Co robić, jeśli chłopak nie chce rozmawiać o uczuciach?

Witam. Jestem ze swoim chłopakiem pół roku, on twierdzi że jest mu ze mną dobrze, kilka razy próbowałam rozmawiać z nim o uczuciach ale zazwyczaj kończyło się to na tym że mam czekać ale niby na co? mi też jest z nim dobrze ale oczekuję od niego chociaż odrobiny zapewnienia że jestem dla niego kimś ważnym, dlatego męczy mnie już ten związek. Jak mam z nim rozmawiać żeby nie naciskać za bardzo a żeby on się w końcu otworzył, boję się że zacznę szukać gdzie indziej tego co mi brakuje.Proszę o rade

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Problemy w komunikacji między partnerami Psychologia Psychoterapia

Mgr Izabela Makowska-Trzeciak Psycholog, Olsztyn

45 poziom zaufania

Witam Panią,
w związku z opisaną przez Panią sytuacją zalecałabym konsultację z psychologiem lub psychoterapeutą, aby sobie odpowiedzieć na parę kluczowych pytań dotyczących związku oraz realnie spojrzeć, czy to, czego Pani oczekuje od partnera, może Pani otrzymać?

Pozdrawiam
Izabela Makowska-Trzeciak

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Może terapia par byłaby dobrym rozwiązaniem.

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Opisuje Pani charakterystyczne reakcje związane z zaburzeniem emocjonalnym zwanym aleksytymią. Jest to tzw. analfabetyzm emocjonalny. Albo Pani to zaakceptuje, albo chłopak zgłosi się do psychologa na naukę rozpoznawania emocji.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co robić, jeśli chłopak nie daje swobody? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Groźby byłego chłopaka o samobójstwie – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Kompleksy, niska samoocena i problemy z wysłowieniem a wizyta u specjalisty – odpowiada Mgr Agnieszka Borowska
Jak sobie poradzić po zdradzie chłopaka? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak pogodzić się ze świadomością, że chłopak ogląda zdjęcia pornograficzne? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Nie wiem co mam robić. Jak rozmawiać z byłym chłopakiem? – odpowiada Magdalena Pikulska
Poczucie samotności, depresja, nerwowość – odpowiada Mgr Izabela Makowska-Trzeciak
Ponowne randki po rozstaniu z chłopakiem – odpowiada Mgr Agnieszka Nepelska
Chorobliwa zazdrość o chłopaka, który rozmawia z innymi dziewczynami – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Zazdrość o przyjaciółkę chłopaka – odpowiada Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak

artykuły

Jeden dzień w Dziennym Domu Opieki Medycznej

Dzień zaczyna się tutaj jak w każdym prawdziwym do

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Jak rozmawiać ze.swoim chłopakiem?

Witam! Jestem w ciąży. Mój chłopak i ojciec mojego dziecka ma problem z oddaniem kota. Sprawa zaszła za daleko gdyż mimo obietnicy jaką złożył w grudniu o pozbyciu się dwóch kotów. Dzien przed przeprowadzką do mnie oddał tylko jednego kota i stwierdził że jest to dla niego za duża strata. Następnego dnia nie wprowadził się do mnie bo nie zgodziła się na jego kota. Nie rozumem dlaczego nie chcę uszanować mojego strachu przed bakteriami, chorobami, uderzeniem noworodka przez kota, faktu że moje mieszkanie jest małe i nie chcę słychać odchodów kota który mnie nie lubi i sika na moje podczas odwiedzin u chłopaka. Też jestem bardzo wrażliwa ale nie radzę sobie. Bardzo źle znosze ciąże, mam problem z zapachami które mnie drażnią, mam migreny, nie przysługuje mi L4 i macierzyńskie. Dlatego nie potrafię to zrozumieć. Jestem załamana i wydaje mi się że on ma albo jakieś problemy emocjonalne albo ucieka od odpowiedzialności i nie ma odwagi zrobić tego wprost więc kot jest tylko racjonalizacją. Teraz dla mnie każdy dzień jest koszmarem jestem całkowicie samotną kobietą w ciązy w obrębie 300 kilometrów. Uważam że warunek przygarniecia jego kota jest niedorzeczny i świądczy o braku szacunku do mojego stanu. Mieszają mi się wszystkie uczucia. Nie wiem co myśleć A co dopiero robić?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Ciąża Uczucie samotności Psychologia

