Co mam zrobić, żeby nie popaść w paranoję całkowicie?
Około 2 lat temu poznałam chłopaka przez internet, który mnie psychicznie wykańczał. Uzależniłam się od niego na pewien czas. Jednak wyszłam z tego wszystkiego i poradziłam sobie psychicznie z pomocą psychologa. Jednakże moja najbliższa rodzina (mama, babcia) w tej chwili pytają się o każdego chłopaka, którego znam już praktycznie od lat i poznałam go w szkole albo przez innego kolegę na jakiejś domówce. Pytają się też (najbardziej babcia) z kim tak piszę, jak już piszę dłuższą chwilę. Z jednej strony rozumiem to ale z drugiej już mnie to denerwuje i to bardzo. To co się stało wtedy to była nauczka dla mnie na przyszłość ale nie mogę tak w nieskończoność. Boję się, że jak znajdę sobie partnera na stałe, za którego będę chciała wyjść i mieć z nim dzieci to zaraz będą podejrzenia ze strony rodziny, że jakiś nie taki, że znowu poznałam przez internet a poznałam go w normalnej sytuacji. Nie wiem co mam robić ale bardzo mnie to męczy i zaczynam się bać, że nie znajdę sobie owego partnera przez to, że już sama zaczynam w jakimś stopniu popadać w paranoję, że każdy jest zły i uzależnię się od niego psychicznie oraz tez przez mamę i babcię, które będą też podejrzewać go o wszystko. Co mam zrobić żeby nie popaść w tą paranoję całkowicie? Jak wytłumaczyć rodzinie, że już umiem rozpoznać zagrożenie i dostałam porządną nauczkę wtedy?
