Co oznacza niechęć do siebie i uczucie niższości?
Odczuwam niechęć do siebie, ciągle towarzyszy mi uczucie niższości, bezwartościowości, bycia skrajnie nieatrakcyjnym, wręcz obrzydliwym. Pomimo dużej dbałości o wygląd i higienę wciąż mam wrażenie, że się negatywnie wyróżniam i wzbudzam odrazę, do tego stopnia, że wszystkie sytuacje społeczne wiążą się z dużym dyskomfortem. Nigdy nie byłem w żadnej relacji damsko-męskiej, myśl o tym, że ktokolwiek mógłby odczuwać do mnie pociąg fizyczny lub psychiczny wydaje się być czymś niedorzecznym i idiotycznym. Nie mam żadnych aspiracji, pragnień, marzeń, odczuwam niechęć do wszelkich działań związaną z oczekiwaniem niechybnej porażki. Nie widzę sensu starań, popadam w marazm, bierność, beznadzieję, marnotrawię całe dnie na leżenie i spanie, zaniedbuje obowiązki. Prześladuje mnie wrażenie wadliwości, niedopasowania. Mam 23 lata, a moje perspektywy to powolne oczekiwanie na śmierć w biedzie i samotności.
Od kilku miesięcy biorę sertralinę, skuteczność oceniam na 6/10- pozwoliła przejść z głębokiego bólu do w/w bierności i pustki. Coś jak leczenie przeciwbólowo złamanej nogi: boli dużo mniej, ale noga dalej krzywa. Próbowałem terapii poznawczo-behawioralnej, z nieszczególnymi skutkami, za to dużymi kosztami.
Nie wiem za bardzo co dalej robić, jak mam dalej tak żyć, to już chyba lepiej nie żyć.