Mgr Dominika Wieland-Lenczowska Psychologia, Wrocław

70 poziom zaufania

Na początek warto rozgraniczyć dwie sprawy - ciąża to piękny ale i szczególny czas - z jednej strony czeka Pani na narodziny Waszego wspólnego dziecka, z drugiej strony gospodarka hormonalna i dolegliwości fizyczne wpływają często na wahania nastroju, nadinterpretację wydarzeń, czynów i słów innych osób. Myślę, że przede wszystkim warto wspólnie udać się do Pani ginekologa i dowiedzieć się jakie są medyczne wskazania i przeciwwskazania do posiadania kota w Pani stanie zdrowia. Wówczas także partner dowie się o możliwościach. Proszę pamiętać, ze partnerstwo wymaga przede wszystkim rozmowy - o oczekiwaniach i potrzebach partnerów, o tym z czego jesteśmy w stanie zrezygnować na rzecz drugiej osoby i odwrotnie. Ważne, żeby rozmowa ta przebiegała w spokojnym miejscu, powoli, bez pośpiechu. Bez atakowania, przy mówieniu o swoich potrzebach. Możliwe, że znajdziecie Państwo wspólne rozwiązanie, nawet jeśli teraz się Pani tego nie spodziewa. Warto także uświadomić partnerowi, że nie na wszystkie zmiany w Pani odbiorze sytuacji jest Pani w stanie wpływać. Może jakieś wyjście na kawę lub do cukierni? Taka rozmowa, choć być może za pierwszym razem zakończy się nie tak,jak Pani myślała, w końcu przyniesie skutek. A umiejętność rozmów i szukania kompromisów na pewno przyda się,kiedy dziecko przyjdzie na świat. Życzę szczęśliwego rozwiązania, pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co powinnam zrobić, jeśli chłopak nie chce ze mną współżyć? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak rozmawia z partnerem. który nie odczuwa skruchy? – odpowiada mgr Anna Zawrzel
Jak żyć z zazdrosnym chłopakiem? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
Czy to może być jakaś alergia na kota? – odpowiada Paweł Żmuda-Trzebiatowski
Alergia na sierść kota a odczulanie – odpowiada Dr n. med. Karol Kaziród-Wolski
Czy powinnam zamieszkać z moim chłopakiem? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Jak zaakceptować przeszłość seksualną chłopaka? – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Chęć posiadania potomstwa i imprezowanie partnera – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
Jak rozmawiać z załamanym chłopakiem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego mój chłopak jest małomówny? – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Pacjent jest dla mnie ważny

Z prof. Elżbietą Czkwianianc kierownikiem Kliniki

Koty chorują na białaczkę i zapalenie otrzewnej. Pilnie potrzebują pomocy. Nie pozwólmy im umrzeć!

Pani Karolina Wasilewska jest właścicielką dwóch k

''Szkoda by było teraz umierać''. Magda Swat od 9 lat żyje z rakiem trzustki i nie zamierza się poddać

- To jest walka. Niektórym może się wydawać, ż

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak rozmawiać z załamanym chłopakiem?

