Szczypiorek to roślina występująca w wielu klimatach na kuli ziemskiej należąca do rodziny cebulowatych. Jest powszechnie wykorzystywany do celów przyprawowych ze względu na swój delikatny, cebulowy aromat. Świeże łodyżki (liście) szczypiorku są dobrym źródłem witamin i soli mineralnych. W 100 g znajduje się 53–140 mg witaminy C (a więc całe dzienne zapotrzebowanie na tę witaminę), 6400 j.m. witaminy A oraz pewne ilości witamin z grupy B (szczególnie B1 i B2) i niewielkie ilości kwasu foliowego oraz wapnia i żelaza. Należy jednak podkreślić, że podane ilości dotyczą zawartości w 100 g świeżych liści, a wykorzystując szczypiorek jako przyprawę do dań spożywamy go zaledwie kilka gramów. Biorąc to pod uwagę nie należy traktować szczypiorku jako ważnego źródła jakichkolwiek składników odżywczych w codziennej diecie (po prostu jemy go za mało, nawet nakładając go na wszystkie kanapki, żeby dostarczył wystarczających ilości podstawowych składników odżywczych). To co zasługuje na podkreślenie to wysoka aktywność biologiczna szczypiorku wynikająca z wysokiej zawartości olejków eterycznych. Szczypiorek cechuje się wysokim potencjałem przeciwutleniającym, a zawarte w nim składniki wspomagają funkcjonowanie układu pokarmowego, odpornościowego i krwionośnego. Temu krewnemu cebuli przypisuje się także zdolność do wspomagania procesów regeneracyjnych i detoksyfikacyjnych w organizmie. Nawet niewielkie ilości spożywane regularnie mogą więc przyczynić się do ogólnej poprawy zdrowia.
Biorąc jednak pod uwagę niechęć dzieci do spożywania szczypiorku dodawanie go do oferowanych im potraw nie wydaje się słusznym postępowaniem. Należy pamiętać, że nie każdy dobrze toleruje warzywa cebulowate. Obecnie dostępne jest wiele innych świeżych ziół jak choćby kolendra, bazylia czy tymianek, które również mają cenne właściwości prozdrowotne, a ich delikatniejszy smak może bardziej odpowiadać dzieciom.
