Czy powinnam wybrać się do psychologa?

Witam serdecznie!

Rozumiem, że czuje się Pani nieszczęśliwa sama ze sobą i że powodem Pani źródła braku satysfakcji z życia w dużej mierze jest ojciec, który nie okazywał Pani wsparcia i dał odczuć, że jest Pani do niczego. Taki przekaz od rodzica jest bardzo destrukcyjny, potrafi przyczynić się do ukształtowania niskiej samooceny i każe wierzyć, że człowiek nie zasługuje na szczęście, co oczywiście nie jest prawdą. Pyta Pani, czy wizyta u specjalisty, np. u psychologa, może Pani pomóc. Powiem w ten sposób, że na podstawie Pani listu można stwierdzić, że nie cierpi Pani na żadne zaburzenia, czy to nerwicę, czy depresję. Konsultacja u psychiatry wydaje się zatem zbędna. Przeżywa Pani po prostu trudne chwile, z którymi nie wie Pani, jak sobie poradzić. Jest to coś w rodzaju „załamania nerwowego”, kryzysu rozwojowego, przeciążenia i dezorientacji w życiu. Kontakt z psychologiem na pewno może Pani pomóc. Proszę jednak nie oczekiwać od tego spotkania gotowych recept na życie i rad w stylu: „Na Pani miejscu zrobiłbym/ zrobiłabym tak i tak”. Wizyta u psychologa może Pani pomóc uwierzyć we własne możliwości, uporządkować priorytety życiowe i podjąć decyzję, co dalej robić ze swoim życiem. Ale to Pani ma dokonać wyboru, żaden specjalista za Panią tego nie uczyni. Doskonale rozumiem Pani dylematy i dysonans, który polega na tym, czy uniezależnić się od destrukcyjnego ojca i zacząć żyć według własnego pomysłu na życie, czy znosić jego upokorzenia, mieszkając z nim pod jednym dachem, ale mieć przynajmniej ustabilizowane finansowo życie. Nie odpowiem Pani, co jest lepszym wyborem. To Pani musi w zgodzie z samą sobą rozważyć wszystkie „za” i „przeciw” każdej z decyzji, dokonać swoistego bilansu i odpowiedzieć sobie na ważne pytania, np.: Czy z partnerem, z którym jestem, warto spędzić resztę życia? Czy warto ryzykować dla tego związku? Co zyskuję, a co tracę, zostając w domu rodzinnym? Co mogłabym zmienić, by polepszyć relacje z ojcem? Gdzie mogę poszukać źródeł dochodu, by utrzymać stancję, którą wynajęłabym ewentualnie z partnerem? To tylko niektóre pytania, nad którymi warto się wcześniej zastanowić. Pani poczucie niezadowolenia z życia może odbijać się też na relacjach z innymi osobami – przyjaciółmi, rodzeństwem. Warto zatem skorzystać ze wsparcia specjalisty niż żałować, że powoli traci się wsparcie od najbliższego otoczenia.

Pozdrawiam i życzę powodzenia

Witam,

Pani prezentuje profil rozwojowy, faza dorosłości, jest to stan, kiedy człowiek (młoda kobieta, młody mężczyzna) jest gotowy do opuszczenia domu rodzinnego, ponieważ dziecko przygotowuje się do życia i to jest ten moment. Jeśli młodzi ludzie studiują - to w takiej sytuacji korzystają z pomocy rodziców, myślę, że wsparcie psychologiczne na tym etapie dla Pani jest potrzebne.

Pozdrawiam serdecznie