Witam serdecznie! Jestem w związku, który trwa ponad rok. Mój chłopak od około 4 miesięcy bardzo się zmienił. Chodzi o sposób jego reakcji na sytuacje stresowe i problemy. Kiedyś był osobą pełną energii i optymizmu, co by się nie działo umiał sobie poradzić i pocieszał nawet innych. Teraz mówi, iż tamten okres to było błogie dzieciństwo bez prawdziwych problemów. Oboje studiujemy (jak i mieszkamy w innych miastach), mimo odległości nasz związek kwitł. Niestety gdy skomplikowała się sytuacja rodzinna mojego chłopaka, doszło wiele pracy na uczelni i drobne kłopoty finansowe - podłamał się. Pragnę podkreślić, że kłopotów było dużo, ale poszczególne nie były jakoś wyjątkowo poważne (oczywiście to moja perspektywa). Jego rodzice przespali mu dużo ziemi, zmartwił się, co teraz, czy nie będą chcieli by wrócił w rodzinne strony. Nie porozmawiał z nimi gdyż, jak mówi, u nich kłopoty = milczenie. Mama bywa nadopiekuńcza a tata bierny. Mój chłopak w tym roku dostał się na drugi kierunek studiów. Oba kierunki są naukami ścisłymi, obowiązków ma teraz dwa razy więcej. Jest bardzo ambitny i gdy coś mu się nie udaje, zaczyna bardzo się tym dołować i wręcz odcinać czasowo ode mnie i znajomych. Jak kilka razy wspomniał, tylko czeka, aż coś jeszcze się nie powiedzie. Natomiast gdy coś mu się uda, ogromnie go to motywuje i potrafi zmienić sposób myślenie o 180 stopni - powoli już nad tym nie nadążam. Ma jakby wahania nastrojów. Nieduże kłopoty finansowe, które naprawdę były do rozwiązania, przedstawiał wyjątkowo dramatycznie, nie widział możliwości poprawy. Gdy napotyka na problem, mówi, że potrzebuje czasu na przemyślenie go i jakieś rozwiązanie - chce działać, ale jak sam mówi, nie umie, nie wie jak. Chce też abym wiedziała jak się czuje psychicznie i co go martwi, jednak nie chce abym ja też się martwiła, ale gdy nie powie mi prawdy lub zacznie okrajać informacje - będzie się z tym czuł źle. To nie daje mu spokoju. Nie wiem jak do niego trafić. Staramy się sobie pomagać jak tylko możemy, z resztą to związek zbudowany na wieloletniej przyjaźni od dzieciństwa. To też sprawia, że jest to osoba wyjątkowo mi bliska. Nie chcę by w takich momentach się separował, jednak rozmowa, jak mówi, go jeszcze bardziej dołuje, na pewno nie pomaga. W ciągu dnia zakłada "maskę" i udaje, że wszystko jest dobrze, w nocy myśli... Ostatnio sam zauważył, iż unika rozmów z kimkolwiek by nie dzielić się tym co przeżywa, niestety unika też kontaktu ze mną. Nie chce mnie martwić, nie chce grać, nie chce by doszło do różnicy zdań, wtedy jest też bardzo małomówny i jakby obrażony. Jestem cierpliwa, staram się dawać mu czas, gdy te "doły" mijają, jest świetnie. Dogadujemy się idealnie. Zaczynam obawiać się o nasz związek. Tym bardziej w obliczu dzielącej nas odległości (od 2 lat) kontakt jest bardzo istotny. Czy to może być epizod depresyjny? Jak mogę mu pomóc? Jak rozmawiać z osobą o takim nastawieniu? Będę ogromnie wdzięczna za odpowiedź!

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Zdiagnozować stan Pani chłopaka może lekarz psychiatra wyłącznie na wizycie bezpośredniej. Może Pani zachęcić go do takiej wizyty, jeśli ma Pani podejrzenie, że może cierpieć na depresję. Problemy, z którymi teraz mierzy się Pani chłopak dla niego mogą być o wiele trudniejsze, niż dla Pani. Jednak to Pani martwi się za Was dwoje.
Pani chłopak dał Pani do zrozumienia, że w trudnych chwilach potrzebuje samotności, a nie rozmowy. Dla Pani musi to być straszny czas, kiedy wyobraża sobie Pani dramatyczną sytuację chłopaka. On mówi Pani o swoim samopoczuciu i problemach. Pani także może to zrobić. Warto powiedzieć mu, że Pani potrzebuje takiej rozmowy, bo wtedy nie będzie się Pani tak o niego martwiła. Możecie wspólnie umówić się, że np. chłopak będzie pisał w tym czasie do Pani smsy czy maile lub będziecie odbywać jedną rozmowę w ciągu dnia. Najlepiej jeśli wspólnie ustalicie, jaką formę kontaktu przyjąć, byście oboje czuli się z tym dobrze. Myślę, że nie sama pomoc jest tak ważna, co gotowość jej udzielenia. Może Pani porozmawiać z chłopakiem i zapewnić go o swojej gotowości do udzielenia mu wsparcia i pomocy. On natomiast będzie mógł z niej skorzystać, kiedy będzie tego potrzebował.
Nie musi być Pani ciągle w pogotowiu. Mimo tego, że jest Pani w związku, to ma Pani także własne życie i potrzeby, o których nie należy zapominać.

Pozdrawiam

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecana jest konsultacja psychiatryczna i farmakoterapia, ponieważ objawy mogą być spowodowane zaburzeniem depresyjnym.

Pozdrawiam serdecznie