Decyzja o rozstaniu zazwyczaj nie jest łatwa. Pomimo chęci zakończenia relacji, mogą pojawiać się różne uczucia: smutek, złość, lęk. Dojrzałe zachowanie wymaga skonfrontowania się z takimi trudnymi emocjami i przepracowania ich (przeżycia tego w samotności, jak i w relacji z drugim człowiekiem - zazwyczaj dochodzi wtedy do szczerej rozmowy pomiędzy partnerami).
Jeśli ma Pani dużą trudność, by rozpoznać w sobie potrzeby i emocje zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa, psychoterapeuty. Być może wewnętrzne pomieszanie wynika z osobistych wątków, być może jest to problem w relacji z partnerem. Poza tym każde rozstanie, nawet takie kiedy sami coś kończymy, konfrontuje nas z lękiem przed utratą, zmianą. Czasami aktywizują się wówczas depresyjne mechanizmy funkcjonowania - silne poczucie winy uniemożliwia wtedy przeżycie utraty. Za każdym razem, kiedy coś przerasta nasze zasoby do poradzenia sobie z danym problemem, pojawiają się różne objawy (np. stany depresyjne, lęki). Jeśli nie można się samodzielnie z nimi uporać i zaczynają nas hamować, utrudniając codzienne funkcjonowanie, należy skorzystać z pomocy specjalisty.
Dzień dobry,
sugerowałabym oddzielenie dwóch spraw. Pierwsza to decyzja dotycząca rozstania lub kontynuowania związku. Warto to rozważyć osobno, a dopiero przy (mniejszej lub większej) jasności swojej decyzji, zastanowić się nad mniej raniącym sposobem zakomunikowania tego. Znając powody, można je tez przekazać partnerowi, by miał jasność, co nam nie odpowiadało w tej relacji.
Pozdrawiam,
Aneta Fudała
Witam Panią. Te trzy linijki Pani opisu zwracają moją uwagę na Pani koncentrację na uczuciach swojego chłopaka. Domyślam się, że za Pani decyzją o rozstaniu stoją jakieś ważne powody (być może wynika ona z Pani doświadczeń w tej relacji, bądź uczuć). Obawiam się, że wybór ma Pani taki: być w tym związku dla niego (dla swojego chłopaka) lub zakończyć go biorąc pod uwagę to, co wpłynęło na Pani decyzję. Taka decyzja nigdy nie jest łatwa. Wynika to z tego, że z pewnością zainwestowała Pani uczuciowo w ten związek. Być może do głosu dochodzi u Pani odpowiedzialność wynikająca z normy (tak naprawdę stereotypu), że za atmosferę w związku i jego kondycję jest odpowiedzialna kobieta. Potrzebuje się Pani skontaktować ze sobą: ze swoimi potrzebami i uczuciami. Może wtedy będzie Pani mogła podjąć decyzję. Pozdrawiam Panią.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p
- Byłem uzależniony od narkotyków i seksu. Bra
Psychopata w rodzinie - to brzmi jak historia rode
