelit.

Środki przeczyszczające powodują utratę cennych elektrolitów - przede wszystkim potasu, który jest niezbędny dla prawidłowej pracy serca. Konieczna jest więc kontrola lekarska i wykonanie badań laboratoryjnych.

Zaburzenia depresyjne  to częste powikłania zaburzeń odżywiania, dotyczą ok.20 % chorych. Wówczas wskazane może być zastosowanie leków przeciwdepresyjnych, które oprócz poprawy nastroju mogą zmniejszać częstotliwość epizodów objadania się.

Przyczyna problemu tkwi w Twojej samoocenie, myśleniu na swój temat oraz sposobu przeżywania (być może np. unikaniu mówienia o swoich emocjach, ,,zajadaniu stresu"). Dlatego też gorąco polecam Ci  leczenie - psychoterapię, która jest podstawowym sposobem radzenia sobie z zaburzeniami odżywiania. W tym celu najlepiej nawiązać kontakt z psychoterapeutą specjalizującym się w leczeniu zaburzeń odżywiania.

Twój wstyd i niepokój związany z ujawnieniem tajemnicy jest zrozumiały. Bulimię określa się jako ,,chorobę sekretów". Zachowania związane z bulimią można dość długo ukrywać, nawet przed najbliższymi osobami. Z czasem jednak wpływa to coraz bardziej na relacje z innymi, tajemnica obrasta coraz większym murem.

Nauka zrozumienia, a następnie pokonania zaburzeń odżywiania się jest trudna. Czas ma znaczenie. Im dłużej będziesz czekać, tym trudniej będzie to zmienić. Uważa się, że anoreksja jest zaburzeniem psychicznym o największej śmiertelności. Największe znaczenie ma szybkie rozpoczęcie systematycznego leczenia.

Polecam Ci również informacje dostępne w podobnych wątkach:

http://portal.abczdrowie.pl/pytania/pije-codziennie-kilka-torebek-herbatki-pr...
http://portal.abczdrowie.pl/pytania/jak-wyjsc-z-kompulsywnego-objadania-sie
http://portal.abczdrowie.pl/pytania/jak-opanowac-przymus-jedzenia-slodyczy
http://portal.abczdrowie.pl/pytania/co-z-tym-blonnikiem
http://portal.abczdrowie.pl/zgubne-skutki-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-bulimii
http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-bulimii.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty