Szanowna Pani,
Zachęcam Panią do skorzystania z konsultacji psychiatrycznej. Lekarz poza postawieniem diagnozy prawdopodobnie skieruje Panią na psychoterapię (proszę wziąć pod uwagę również terapię grupową), w której warto, by Pani wytrwała. Przykro mi, że trafiła Pani na specjalistę, przez którego czuła się Pani lekceważona, ale proszę się nie poddawać - nie brakuje zaangażowanych psychologów i terapeutów. Proszę dać sobie szansę i pozwolić sobie pomóc.
Życzę Pani dużo dobrego.
Małgorzata Ziółkowska
Witam serdecznie!
W pierwszej kolejności chciałabym powiedzieć, że objawy, samopoczucie, które Pani opisuje są bardzo trudne w przeżywaniu i na pewno nie są Pani winą. Zapewne są związane z przeżyciami, których doświadczyła Pani w młodym wieku i ukształtowały one Pani sposób reagowania na rzeczywistość, czy relacje międzyludzkie. Nie miała Pani wpływu na to, jak wyglądał początek Pani życia. Jednak dobrą wiadomością jest fakt, że jako osoba dorosła możemy te nasze reakcje, postawy, schematy reagowania nauczyć się identyfikować i świadomie zmieniać tak, by życie było dla nas dużo bardziej znośne, a nawet satysfakcjonujące. Często jednak nie mamy wystarczającej wiedzy, a także obiektywizmu osoby patrzącej z dystansem, by uczynić to samodzielnie. Dlatego bardzo zachęcam Panią, by w postawie życzliwości do samej siebie, wyrozumiałości wobec trudności, które stały się Pani doświadczeniem, nie rezygnowała Pani z poszukiwania pomocy dla siebie aż do momentu, kiedy ją Pani znajdzie. Korzystanie z pomocy psychologa, czy również psychiatry (kiedy emocje są tak silne, że uniemożliwiają funkcjonowanie i/lub pracę nad sobą) to zupełnie normalna i pozytywna postawa zdrowej miłości do samego siebie.
Objawy takie, jak brak poczucia sensu życia, anhedonia (brak radości, odczuwania przyjemności), myśli samobójcze, nadmierne lęki o najbliższych, skłonności do ciągłej autoanalizy, utrzymujące się rozdrażnienie, brak pewności siebie, brak podstawowego zaufania i poczucia wewnętrznego oparcia mogą wystąpić na skutek depresji, nerwicy, czy zaburzeń osobowości. Rzetelna diagnoza na podstawie kilku napisanych słów nie jest możliwa.
Wspomniała Pani o kontakcie z psychologiem, który nie był dla Pani satysfakcjonujący. Proszę wziąć pod uwagę następujące kwestie:
• Psychoterapeuci pracują w różnych nurtach i nie każdy model pracy odpowiada każdemu pacjentowi. Dobrze byłoby przed wybraniem lekarza nieco zorientować się, która metoda wydaje się Pani najbliższa.
• Powodzenie terapii zależy od tego, by pacjent czuł się dobrze i bezpiecznie w towarzystwie psychoterapeuty. Dany lekarz może być dobrym specjalistą w swoim fachu, ale nie odpowiadać danej osobie i jest to jak najbardziej normalne. Czasami trzeba poszukać, porozmawiać z kilkoma osobami zanim zdecydujemy się na terapię właśnie u tej osoby.
Być może dobrym rozwiązaniem dla Pani byłaby psychoterapia online, która jest w ostatnim czasie coraz popularniejsza i swoją skutecznością nie odbiega od kontaktu osobistego.
Zachęcam Panią też do zainteresowania się takimi hasłami jak: style przywiązania, praca z wewnętrznym dzieckiem, terapia IFS (czyli system wewnętrznej rodziny), autoterapia, syndrom DDD, czyli Dorosłe Dzieci z Domów Dysfunkcyjnych. Proszę poszukać informacji na ich temat, przygotowując się do spotkania z psychologiem i zastanawiając się nad swoimi oczekiwaniami, potrzebami wobec niego.
Proszę się nie poddawać. Niestety sporo osób doświadcza podobnych trudności, ale jest możliwe ich pokonanie.
Poniżej znajdzie Pani artykuły na temat psychoterapii:
https://portal.abczdrowie.pl/nurty-psychoterapeutyczne
https://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-online
https://portal.abczdrowie.pl/czym-jest-psychoterapia
https://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-gestalt
Może też odpowiedzi na podobne pytania będą pomocne:
https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/psychoterapia-psychoanalityczna
https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/podejrzenie-depresji-a-pierwsza-wizyta-u-psychiatry-lub-psychologa
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak przebiega terapia u psychologia w przypadku zaburzeń osobowości? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
- Jak sobie pomóc z nerwicą natręctw? – odpowiada Mgr Daniel Lipka
- Jak mieć większą wiarę w siebie? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
- Dlaczego nie mogę normalnie odczuwać przyjemności? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
- Jak poradzić sobie z natrętnymi myślami? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Czy moje objawy wskazują na fobię lub depresję? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
- Jak leczyć te stany lękowe i poczucie winy? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
- W jaki sposób powinnam rozmawiać z mamą na ten temat? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
- Czy te lęki to objawy nerwicy? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
- Czy to mogą być objawy depresji u 27-latki? – odpowiada Mgr Bożena Waluś