Czy za szybkie przytycie może mieć zły wpływ na zdrowie?

Witam. Mam 14 lat. Chorowałam na anoreksję. Przez około 4 miesiące schudłam 10 kg. Przy 162 cm wzrostu w najgorszym okresie ważyłam 35 kg. Teraz wszystko jest już ok. Psychicznie wyszłam z choroby. Została niedowaga, ważę teraz 40 kg. Wiem, że powinnam mieć zdrową, racjonalną dietę na przytycie, ale nie trzymam się żadnego jadłospisu. Pochłaniam wszystko w nieograniczonych ilościach i w nieokreślonych bliżej porach. Cały czas jestem przejedzona. Potrafię wcisnąć w siebie jednorazowo np. 8 bułek, 10 kawałków pizzy, cały tort czy 3 opakowania ciastek. Wiem, że nie powinnam tak robić, ale chcę utyć, a gdy się ograniczałam, to waga stała w miejscu. W dodatku moja mama chwali mnie i mówi jak to pięknie, że sobie biorę coś do jedzenia. Czy za szybkie przytycie może mieć jakieś konsekwencje zdrowotne? A może obciążam za bardzo żołądek? Cały czas myślę o żarciu, nieustannie chce coś jeść...

Oto co dziś zjadłam: 500 g ciasteczek, 3 babeczki z bitą śmietaną i owocami, 2 kawałki pizzy, 3 bułki z wędliną, jabłko, pomidora, banana, drożdżówkę, fileta z pstrąga, 200 g pasztetu ze śliwką, batonika kitket, 5 kanapek z serem... i pewnie jeszcze coś wchłonę...

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Zbyt gwałtowne przytycie może być bardzo szkodliwe dla zdrowia, w szczególności gdy było poprzedzone radykalnym odchudzaniem się. Nagłe rozciągnięcie ścian przewodu pokarmowego może grozić pęknięciem przełyku, żołądka, jelit, ostrym zapaleniem trzustki, zaburzeniami pracy jelit. Zbyt duża ilość płynów i pokarmów może również nadmiernie obciążać układ krążenia, prowadząc do ciężkich powikłań!

Przyrost masy ciała nie powinien być większy niż ok. 0,5 kg na tydzień. Jeśli jest większy niż 2 kg/tydzień, to może pojawić się tzw. zespół realimentacyjny, na który składa się niewydolność krążenia i oddychania, zaburzenia rytmu serca, układu krwionośnego, kwasica i zaburzenia świadomości. Ilość kalorii w diecie powinno zwiększać się stopniowo, zaczynając od ok. 1200-1500 kcal na dobę.

Koniecznie porozmawiaj na ten temat z mamą, twoje leczenie powinien prowadzić psychiatra, psychoterapeuta oraz dietetyk.

Obawiam się, że nie poradziłaś sobie z chorobą - gdyby tak było, nie miałabyś takich napadów objadania się i nie myślałabyś ciągle o jedzeniu. Samemu bardzo trudno jest tego dokonać, potrzebujesz wsparcia i fachowej pomocy. Myślę, że bardzo wskazana jest w Twoim przypadku również terapia rodzinna. Obecnie, jeśli nawet nie rozwiną się niebezpieczne powikłania zdrowotne- może pojawić się bulimia (to dość częsty scenariusz). Zaburzenia odżywiania się mogą być bardzo groźne w skutkach - konieczne jest profesjonalne leczenie.

Serdecznie pozdrawiam