Czy mogę mieć rozdwojenie jaźni?

  Witam, mam pewien mały problem. Mam 15 lat i np. nie pamiętam różnych zdarzeń z dzieciństwa. Chociaż czasem mam jakieś zaniki wspomnień, których nawet nie wiem czy są prawdziwe. I są one z bardzo dawna. I niektóre są jak zdjęcia, nie jak wspomnienia. Chociaż nigdy tych obrazów nie widziałam tak naprawdę, no raczej nie mogłam ich widzieć, bo kiedy byłam mała raczej nikt nie robił zdjęć z takich normalnych dni, z rutyny, że tak powiem.W niektórych widzę samą siebie, ale z zewnątrz. Nie tak jak normalnie, że z mojego punktu widzenia. I tak jak wcześniej pisała koleżanka, zawsze chciałam być inna. Kiedy byłam dzieckiem, czyli w wieku podstawowym, nie miałam łatwo, ponieważ pokłóciłam się o jedną rzecz z kolegą i on był właśnie taki dominujący w szkole i później byłam długo wyśmiewana. Zresztą nadal jestem jak mijam kogoś z mojej byłej szkoły. Ostatnio zaczęłam rozmawiać z Neferet, którą sobie wymyśliłam, zresztą nawet nie wiem jak ją nazywać, bo zaczęła się za mną kłócić, że nie chce mieć tak na imię. Nie wiem już co o tym wszystkim myśleć. Nie powiem rodzicom gdyż powiedzą, że zmyślam, lub zbagatelizują sprawę. Ostatnio powiedzieli mi, że w nocy przyszłam do ich pokoju i stałam sobie z poduszką i patrzyłam w ich stronę potem mama zmusiła mnie żebym wróciła do łóżka. Ja nie pamiętam tego, ale myślę, że to tylko lunatykowanie. Chociaż nie wiem już co mam sądzić. Czy to możliwe, że jestem chora na rozdwojenie jaźni czy może po prostu ześwirowałam?

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Witam!
Wspomnienia z dzieciństwa mogą być rozmyte i trudne do przypomnienia sobie. Mogą również przybierać różną formę, w zależności od tego, jakie miały dla Ciebie znaczenie wydarzenia, które zapamiętałaś. Czasem mogą wyglądać jak film oglądany w przyspieszeniu lub w zwolnieniu, jak zdjęcie czy mieć formę tylko ulotnego doznania, np. zapachu, dźwięku czy kolorów, które wtedy odbierałaś.
Wyimaginowany przyjaciel może być Twoją odpowiedzią na samotność i wyśmiewanie Cię przez rówieśników. Nie możesz znaleźć zrozumienia i wsparcia w realnych osobach, więc szukasz go w swoim umyśle. Warto jednak porozmawiać z rodzicami o tym, co się z Tobą dzieje. Jesteś niepełnoletnia i dlatego to oni mogą zadecydować o kontakcie ze specjalistą.
Warto, żebyś spotkała się z psychologiem i porozmawiała o swoich trudnościach. Opisane wydarzenia i zachowanie mogą być tylko wierzchołkiem góry lodowej w porównaniu z tym, co dzieje się w Twojej psychice. Dobrze, żebyś miała z kim o tym porozmawiać w bezpiecznej atmosferze. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty